The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 7

( we zijn een jaar veder in de tijd gegaan, en morgen is het de zeventiende verjaardag van Lynn

POV Lynn
Ik liep over niemands gebied, in wolf vorm. Ik liep over het strand, en 50 kilometer landinwaarts lag mijn roedel. Ik was van plan om morgen terug te gaan naar de Silver Moon Pack, want ik ben morgen jarig. Dan word ik zeventien, en ben ik in staat om mijn mate te vinden. Maar gezien ik die waarschijnlijk dus al heb gevonden..... word dat geen reis door de wereld om hem te vinden. Jippie. Dat is eigenlijk ook de reden dat ik door heel Europa heb gereisd, en natuurlijk omdat ik mijn mate wilde ontlopen. De zo'n begon al onder te gaan, en ik besloot een slaapplek te gaan zoeken in de duinen. Ik vind een beschut plekje en ging liggen. Toen ik bijna in slaap was gevallen hoorde ik plots gegrom. Ik keek op, en daar stond een rouge. Jippie. Hou is op met dat sarcasme nou sorry hoor. de rouge legde een link met me aan. "Wat doe jij hier" "ja kan ook aardig zijn hoor" "ben ik niet. Wat doe jij hier" "wat doe jíj hier" hij werd boos en begon nog harder te grommen terwijl hij zich groter maakte. "WAT DOE JIJ HIER" "rustig gast, ik versta je wel hoor". Verbluft keek hij me aan, wat er raar uitzag gezien hij, net als ik, in wolfvorm was. "Ik vroeg je wat je hier doet". Ik zuchtte van binnen, echt is hij nou zo dom? "Ik probeer te slapen" "huh? Jij wilt hier gewoon slapen?" "Nee, ik wil hier gaan vliegen. Ja natuurlijk wil ik slapen" "oke oke, sorry hoor. Maar waarom hier?" "Ben jij nou echt zo dom? Zie jij hier ergens een hotel in de buurt?" "Nee, maar..." "Nou dan. Kom er desnoods bij liggen" "huh?" "nog nooit een vriendelijke wolf gezien? "Nop. Eigenlijk niet, nee. Ik ben een rouge, he. Rouge's zijn niet aardig, maar jij wel, en al helemaal voor een rouge" "ik ben geen rouge, ik ben de dochter van de Alpha van de Silver Moon Pack" "oh, eh, sorry" "geeft niks. Wie ben jij eigenlijk?" "Dave. Ik ben verstoten, door de Alpha van de Red Wolves. Ryan". Hij spuugde zijn naam uit, alsof het vreselijk was om zijn naam te zeggen. "Wat voor vreselijke dingen doet hij allemaal?" Vroeg ik nieuwsgierig. "Nou, hij, eh, vermoord de wolven als ze verraad hebben gepleegd. De wolven die zijn bevelen niet goed opvolgen krijgen een waarschuwing. Heb je drie waarschuwingen, en je krijgt je vierde, moet je het terrein af, en word je verbannen. Zoals ik dus. Waarom wil je dat weten?" Ik zuchtte diep van binnen. "Omdat ik waarschijnlijk zijn mega ongelukkige mate ben. Hij hield me vast, maar ik ben ontsnapt. Ik word morgen pas zeventien, dus ik kan dan pas onze connectie voelen. Ik ben bijna een jaar lang op de vlucht voor hem". Ik zag Dave met grote ogen naar me kijken. "Sorry dat ik het zeg hoor, maar ik heb mega veel medelijden met je. Ik hoop voor je dat hij je niet vind dan". Ik glimlacht, voor zover dat kon dan. "Laten we gaan slapen" "goed idee". Ik ging liggen en Dave kwam naast me liggen, en al snel vielen mijn ogen dicht.

