The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 30

*** zie hierboven een foto van Katy ***

POV Lynn
Sem kwam terug, en vertelde ons dat hij bij Katy mocht blijven,minder 1 voorwaarde: hij zal bij deze roedel blijven. Ik glimlachte 'als je belooft ons minstens 1 keer per jaar op te zoeken en regelmatig te bellen, vind ik het goed. Bovendien kan ik zo misschien een verbond sluiten met deze roedel. We gaan je wel missen, maar ik snap het dat je bij je mate wil blijven'. De rest knikte en en zei dat ze het me met mij eens waren. Sem was duidelijk opgelucht. 'Sem, nog een ding. Je vertelt niemand over mijn geheim, want als je dat werd ket moet je hopen dat je onzichtbaar bent of kan verdwijnen, want dan vermoord ik je persoonlijk. Begrepen?' 'Natuurlijk. Ik had het toch beloofd?' 'Het is heel moeilijk om iets voor je mate geheim te houden' 'hoe weet je dat? Je hebt zelf geen mate. Althans, je bent er voor weg gerend' 'ik weet het, omdat ik het zie bij mijn ouders. Dat gaat om kleine dingen, bijvoorbeeld om verassingen, maar ze hebben het bijna meteen door dat de ander iets achter houd, snap je?'. Sem knikte. 'Ik ga jullie missen. Maar vannacht blijf ik bij James en Dave slapen' 'prima' zeiden de jongens.

We zijn nu twee dagen verder. Ik mis Sem wel, maar hij was dan ook een van mijn beste vrienden. We zijn gisteren in Canada geland en ik kon toen meteen als maangodin een ruzie tussen drie roedels oplossen dienaar in de buurt waren. Intussen weet ik hoe ik ruzies moet oplossen, en hoe ik maangodin moet zijn. Volgens de berekeningen van Dave zijn we over een uur bij de roedel van Maurits, de zoon van de vroegere Beta van mijn vader. Hij is daar nu Alpha, en hij zal ons met open armen ontvangen, gezien hij en ik vroeger beste vrienden waren. Dat zouden we eigenlijk nog steeds zijn als hij niet met zijn mate was meegegaan. Maurits was vijf jaar ouder dan ik, maar dat haalde eens niet veel uit, toen. Ik denk dat Kira het niet zo op vliegtuigen had want in het vliegtuig zei ze niks tegen me, en nu heeft ze nog steeds weinig tegen me gezegd. Shannon daarin tegen fleurt er helemaal van op. Waarschijnlijk omdat ze dan naar een nieuw gebied gaat ofzo. Ik liep naar Nikki voorop. Achter ons liepen Alice en James, en Dave sloot de rij. Na ongeveer een uur te hebben gelopen rook ik inderdaad de grens van een territorium. Nu maar hopen dat dit de Green Wood pack is. We liepen het territorium in, en, zoals verwacht, werden we niet veel later omsingeld door grommende wolven. 'Is dit de Green Wood pack?' Vroeg ik. Een van de wolven, die duidelijk de leiding had, knikte. 'Mooi. Jullie Alpha is een vriend van mij. Ik ben Lynn Jackson, toekomstige Luna van de Silver Moon pack. Mogen we naar de Alpha toe?'. De wolf liep weg en even later kwam er een man achter de bomen tevoorschijn. 'Volg mij maar' zei hij, en hij leidde ons naar de Alpha toe. Het was een klein dorpje, ik schatte het op niet meer dan dertig huizen, het Alpha huis, het roedel huis en het ziekenhuis meegerekend. We werden het roedel huis in begeleid, tot we voor een deur stonden met een bordje "Alpha". De man klopte op de deur 'Alpha, er is bezoek voor u' zei hij. 'Laat ze maat binnen' klonk er een brommende stem. De man deed de deur open, maakte een buiging naar de Alpha toe en liep de kamer weer uit, en deed de deur achter zich dicht. De Alpha, of beter gezegd Maurits, zat voorover gebogen over een stapel papieren. 'Waarmee kan ik helpen' zei hij zuchtend. 'Oh, en dat is hor je een oude vriendin begroet?' Merkte ik nep beledigend op. Maurits keek op, en bij het zien van mij werden zijn ogen groot. 'Lynn? Ben jij dat?' Ik knikte 'jep, in levende lijve'. Hij stond op en liep naar me toe. 'Wat ben jij groot geworden, zeg' zei hij. Ik zuchtte 'ja, duh, jij ging weg toen ik twaalf was. Twáálf. Dat is dus effe geleden'. Hij schudde lachend zijn hoofd 'kan we, zijn, maar je bent geen steek veranderd'. Hij gaf me een knuffel en plette me letterlijk helemaal fijn. 'Maurits... Geen... Lucht...' Piepte ik. Hij liet me los. 'Waarmee kan ik je helpen?' 'Nou, eigenlijk zijn mijn vrienden op zoek naar hun mate's, dus reizen we de wereld af' 'en jij, heb jij je mate al gevonden?' 'Ehm, ja' 'wie is het dan?' 'Hij is niet hier..' 'Hoezo?' 'Ik probeer hem een soort van te ontlopen?' 'Is hij zo erg?' 'Zou jij je mate opsluiten?' 'Nee' 'precies. Maar nu, waar is jouw mate?' 'Lilly? Die kan elk moment binnen komen' 'leuk'. Precies op dat moment kwam er een mooie jonge vrouw binnen. Maurits is 22, en zij is ook een jaar of 20 schat ik. 'Lil, mag ik je voorstellen aan een oude vriendin van mij? Dit is Lynn, en dat zijn haar vrienden van wie ik de namen niet weet. Lynn, mag ik je voorstellen aan de mooiste vrouw op aarde, Lilly, mijn lieve mate'. Ik schudde de hand van Lilly 'hoi, leuk je te ontmoeten' zei ik. 'Insgelijks' zei ze glimlachend.