The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 11

POV Lynn
Ik moet een plan gaan verzinnen voor ontsnappingspoging nummer 3. Het was nu al drie dagen geleden dat ik had geprobeerd te ontsnappen, nou eigenlijk niet bewust, maar ja, ik rende wel weg, ik wilde toen naar huis toe, dat zie ik gewoon als een ontsnappingspoging, en twee dagen gelden dat ik Shannon voor het laatst had gesproken, toen ze me alles uitlegde over de godinnen. Ik had Nikki net weer gesproken, via de link. We hebben afgesproken dat ik om de dag s'avonds om 8 uur contact met haar zoek. Ik zat al drie dagen opgesloten in mijn kamer, en ik mocht er alleen uit met die twee mannen om naar het toilet te gaan. Plotseling had ik het: ik ontsnap uit de baskamer! Daar is een raam, daar kan ik uitspringen! Het is aan de achterkant van het gebouw, en daar zitten geen ramen, alleen dat raam! Niemand ziet me wegrennen dan! Morgen gaat operatie ontsnappingspoging 3 van start! s'Avonds, dan is er nog minder kans dat iemand me ziet! Oh, ik voel me zo slim, he! 'Ja, maar dat ben je niet,' zei Kira hoezo nou weer niet 'misschien, heel misschien zetten ze er in de Loo,van de avons iemand neer, die daar de wacht houd' oma, shippies. Dat is waar. Dan maar overdag ontsnappen. Ik maakte contact met Nikki "hey, wat is er" zei ze "nou, morgen ontsnappingspoging 3 van start. Ik ga morgen rond twaalf uur naar het toilet" "ja, leuk, hoef ik niet te weten" "weet ik, maar luister. Daar is een raam. Daar kan ik doorheen kruipen. Dan ren ik dit territorium uit, naar het strand, daar is dit territorium namelijk dichtbij. Dan zie ik jou en Dave, want hij moet ook mee omdat hij de weg weet in de duizend en zo, op het strand bij de strandhuisjes. Oke?" "Oke. Geef dan wel even door of het wel of niet is gelukt, oke? Anders staan wij daar voor niets te wachten" "prima. Als ik doorstuur naar jou dat het is gelukt, zeg dan tegen mijn ouders dat ik ben ontsnapt en dat wij twee samen vluchten, oke? Dan zijn ze gerustgesteld" "ga ik doen" "oke, tot waarschijnlijk morgen!" "Doei". Ik verbrak het contact. Ik verheugde me enorm op morgen, dan zou ik eindelijk mijn vrijheid terug krijgen.

Op een gegeven moment werd er op mijn deur geklopt en kwam de Beta binnen. "De Alpha wil dat je gaat trainen. Je gaat dan trainen met de andere jongeren hier, en dat zijn er een stuk of twintig, dus denk maar niet dat je kan ontsnappen" "nee, na twee mislukte pogingen ben ik het opgegeven. Het lukt toch niet, hier" zuchtte ik. Ik stond op en liep met de Beta en de twee mannen mee. Ik ga ze maar 1 en 2 noemen, denk ik. We liepen het huis uit, en ik snoof de frisse lucht genietend op. Ik werd naar een gebouw geleid, en in een kamer geduwd die zo te zien een kleedkamer was. "Je moet in je wolf veranderen, als je bent verandert, geef je een grom. Ik legde mijn kleren op een van de banken en veranderde. Ik dacht plots aan wat Shannon had gezicht, en ik dacht heel hard aan een kleinere vorm van mij. Ik voelde dat ik wat kromp, en ik was tevreden. Nu zullen ze denken dat ik klein ben, haha. Ze zullen denken dat ik makkelijk te verslaan ben. Ik gaf een grom en de deur werd geopend. Ik zag Simon verbaasd kijken toen hij me zag. "Ik dacht dat je groter was... Nou ja, het zal. Kom mee zei hij. Ik werd tussen die twee mannen een zaal in begeleid waar een stuk of twintig andere wolven waren. Zo te zien was ik de kleinste. Mooi. "Oke, jongens en meiden, hier is de gevangene. De Alpha wil dat ze met jullie meetraint. Ik voelde een soort