Ik werd wakker, en rekte me uit. Ik stond op en stapte over Dave heen. Vandaag is mijn zeventiende verjaardag! Ik rende naar een vennetje toe en sprong er in. Ik begon me te wassen en toen ik klaar was klom ik uit het water schudde ik mijn vacht uit. Dave kwam net aanlopen en ontweek mijn spetters, zonder succes. Ik wilde me veranderen, en ik verstopte me in de struiken. Ik veranderde, met gave deze keer, en kwam weer achter de struiken te voorschijn ik zag dat Dave ook was verandert. Hij zag er wel aardig uit, geen sixpack, maar wel slank. Bruin piekhaar, en groene ogen. 'Goed,' begon ik 'wil je mee naar mijn roedel? Je kan er eventueel ook blijven, als het aan mij ligt'. Dave knikte 'graag'. Ik ging hem voor, naar mijn roedel. Ik verlangde ernaar om terug naar huis te gaan, en mijn ouders weer te zien. Onderweg had ik een heel gesprek met Dave en kwam ik te weten dat hij geen vader meer had, alleen zijn moeder, en twee jongere zusjes. Hij heeft ze twee jaar lang niet gezien, want hij werd twee jaar geleden verbannen. Ik vind het best sneu voor hem, en Kira zit opgefokt te doen over het feit dat onze mate dit soort dingen gewone pack leden aan doet. Ze zit de hele tijd te zeggen dat als ze Ryan ziet en hij blijkt onze mate te zijn, ze hem gaat buitensluiten en bla bla bla, want dat gaat haar toch niet lukken. Dan komen we eindelijk na anderhalf uur lopen aan bij de grens van mijn territorium, en we lopen mijn terrein op. Ik ben zo blij alles weer te zien, en ik snuif tevreden alle luchtjes op. Plots komen er twee wolven tevoorschijn en gaan ze grommend voor ons staan. Ik herken ze meteen, het zijn Nyls en Sylvia! Mijn broertje en zusje! Ik ren op ze af en sla mijn armen om hen heen 'ik ben het! Lynn!' Roep ik huilend suit, en Nyls en Sylvia slaan hun poten om me heen waardoor ik tussen ze in geklemd zit. Dave staat er ongemakkelijk bij. "En wie is die jongen daar?" Vroeg Sylvia aan mij via de link. 'Dat is Dave, een vriend van mij' "dan is het goed. Kom mee, mam en pap zullen dol blij zijn je weer te zien". Ik wenkte Dave 'kom je mee? We gaan naar mijn ouders'. Dave knikte 'prima'. We liepen achter mijn dol gelukkige broertje en zusje aan, tot we bij het pack-dorp aankwamen. Ik rende regelrecht naar huis toe, en trof daar mam en pap aan op de bank. Ze keken op toen ze iemand binnen hoorden komen, en mijn moeder sprong overeind toen ze mij zag en ik rende recht in haar armen. Ze huilde van geluk, en mijn vader kwam er ook bij staan. Ook al huilde hij niet, je zag dat hij dol gelukkig was dat ik er weer was. 'Waarom ben je weggegaan' was het eerste dat mijn moeder zei 'waarom'. 'Ik moest. Ryan hield me gevangen, ik... Ik wilde de wereld zien. Tot mijn zeventiende' 'ik ben zo blij dat je weer terug bent. Veel dingen zijn verandert. Weet je, de Alpha van de Red Wolves, die Ryan, was helemaal doorgedraaid toen hij ontdekte dat je weg was, hij... Hij heeft verschrikkelijke dingen gedaan. Hij heeft een paar van onze pack-leden gevangen genomen, en hij wil ze pas vrij laten als hij jou heeft. Enig idee waarom?' Zei mijn vader tegen me. Hij gebaarde te gaan zitten, en toen we zaten begon ik mijn verhaal. 'Ja, ehm.. Tja. Ik zal maar bij het begin beginnen. Tijdens de aanval een jaar geleden was ik de kinderen aan het redden, toen er plots een steek kwam in mijn arm. Toen werd alles zwart. Toen ik wakker werd lag ik in een kamer, nog in wolfvorm, en ik had geen idee waar. Het bleek bij de Red Wolves te zijn, en, ja... Ik eh... Im bleek de mate te zijn van de Alpha, Ryan'. Zo dat was er uit. 'Ik voelde zelf niks, alleen als hij me aanraakte voelde ik een zachte tinteling. That sit. Hij hield me opgesloten, en il mocht alleen naar jullie toe om te voorkomen dat er een oorlog uitbrak, want dan zou hij me vermoorden, zei hij. Gezien jullie niet wisten dat ik zijn mate was zouden jullie dat geloven. Toen ik op de terug weg was... Ben ik ontsnapt en ben ik bij veel roedels geweest. Dat was zo'n beetje alles'. Mijn ouders waren even stil, maar namen me toen in een omhelzing. Toen, precies op dat moment kwamen Nyls en Sylvia met Dave de woonkamer in. Ik stelde iedereen voor en we begonnen aan een heerlijke lunch, en we vertelde elkaar veel. Het was heel leuk, en Dave mocht bij onze roedel blijven. Die avond viel ik tevreden in slaap, niet wetend wat voor toekomst mij te wachten stond...