The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 8

POV Lynn
Ik werd wakker in mijn eigen bed.... Heerlijk! Ik bleef nog even na genieten van het feit dat ik weer lekker thuis was, maar natuurlijk moest Kira het weer verstoren luilak, opstaan. Hoezo ik lig lekker als ik jou was geweest dan, he, dan had ik al lang aangekleed geweest! Nou, jij bent mij niet. Ik heb hier de leiding over mijn lichaam, pech dus. Jaja. Sta nu op, anders ga ik door met zeuren oke oke, ik sta al op. Ik stapte mijn bed uit. Waaat?! Kira het is pas zeven uur! Dus, jij gaat gewoon naar school hoor dit meen je niet, he? Jawel. Op dat moment kwam mijn moeder mijn kamer binnen. 'Oh, je bent al wakker! Mooi, ik wilde je eigenlijk wakker gaan maken. Oke, luister. Je gaat gewoon naar school. Ik heb een heel jaar moeten zeggen dat je aan een of andere ziekte leed, die besmettelijk is. Je gaat dus naar school en je doet gewoon alsof je weer helemaal beter bent, en als ze er naar vragen, waar je bent geweest, dan zeg je dat je in Duitsland was, want daar kunnen ze de ziekte wel behandelen. Je bent nu weer helemaal beter, oke?' 'Eh, heb ik iets te zeggen?' 'Nee' 'nou, oke dan'. Ik kleedde me aan en pakte mijn tas in. 'Je zit nog steeds bij je vrienden, trouwens' zei mijn moeder toen ik de deur uit wilde gaan. 'Hoe bedoel je?' 'Je bent zeg maar over gegaan en je zit nu in de vijfde' 'oke, mooi. Thanks mam'. Ik liep de deur uit, daar het bos naar school.

Ik liep door de gangen, op weg naar mijn eerste les, kom ik Nikki tegen! 'Nikki!' Gil ik, en ze draait zich om en ziet me staan. Ze rent als een gek op me af 'waar the fuck ben jij geweest?!' Riep ze uit 'de roe... De groep wilde niks zeggen!' 'Vertel ik later wel, kom mee, waar zijn de anderen?' 'Die kant op, weet je, er zit een nieuwe jongen in de klas, het is een wolf en hij ruikt naar de Red Wolves'. Ik verstijfde. 'Hallo? Gaat het wel?' 'Ja hoor, het was niks' zei ik, en we liepen het lokaal in. We waren de laatste. 'Aha, goedemorgen Lynn,' begon mevrouw van Sloten 'klas, kijk is wie er terug is? Lynn!' Iedereen keek op en glimlachte naar mij. Van Sloten wees me een stoel en ik liep er heen. Toen ging de deur open en kwam er een jongen binnen. De geur van de Red Wolves drong mijn neus binnen. En niet zomaar een geur, maar die van Ryan. Kira ging door het lint, ze voelde de mate band wel, maar haar woede won het op het moment. Ik draaide me langzaam om. Ja, goed geroken, daar stond Ryan. Ik keek hem met grote ogen vol afschuw aan. Hij keek me verbaasd aan, maar zei toen 'hoi Lynn, lang niet gezien'. Ik liep langzaam achteruit. 'Ga weg' siste ik. hij keek me verbaasd aan. 'Ga weg' siste ik nog een keer, en ik zag iedereen van de klas me raar aan kijken, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Deze freak hier was inderdaad mijn mate, dat voelde ik. Maar hij had me opgesloten, me beledigd, met een ander voor mijn ogen gezoend, me knock-out geslagen voor ik die prik kreeg, me van mijn eigen roedel weggehouden, als lokaas gebruikt voor mijn roedel, geprobeerd me te zoenen, en zelfs geprobeerd om me al te markeren. Hij had roedelleden van mijn roedel vermoord! Dan kan je moeilijk zeggen tegen degene die voor je staat :ja ik vergeef je wel voor die kleine dingetjes, want je bent mijn mate. 'Waarom?' Hij deed net of hij niets had gedaan. 'Jij hebt het recht niet hier te zijn. Mijn gebied. Mijn klas. Dat is waarom!' Ja, ik weet het, maar ik flipte gewoon. 'Lieve schat, ik zit nu ook in deze klas. Je kan me niet weg sturen' grijnsde Ryan. Ik keek de klas rond, en zag mevrouw van Sloten verward van mij naar Ryan en weer terg kijken. 'Jij hebt geen idee wat ik allemaal kan, en waartoe ik in staat ben' siste ik. 'Nee. Jíj hebt geen idee, waartoe ík in staat ben' zei Ryan die nu duidelijk zijn geduld begon te verliezen. 'Oh geloof me, dat weet ik. Ik ben een jaar lang voor jou op de vlucht geweest. Maar nu ben ik terug, en ik ben sterker dan je denkt. Kira staat op uitbarsten. Ga weg. Nu' zei ik bevelend. 'Probeer me maar weg te krijgen' zei Ryan uitdagend. 'Opdonderen! Jee hebt Kira gezien! Ze is groter en sterker dan jij! Ga weg! Of ik laat haar vrij!' Werkte niet, hij liep op me af. Nou, dan doen we het zo. Ik begon te grommen, en hij bleef verschrikt staan. Hij dacht zeker dat ik het niet meende, pech. Hij liep langzaam weer achteruit, en ik stopte met grommen. Ik racete de klas uit, naar huis.

