The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 12

POV Lynn
ik had heerlijk gegeten, vanmorgen. Ik had stiekem eten in een tasje gedaan. Ik deed er ook een broek en een shirt bij. Het was tien voor twaalf. Ik zou bijna gaan ontsnappen. Ik klopte op de deur, die open werd gedaan. "Ik moet naar het toilet" zei ik, en de mannen knieën. Ik deed de deur achter me dicht, met het plastic tasje in mijn hand. 1 wilde het van me afpakken, maar ik duwde zijn hand weg. "Ooit gehoord van het maandelijks probleempje bij vrouwen?" Hij werd rood, en kuchte. Ik werd naar dezelfde badkamer begeleid. "Oh, en ik ga ook douchen, dus het kan even duren" zei ik tegen ze, en ik liep de badkamer in. Ik deed hem op slot. Ik ging naar het toilet, ik moest toch, en zette daarna de douche aan. In plaats van me uit te kleden keek ik op mijn horloge. Precies twaalf uur. Ik opende voorzichtigheid het raam en keek naar beneden. Niemand te zien. Ik pakte mijn tasje en sprong uit het raam. Het was een sprong vanaf de eerste verdieping, dus ik landde zacht. Ik sloop weg, en toen ik veilig in de bosjes was, veranderde ik in mijn wolf. Ik rende zo snel als ik kon het territorium af, terwijl ik contact maakte met Nikki. "En?!" Riep ze "gelukt!" Riep ik terug. Ik rende door en was toen eindelijk van het territorium af. Ik rende maar door zonder te stoppen. Na naar mijn gevoel uren te hebben gerend kwam ik aan bij de strandhuisjes. Nikki en Dave stonden er al te wachten. We begroette elkaar uitgebreid. "Oke, waar gaan we heen?" Vroeg Dave via de link, en ik antwoordde "ik kwam net van achter, we gaan dus de kant op waar we naartoe kijken, als ik de weg nog een beetje weet kunnen we de roedel vinden waar een goede vriendin van mij de Luna is" "is goed, kom mee", zei Dave, en hij begeleidde ins door de duinen. Plots zag ik iets dat ik herkende. ""Ik ging naar links, het binnenland in. Mijn vrienden volgden mij.