link, en ik opende hem. De link van deze groep zo te zien, mooi. Kom ik ze ook horen. "Dat kleine wolfje? Wat denkt de Alpha wel niet!" Zei een jongen. De grootste zo te zien. "Wij zijn de beste van de roedel! Van de jongeren dan, maar dan nog!" "Ja, ik weet het. De Alpha wil het So, dus we doen het zo. Ga maar met haar aan de slag". Simon en de mannen liepen weg en ik ging zitten. "Oke, wie wil haar eerste nederlaag zijn?" Vroeg de grote, die duidelijk arrogant is. "Ik" zei hij voor iemand anders reageerde, en hij liep naar het midden. Ik stond op en ging tegenover hem staan. Hij sprong op me af, maar ik ontweek hem gemakkelijk. Hij sprong weer op me af, en weer dook ik opzij. Hij werd boos en sprong op mijn rug. Dat vond ik iets minder leuk. "ik hoef geen vreemden op mijn rug" zei ik via de link en ik gooide hem van mijn rug af, ik sprong bovenop hem, en beet hem in zijn poot. Toen pakte ik zijn nekvel beet en slingerde hem weg. Ik ging weer zitten, terwijl ik mijn poot likte. "Zo, wie wil er nu tegen mij?" Vroeg ik. De andere wolven keken me met grote ogen aan. "Wat? Heb ik iets van jullie aan ofzo? Jullie hoeven me heus niet zo aan te staren hoor" zei ik. Plots kwam er nog een wolf de zaal binnen. Hij was nog groter dan de wolf die ik net had verslagen. "Zo, ik hoorde dat er nog een wolf aan het trainen was, een onbekende" zei hij. Hij was nog arroganter dan de vorige. Toen zag hij de wolf van net aankomen hinken. Misschien iets te hard gebeten. "Wat heb jij?" De wolf knikte naar mij "heeft zij daar gedaan" "dat mini wolfje?" Vroeg hij vol ongeloof. "Grappig hoor. Jij bent mijn grootste concurrent, ondanks dar ik altijd van je win. Je kan niet worden verslagen door zo'n mini wolfje" zei hij arrogant. Ik gromde. Niemand noemt mij een mini wolfje, niemand. "Ik vecht wel met haar. Zien jullie dat het toneelspel was, Lucas, jij kan niet verliezen. Je deed alsof zodat ze blij zou zijn dat ze is kon winnen. Kom, wolfje, ik laat je wel even zien wie hier de beste is" "ik heb een hekel aan arrogante wolven" zei ik terug, en hij keek even verbaasd. Toen ging en we tegenover elkaar staan en begonnen we om elkaar heen te cirkelen. Hij was de eerste die uithaalde naar mijn poot. Ik tilde hem op, echt, zo makkelijk. Plotseling kreeg ik een idee. Ik liet hem denken dat ik inderdaad niet sterk was. Hij haalde opnieuw uit naar mij poten. Dit keer viel ik wel. Hij sprong meteen boven op me. Ik liet me zelf langzaam groeien, zo had hij het niet door. Toen ik mijn eigen formaat had stopte ik. Hij probeerde me in mijn poot te bijten, maar dat lukte niet. Ik probeerde me onder hem vandaan te worstelen, maar dat lukte niet zo goed. Eindelijk, iemand die ook sterk is. Het lukte me uiteindelijk wel. En ik sprong meteen boven op hem. Ik begon hard te grommen. "Niemand noemt mij een kleine wolf. Of mini wolfje. Begrepen?" Siste ik, en hij keek verbaasd. "Tss, je denkt dat je grappig bent" grinnikte ik. Oke, dan maar zo. Ik beet hem keihard in zijn poot, pakte hem in zijn nekvel beet, stapte van hem af en slingerde hem naar de andere kant van de grote zaal. Hij piepte toen hij neerkwam. Ik rende naar hem toe en sprong weer boven op hem. "Niemand, maar dan ook niemand, noemt mij mini wolfje, duidelijk?" "Ja" piepte hij. Ik stapte van hem af en liep naar de rand van de zaal, die niet eens zo heel groot was. Ik begon mijn poten opnieuw te wassen. "Hey, je lijkt veel groter" zei een van de andere wolven. Ik knikte "klopt. Weet je, je moet altijd door je poten zakken, maar dan