The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 13

POV Ryan
Die rot meid heeft het weer geflikt! Hoe en waarom doet ze dat toch steeds?! 'Misschien omdat jij haar vasthoud' ja ja, hou je kop Sven. Zo heet mijn wolf. 'Wat?! Jij vroeg waarom ze dat steeds doet! Niet ik!' Laat ook maar. Simon, mijn beta kwam aangerend. "Alpha, we hebben een klein probleempje" "en dat is" snauwde ik. "We worden aangevallen" "door wie" "de Black Blad Pack, Alpha. De vrouwen en kinderen zijn allemaal veilig in het Pack huis, en de mannen zijn al aan het vechten. De beste krijgers staan vooraan en tot nu toe hebben we geen gewonden" "oke, mooi. Ik kom er zo aan" "ja Alpha". Simon vertrok weer, en ik begon me klaar te maken. Ik liep het huis uit en veranderde in mijn wolf. Ik was groot en had een zwarte kleur. Ik rende de massa vechtende wolven in.

POV Lynn
Linda was echt heel aardig geweest, en ik vond het jammer om te vertrekken, maar we moesten veder. Dus waren ik, Nikki en Dave vertrokken. "We moeten naar de White Shaddows, vanuit daar kunnen we veder trekken naar de Blue Wolves en vanuit daar kunnen we naar Schiphol, naar weet ik veel waar vliegen". "Hoe weet jij dat allemaal?" "Eh... Gewoon..." "Ja hoor, en dat moeten wij geloven?" ik zuchtte, Nikki had gelijk. "Nou, iedereen weet toch waar de roedels ongeveer liggen?" "Ja, maar.... Oh, laat ook maar. We komen uit Noord-Holland, het bovenste puntje. Het is bijzonder dat je dan weet waar de roedels liggen... De andere roedels, bedoel ik" "ander onderwerp, plies" "nee". Ik zuchtte. Shannon zei plots 'ze mogen het weten, als ze het er maar nooit over hebben, niet met onbekende, niet met bekende, niet met elkaar, zelfs niet met jou. Alleen als jij er over begint' weet je dat zeker? 'Ja, volkomen. Vroeg of laat komen ze er toch achter' oke. Ik stopte en snoof om me heen. Geen wolf te ruiken, alleen dieren die je gewoonlijk in een bos tegenkomt. We liepen ook in een bos, dus niet ze vreemd. "Wel.... Ik zal jullie een geheim vertellen, op een voorwaarde" "en dat is?" Vroegen Dave en Nikki tegelijk. "Jullie praten er met niemand over, niet met onbekende, niet met bekenden, niet met elkaar, zelfs niet met mij. Alleen als ik er over begin. Zweer het op jullie levens en op jullie posities in de roedel". Ze maakten het teken van zweren en zeiden mijn woorden na. Toen spuugden ze op de grond. "Zo, kom maar met je geheim" zei Nikki. Plotseling werden haar ogen groot. "Ik weet het al!" Ze sloeg zichzelf op haar voorhoofd. " oh my gosh, ik was het gewoon vergeten! Weet je nog, op je geheime plekje? Toen je Ryan in de klas zag, die dag?" "Yep, dat weet ik nog. Dan weet alleen Dave het nog niet". "Ik weet wat nog niet?" Vroeg Dave verbaasd. "Ik heb behalve Kira nog een wolf" fluisterde ik zacht. "Ze heet Shannon.... En ze is de wolf van de Maangodin. Ik ben de maangodin". Dave keek me met grote ogen aan. "Maar... Dan.. Dat.. Dat is geweldig!" "Ja, kan het wat zachter? Luister. Ik heb mijn plan veranderd. We halen Sem en James op. Dan gaan we met zijn alleen op zoek naar onze mate's! Nou ja, jullie dan, ik vlucht voor hem. Is dat een goed plan?" "Ik vind het een geweldig plan!" Riep Nikki enthousiast uit. Ik knikte. We veranderenden in onze wolven, en we renden terug naar ons territorium. Op een gegeven moment bleef ik stil staan. 'Oke,' zei ik via de pack-link 'jullie gaan door, ik wacht hier. Of nee, ik probeer contact met ze te zoeken! Oke?' 'Oke' zeiden Dave en Nikki tegelijkertijd terug. Ik knikte en probeerde ze te berijken. Het lukte! 'JAMES!!!!! SEM!!!!!' Gilde ik. 'ja, je hoeft niet zo hard te schreeuwen! Eerst verdwijn je van de aardbodem, dan schreeuw je me vervolgens doof. Rustig ja. Wat is er aan de poot?' Zei James. Ik zuchtte. 'Dat is mijn zin. Maar goed, kan je naar de rand van het territorium komen?' 'Daar Ben ik al. Ik loop wel een rondje. Sem is ook bij me, dus we zijn wel samen, oke?' 'Ja, dat is ook de bedoeling oen. Kom nou maar' 'ik kom er aan' 'oke'. Ik verbrak de link. Even later verschenen er twee wolven, die ik herkende. Ik rende enthousiast op ze af. 'Oke, we veranderen even, we komen zo terug' zei James, maar ik hield ze tegen. 'Nee, wacht even' ik veranderde met mijn gave. Ze keken me met grote ogen aan. 'Jullie kunnen ook zo veranderen'. Oh ja, ik kan gewoon hardop praten nu. Nikki en Dave veranderden ook, en James en Sem volgden hun voorbeeld. 'Hoe?' Vroeg Sem verbaasd. 'Niks vragen , asjeblieft. Luister, ik heb een groot probleem. Ik vlucht voor mijn mate, Ryan Black, de Alpha van de Black Engels. Hij is gemeen en hield me gevangen plus nog een paar andere dingen. Ik dacht, misschien willen jullie mee met mij, Nikki en Dave, want we zijn van plan om met het vliegtuig naar Amerika te gaan. Hun mate's zoeken. Willen jullie mee?' 'Klinkt leuk, maar ik denk dat we dat wel bij de Alpha moeten melden. En Zoë wilt waarschijnlijk ook mee. Ze weet het van ons, ze is zeg maar verdwaalt geraakt in het bos, en bijna gevangengezet door een paar wachters, dus hebben we haar bevrijd door hen aan te vallen, dus ja... Bovendien blijkt het dat ze een half-wolf is, ze zegt namelijk dat ze de laatste tijd een stem in haar hoofd hoort. Half-wolven krijgen voor hun schrijnde hun wolf en veranderen op hun achttiende pas, vandaar dat we dat denken. Ik denk dat ze wel mee wilt. Ik en Sem gaan haar halen en dit alles aan de Alpha melden' 'oké, maar niet over dat veranderen. Ik zie jullie zo'. James knikte en hij en Sem veranderden weer in wolven, winnaar ze verdwenen. Plots rook ik de geur van Black Engels. 'Shit' mompelde ik. Ik kreeg een idee. Ik veranderde, in de maangodin. Shannon dus. 'Doe net of jullie ruzie hebben pleas' zei ik, ja, hardop, een van de gaves van maangodin zijn. Ze begonnen meteen te doen alsof ze ruzie hadden. Toen kwamen er wolven uit de struiken tevoorschijn. Ik herkende ze, het waren de wolven die ik had ontmoet bij de training toen. Ze begonnen naar ons te grommen, maar toen ik me omdraaide, keken ze me met grote ogen aan, en bogen ze hun koppen voor me. Ik knikte 'scheer jullie weg. Dit is niet jullie gebied, jullie hebben hier niks te zoeken, en ik heb een boodschap voor jullie Alpha. Zeg tegen hem dat zijn mate bang voor hem is, en dat zijn eigen schuld is. En dat hij goed na moet denken bij zijn daden. Ik zal het zeer op prijs geven als jullie hem deze boodschap geven'. De wolven knikten, bogen hun kop opnieuw en verdwenen. Ik had alles met Shannons stem gezegd, daar was ik blij mee. Ik veranderde terug. Niet veel later kwamen Sem en James terug, en Zoë zat op de rug van Sem. Ik glimlachte naar haar en veranderde in Kira. Daarna liepen, eerder renden, we richting Amsterdam, naar Schiphol.