Hoe the fuck kan hij hier op school zitten? Hij is negentien, hij hoort in de 6de te zitten! Ik weet het al, de weg die naar het dorp leid, die ligt in ons territorium maar we hebben iedereen toestemming gegeven om er overheen te rijden. Fuck. Ik rende naar mijn plekje, ja, ik weet de weg nog, schouder klopje verdient. Die verrader is in de buurt?! En jij vind dat je een schouderklopje verdient?' Tierde Kira. Oke, ik dacht dat je wolf nooit boos kon zijn op je mate? Of zoiets? 'Ja, weet je... ik weer. Komt door mij' zei Shannon. Geeft niet, eigenlijk wel fijn, een realistische wolf. Ik had me bijna verraden voor de klas, maar ja, niet mijn schuld. 'Oke, wat is er aan de hand'. Nikki was me achterna gerend, dus. 'Kom zitten' zei ik, en we gingen ik het zonnetje zitten. 'Weet je nog dat ik verdween? Een jaar geleden? Nou, ik werd dus ontvoerd door de Red Wolves. Ryan is de Alpha daar, en mijn mate. Maar hij hield me ondanks dat opgesloten. Hij... Hij probeerde me zelfs te zoenen! Tegen mijn zin in!' Ik zag Nikki me met grote ogen aan kijken, en ik vertelde veder. 'Hij gebruikte me als lokaas voor onze roedel. Hij beledigde mij en mijn roedel. Hij heeft me knock-out geslagen voor ik werd verdoofd en ze me ontvoerden. Hij heeft voor mijn ogen met een ander gezoend. Hij heeft geprobeerd me te markeren!' 'Neeee!!! Wat een klootzak, zeg!' Riep Nikki uit 'geen wonder dat je op de vlucht sloeg! Oh, als ik hem in mijn handen krijg, he, dan, dan, dan vermoord ik hem!' 'Je zegt precies wat Kira zei'. 'Maar Kira is je wolf!' 'Ik weet het' 'maar je wolf hoort juist te zeggen dat je hem moet vergeven! En dat hij heel lief is en zo!' 'Dat weet ik ook' 'maar hoe kan het dan?!' 'Tja, mijn wolf is precies mij, denk ik'. Nikki schoot in de lach 'dat zou me niet verbazen, nee. Maar al die tijd dat je weg was, was je dus op de vlucht voor hem?' 'Jep' 'maar waarom? Hij zou je hoogstens weer gevangen nemen, that sit. Toch? Kijk, ik zou het ook hebben gedaan hoor, maar niet een jaar lang' 'nou, weet je, ik heb misschien drie van zijn roedel leden knock-out geslagen toen ik ontsnapte?' 'Je hebt wat?!' 'Ik weet het...' 'Maar dat hoort niet! Je bent een meisje! Je zou jongens niet gemakkelijk knock-out kunnen slaan!'. Curry, nu heb ik mezelf verraden. Jippie. 'Tja, ze sliepen allemaal, behalve de ene die achter het stuur zat' wat een flut smoes, is mijn fantasie op ofzo? 'Eh, zal wel'. Ja, dat bedoel ik dus. 'Je bent gewoon... Niet altijd slim shut up, Kira. 'Hey, ze heeft gewoon gelijk hoor!' Ja hoor, Shannon, kies maar haar kant. 'Shannon? Wie is Shannon?' Vroeg Nikki. Chips. Vergeten me af te sluiten voor de pack link, kan iedereen mij en mijn wolf horen. Ik sloot snel de link af. 'Eh.. Niemand' zei ik schijnheilig. Nikki keek me quasi boos aan 'oh jawel, jij gaat mij nu vertellen wie het is'. 