net zo dat je tegenstander het niet ziet. Dan lijk je veel kleiner dan je bent, en gebruikt hij minder kracht omdat je toch klein bent. Dan kan je hem makkelijker verrassen en verslaan". "Slim, die techniek ga ik ook gebruiken als ik ook moet gaan vechten!" Riepen de andere wolven uit. Voor mij was het een goede oefening. Ik kan mezelf laten groeien en krimpen. Handig als ik in dergelijke situaties terecht kom. Ik liep naar de andere toe en kwam er achter dat ik een kop groter was dan de grootste wolf daar. "Je bent wel heel groot" zei een van de meiden. "Je lijkt net zo groot als een Alpha" ik knikte "ik weet het. Ik word later ook de Luna van mijn roedel, mijn vader is namelijk de Alpha van mijn roedel. Ik ben het eerst geborene kind van mijn vader en moeder, vandaar". "Waarom ben je hier?". ik mocht dat meisje wel. "Soort van ontvoerd, zeg maar" "hoe bedoel je?" "Nou, jullie leuke Alpha stond voor mijn deur twee weken geleden ofzo, met een mes tegen de keel van mijn BFF. Of zij dood, of ik met hem mee. Ik ging dus met hem mee" "dat is niet niks... Had hij echt bedreigt haar te doden?" Vroeg ze vol ongeloof. Ik zuchtte. "Ja, helaas wel. Anders zou ik hier niet zitten. Hoezo?" "Ik dacht altijd dat Alpha Ryan best vriendelijk was, ondanks dat hij vaak gevoelloos overkwam" "ja, dat was hij ook. Totdat ik een jaar geleden ontsnapte. Hij had me eindelijk, en na drie dagen was ik ontsnapt. Ik heb half Europa gezien, voor ik terug kwam. Maar hij stond me bijna op te wachten. Dus nu ben ik weer hier". Ze keek me verbaasd aan "maar waarom dan?" "Wat bedoel je?" "Waarom wilt hij je hebben?" "Omdat..." Ik zuchtte "omdat ik zijn mate ben". Ze keek me met grote ogen aan "dat meen je niet! Echt?" "Ik vrees van wel" "waarom wilde je dan weg van hem? hij ka je mate!" "Ja, nou, ik was nog zestien. Ik voelde dus niks. Bovendien, hij had me ontvoerd, me opgesloten, me als lokaas gebruikt voor mij vader. En nog meer, maar dat is te gevoelig. Het is hem niet gelukt, maar toch. Hij heeft voor mijn eigen ogen een ander meisje staan zoenen.... En hij verwacht dat ik hem accepteer". Ze keek me met nog grotere ogen aan. "Dat ik zo'n slechte Alpha heb..... Dat wist ik niet. Wat erg". Ik knikte verdrietig. Ik kon me niet afvragen waarom de maangodin me dit had aangedaan, want ik was de maangodin zelf. Op dat moment kwam Simon de Beta de zaal in. "En, lekker getraind?" Vroeg hij. "Als je bedoelt twee jongens bijna een gebroken arm, ik bedoel poot, bezorgen, dan ja". Hij grinnikte. Kom mee, je moet naar de Alpha. Ik zette mijn haren op "mooi niet. Hij kan de pot op" "toch moet je mee". Ik begon te grommen. "Nooit niet". 1 en 2 kwamen aangelopen en wilde me beetpakken. Ik haalde baar ze uit en begon nog dreigender te grommen. Ik beet er een in zijn arm, en ze deinsden terug. "Ik ga met jullie mee terug, maar dan word ik naar de kamer gebracht waar ik in zit opgesloten. Anders niet". Simon zuchtte "oke dan". Ik stopte met grommen en liep naar ze toe. Ze namen me mee naar de kleedkamer, en ik pakte mijn kleren in mijn bek beet. "Doe open" zei ik via die link. De deur werd open gedaan en Simon keek me verbaasd aan "je moet veranderen he" "weet ik, heb ik alleen geen zin in, Kira wil ook even vrij zijn" "oke dan". Ik werd meegenomen naar het huis. Naar boven, naar de kamer. Ik weiger hem mijn kamer te noemen. Het was al laat, dus ik kreeg eten. Ik at het op, nog steeds in wolf vorm. Ik ging slapen, dat wel in mens vorm. Ik verheugde me op morgen, dan zou ik eindelijk vrij zijn.