The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 25

*** ik heb een leuke mededeling, ik heb een nieuw boek met als titel "Snowflakes". Het eerste deel staat al online, dus misschien vinden jullie het leuk om ook dat boek te lezen ***

POV Zoë
'Mate'. Dat ene woord, had mijn hoofd over hoop gehaald. De vampier opende de cel, en liep naar me toe. Ik probeerde me in de muur te verstoppen, wat niet hielp. Hij trok me overeind, en sloeg zijn armen om me heen. 'Mine...' Gromde hij, en hij trok me dicht tegen hem aan. Hij snoof in mijn haren, en daardoor snoof hij ook mijn geur op. Ik daarin tegen stond te trillen van angst. Op het moment was ik blij dat ik dus geen wolf in mijn hoofd had die zou zeggen "ow wat een geweldige mate, wat is onze mate knap" enzo. Ik sloot mijn ogen. O heilige maangodin, waarom doe je me dit aan?

POV Lynn
De White Diamands waren rijk, maar ook arrogant en hebzuchtig. Maar vooral: heel erg arrogant. Alleen de Luna niet, maar die kwam van een andere, rijke roedel vertelde ze me. Ze hield niet van die hebzucht en zo, maar ze vond het leven wel prima in die roedel. We waren net weer vertrokken. 'Gastvriendelijke is anders, maar wat verwacht je dan van zo'n stelletje arrogante weerwolven' zei Alice. Nikki knikte instemmend 'ja, dat zeker. Maar Alice, zijn er verder nog roedels die je kent? Want zeg maar alleen James heeft tot nu toe zijn mate gevonden'. 'Er is er nog een, en verder zijn het vijandelijke roedels waar we niet welkom zijn. We gaan naar de Blue Willows, ze wonen in een soort moeras' 'waarom heeft zowat elke roedel een kleur en de naam zitten? Ik bedoel, wij heten ook Silver Moon' zei Sem. Ik haalde mijn schouders op 'weet ik veel, vonden ze leuk ofzo'. Als je het nou aan Shannon vraagt... Begon Kira, maar ze werd onderbroken door Shannon zelf "nee, ik weet het niet. Maar ik kan je wek vertellen dat ik het gevoel heb dat een van jullie zijn of haar mate gaat ontmoeten bij de volgende roedel". Mooi. 'Ik denk dat we na de volgende roedel terug moeten gaan naar Europa' zei ik tegen de anderen. 'Of we gaan naar de Withe Snowflakes toe, die wonen in Canada, en daarna gaan we naar Engeland, en dan terug naar Nederland. Want dan moet jij Luna worden, Lynn' zei Nikki. Ik knikte 'en daarna moeten jullie zelf gaan zoeken'. Plots werden we omsingeld door wolven. 'Eh, Alice, zijn we er al?'. Alice schudde verbaast haar hoofd 'nee. Dit is vrij gebeid, er is hier geen roedel'. 'Nee, vertel me niet dat dit dan rouge's zijn he?'. Alice schudde haar hoofd 'ik weet het niet'. Er kwam iemand achter een boom vandaan lopen. 'Zo, dus jullie zijn nog niet op de hoogte van de Green Warriors? Nou, we zitten er ook nog niet lang hoor. Maar bij deze weten jullie het wel'. 'Iets zegt me dat dit geen leuke en gastvrije roedel is die wolven een plaats aanbied om te overnachten die op doorreis zijn' zei ik tegen de anderen. 'Dat klopt. Mannen, neem ze mee'. 'Heilige maangodin, ik wou dat ze hier was' mompelde Alice. Ik zuchtte. 'Op drie zijn se hier weg' zei ik via de midlink. 'Oke' klonk het in koor. 'Oke. Een....   Twee.....   Drie!' Tegelijkertijd stormden we weg, en we doken de bosjes in. Ik veranderde in Kira, die dolblij liet merken dat ze her geweldig vond om vrij te zijn. Jessssss eindelijk vrij!!! Woehoe!!! Gilde ze in mijn hoofd. Je ik, Kira, klam aan he. Ik krijg hoofdpijn van je. Ik zocht de anderen op, en we vormden een cirkel. De andere wolven vonden ons en dreven ons naar de man toe die ons grijnzend aan keek. 'Zo zo, dus denken dat jullie weg kunnen, he? Mooi niet. Maar, wacht. Dit klopt niet. Er waren drie meisjes, en drie jongens. Dit zijn twee meisjes en vier jongens!' Hij werd boos. 'Pak ze mannen! Pak ze!'. Kira werd boos. En terecht. Ze werd, alwéér aangezien voor een jongen. Ik. Ben. Geen. Jongen!!! Riep ze boos. Ik deelde haar woede, voor een deel dan, en ik slingerde de eerste wolf die het waagde in mijn buurt te komen hard tegen een boom aan. Ik ben geen jongen, ik ben een meisje. Ik zal ze is laten zien waartoe een boos meisje in staat is, reken maar.