POV Ryan
De wolven die ik er op uit had gestuurd om de grenzen te checken van het territorium van de Silver Moon pack waren al snel terug. Te snel, als je het mij vraagt. Ze stonden nu in mijn kamer. 'Goed. Vertel me maar wat voor nieuws jullie hebben' zei ik. Jack deed een stap naar voren. 'We waren net begonnen met het verkennen van de grenzen van hun territorium, toen we de maangodin tegen kwamen. Zei stuurde ins terug met een boodschap voor u, Alpha. Ze zij dat we tegen u moesten zeggen dat uw mate bang voor u is, dat u daar goed over na moest denken, want het was uw eigen schuld. Daarna stuurden ze ons weg'. Ik kon alleen  maar uit mijn raam staren. Mijn mate, mijn bloedeigen mate, was bang voor me. Daarom was ze dus weggegaan. Ik dacht dat ze dat deed omdat ze niet van me hield, maar dit is erger. Ze is bang voor me. En dat is mijn eigen schuld. 'Jullie kunnen gaan' zei ik bot, en ze verdwenen. Ik staarde lusteloos voor me uit. Mijn mate was bang voor me, en het was mijn eigen schuld. Waarom had ik haar ook opgesloten... Omdat ik bang was dat ze me zou verlaten. Zoals iedereen dat altijd doet, schoor er door mijn hoofd heen. Ik weet dat ik een koelbloedige Alpha ben, maar toch... Ik moet beter voor mijn pack gaan zorgen, ook al is dat niet mijn taak, maar die van de Luna... De taak van Lynn....

POV Lynn
We kwamen op Schiphol aan. Als mensen, uiteraard. We liepen naar binnen, en ik liep naar van die info balies. Ik vroeg om zes tickets naar Amerika. Ik rook dat ze een wolf was, en ik fluisterde zacht 'om onze mate te zoeken'. Anders zou ze gaan vragen waarom een stel 17 jarige mensen naar Amerika wilde gaan. Ze knikte begrijpend. 'Ik heb hier nog plaats voor een vliegtuig naar New York' ik knikte, en ik rekende af. Ons vliegtuig zou over twee uur vertrekken. Tot die tijd, moesten we maar wat gaan doen. Nikki en Zoë wilden gaan shoppen,maar ik een hekel aan heb, dus ik en de jongens gingen wat eten, en we spraken af om elkaar na een uurtje voor de gates te treffen. We liepen naar een Mac toe, en ik nam een milkshake, aardbei natuurlijk, met een kipburger. De jongens namen allemaal een cola met een gewonen hamburger. Nadat we hadden gegeten wilde ik naar de souvenir shop, om een kaart te kopen. Ik kocht ook een postzegel. Ik schreef op de kaart een bericht aan mijn ouders waar ik naartoe zou gaan, en met wie. Ik schreef dat ik ze miste, en ik zei dat ik zou zorgen dat ik op mijn twintigste de roedel kon overnemen. Wat ook de bedoeling was. Ik stopte hem in een postbus, en we liepen richting de gate waar Nikki en Zoë al stonden te wachten. We gingen zitten en even later mochten we aan boord. Toen iedereen aan boord was werd er een heel verhaal verteld, en eindelijk gingen we vertrekken. Op naar Amerika. op naar New York!