'Lynn, is Nikki je BFF?' Ja 'vertel het haar dan, hetbis goed. Maar alleen aan haar, en laat haar zweren op haar leven dat ze het aan niemand vertelt, ookal word ze doodgemarteld' oke. Ik haalde diep adem. 'Shannon is mijn tweede wolf' zei ik zacht, maar hard genoeg dat Nikki het kon horen. 'Je tweede WAAAAT?!?!?!' 'Shht! Stil! Niemand mag met weten!!' 'Sorry' 'goed. Voordat ik iets vertel, moet je zweren op je leven, ookal woord je doodgemarteld, je dit aan niemand verteld'. 'Oke, het zal wel mega belangrijk zijn, anders moet ik het niet op mijn lieve, leuke, geweldige mooie leven zweren. Ja, ik zweer je plechtig dat ik ookal word ik doodgemarteld het aan niemand zal doorvertellen'. Ik knikte, en haalde diep adem. 'Shannon is de wolf van de maangodin' zei ik zacht, en Nikki keek me aan alsof ze water zag branden, en toen viel ze uit 'OH MY GOSH!!' 'Stil!!' 'Sorry, dat is echt super cool' 'ik weet het. Jij bent de enige die het nu weet, zelfs mijn ouders weten het niet. Als iemand anders erachter komt, ben ik in levensgevaar, snap je dat?' 'Natuurlijk. Ik zweer nogmaals dat al word ik doodgemarteld ik jou aan niemand zal verraden. Doe ik dat wel, dan pleeg ik zelfmoord. Erewoord'. Ik glimlachte. 'Maar dat is nog erger! Als jij de maa... Eh, dat ene bent, dan heeft hij al hele maal geen recht om je op te sluiten!' 'Dat weet ik. Maar ook hij mag het niet weten. Oke?' Oke'. Ik was zo opgelucht, dat ik het aan iemand had verteld. Ik besloot alles maar te vertellen. 'Ik kan ook transformeren met kleren, dankzij die gave, en ik kan jou ook laten transformeren met kleding. Ik kan meer dingen, maar daar moet ik nog achter komen'. Nikki keek me aan, en zei toen 'ik ben zooooo mega vet blij dat ik jouw BFF ben, zeg'. Ik lachte. 'Maarre, jij gaat zeker niet meer naar school toe, met Ryan in de klas. Of wel?' Ik schudde wild met mijn hoofd 'dacht het niet nee. School boeit me niet, niet zo lang Ryan op school zit. Maar waarom zou hij op school komen, en waarom hier? Ik bedoel, hij is 1. Alpha, 2. Van een andere roedel, en 3. Op zijn territorium staat ook een school. Met havo/vwo. Dus'. 'Ik heb ook geen flauw idee, maar weet je, we kunnen samen weg vluchten volgende keer, als het nodig is. Dan kom je naar me toe en zeg je: plan B gaat van start gaan, en dan zeg je wanneer. Deal?' 'Deal'. We gaven elkaar een knuffel, en we liepen naar het pack-dorp. 'Het was fijn he? Om het aan iemand te vertellen' zei Shannon. Ja, het lucht echt op, zei ik terug. Ja. Wanneer gaan we wraak nemen op Ryan? Vroeg Kira. Oke, what the hell is er mis met jou? Je hoort toch gewoon hem aardig te vinden? Ik? Nee hoor, ik ben bijzonder o ja. Maar toch, dit is toch niet normaal? 'Jawel, als dit zou ze ook denken als hij niet onze mate zou zijn. Alleen heeft ze het nu, zeg maar, iets sterker omdat hij onze mate is. Maar diep van binnen vind ze hem aardig, dat klopt' ik vind hem niet aardig, hij is een snotaap. Ik lachte, echt... Kira is gewoon... Kira.