We waren nu al een dag aan het reizen. Het was nu ochtend, en gisteren was ik ontsnapt. We hadden het eten dat ik had meegenomen als avondeten gebruikt. Ik schatte in dat we over een uurtje bij Luna Linda zouden zijn, en haar roedel. De Red Moon Wolves. Ik had gelijk, na een klein uurtje stevig door stappen, kwamen we op haar territorium. Ik sprintte naar het pack-dorp, en ik zag iedereen die ik tegen kwam verbaasd kijken naar mij en mijn twee vrienden. Ik stormde het huis van Linda in, en daar zatte op de bank. Ze keek me verbaasden, maar toen rook ze dat ik het was en kwam ze op me af om een knuffel te geven. "Lynn!" Riep ze uit "niet te geloven dat ik jou zie! Hoe is het met je, nichtje van me?". Ik keek haar met rollende ogen aan, en ze grinnikte "sorry vergeten, je kan niet antwoorden. Die twee zijn zeker je vrienden? Nou, kom maar mee. Boven heb ik een badkamer, ik zal wel even schone kleren voor jullie pakken". Ze liep de trap op en we volgden haar. Ik ging als eerste de badkamer in en veranderde. Ik deed de kleren aan die ze voor me had gepakt, en liep de badkamer uit waarna Nikki er in schot. Even later waren we alle drie aangekleed en zaten we aan de tafel met een kop thee. "Dus, hoe gaatjes met je?" Vroeg Linda. "Nou, afgezien van het feit dat ik gezocht word door de Black Engels, wel goed. Hoe gaat het met jou?" "Prima, maar waarom word je gezocht door de Black Engels?" "Heel misschien ben ik de mate van de Alpha daar? En heel misschien was ik tot gisteren ook hun gevangene tot gisteren, toen ben ik ontsnapt?" "O MY GOD LYNN!!! Je hebt je mate gevonden en je rent van hem weg?!" "Eh, ja" "waarom?" "Omdat hij heel misschien me knock-out sloeg, me opsloot, me probeerde te zoenen en te markeren, tegen mijn wil in, ik bijna een jaar lang vluchtte voor hem, Nikki hier naast me dreigde te vermoorden als ik niet met hem mee ging naar zijn roedel, me weer opsloot, met ander zoende voor mijn ogen, ook al had hij niet door dat ik er was, en me vroeg hem te accepteren als mate door gewoon die dingen allemaal te vergeten. Nou, dacht het dus niet". "Dus die Alpha houd zijn eigen mate gevangen? Wat een klootzak zeg. Als ik jou was, he, dan had ik hem allang vermoord. Maar je wolf, kan je haar gezeur wel aan?" "Nou, ze zit ook te zeuren dat ik bij hem weg moet, dat ik hem moet vermoorden enzo, en op het moment is ze heel blij dat ik ontsnapt ben. Vraag me niet hoe het kan, ik snap het ook niet. Ze zit af en toe wel te zeggen dat de wolf van Ryan, zo heet mijn mate, wel aardig is, en dat ik met zijn wolf contact moet zoeken. Dat is wel vervelend. Maar ja, beter dan een wolf die zegt dat ze van hem houd". "Dat is echt bizar" zei Linda, en ik knikte "ik weet het. Maar goed, nu zijn we hier, dus. Linda, zou je asjeblieft een bericht naar mijn vader willen sturen met de mededeling dat ik veilig hier ben aangekomen?" "Tuurlijk. Maar wat bizar, met die wolf van jou..." Mompelde ze toen ze de keuken uit liep. "Dus, wat is veder het plan?" Vroeg Nikki, ik zuchtte "ik heb geen idee. Voorlopig is het vluchten, naar ik denk naar Duitsland, want daar woont een nichtje van mij. Zij is alleen geen wolf, dus daar moeten we dan wel rekenincg mee houden. Of hebben jullie een beter idee?" "Nee, nou ja, mijn opa en oma wonen in Kroatië, mijn moeder woonde daar eerst ook tot ze mijn vader tegen kwam, en gezien mijn vader reserve Beta was, ging ze met hem mee naar Nederland. We kunnen eerst naar Duitsland gaan en daarna naar mijn groot ouders" zei Dave. Ik knikte "is goed, dan word dat ons plan". Linda kwam de keuken weer in "nou, ik heb je ouders gebeld hoor, ze zijn opgelucht dat je niet meer daar bent" "dijn, bedankt. We blijven hier vannacht slapen, als dat mag. Daarna gaan we veder" "o, dat is prima hoor. Ik vind het leuk datje er weer bent". Ik glimlachte "ik ook". De rest van de dag hadden we het heel gezellig en ik vergat voor even dat ik op de vlucht was. Die avond lagen ik en Nikki in dezelfde kamer. "Weet je, James en Sem missen je wel, hoor. Jammer dat ze er nu niet bij zijn....." "Ach, weet je, ooit zie ik ze weer. Hoe gaat het met Zoë? Zij zal het het raarste van jullie allemaal vinden dat ik zo lang weg was" "ja, dat klopt. Maar, je moet weten..... Toen James zeventien werd, he.... Zoë bleek zijn mate te zijn. Zoë weet dus nu alles, over ons, en... Ja, alles". "Dat had ik niet zien aankomen" "ik ook niet" "ja, en daar komt ook nog bij dat Zoë een mens is, geen weerwolf. Komt niet heel vaak voor" "klopt". We waren even stil. "Ik ga slapen. Welterusten" zei ik, en ik deed mijn ogen dicht. Ik viel vrij snel in slaap.

"Lynn....."ik droomde dat ik in een donker bos liep, en ik hoorde de hele tijd iemand mijn naam fluisterde. "Lynn........". Echt creepy. Plotseling liep ik een grote open plek op. "Lynn......" Er zat iemand in het midden van de open plek. Een schim, leek het wel. Kwam het geluid van hem? "Lynn........". Jep, het geluid maakte hij. Hij fluisterde mijn naam. Of zij, ik weet het niet, het valt niet aan de tem te horen. "Lynn...." "Ja ja, ik ben er hoor" mompelde ik. "Kom hier......" Goh, hij, of zij, weet ik veel, kan ook nog iets anders zeggen dan 'Lynn'. "Ik hoor je gedachtes...." Oke..... Vreemd... Ik droom een enge droom. "Nee...... Het is geen enge droom....." Oke, nu word het echt eng. "Dit is geen normale droom....." Nee, dat had ik nog niet door. "Gezien je de maangodin bent..... Ga ik je leren je gaves te ontdekken en hoe je ze moet gebruiken.....". Oke, creepy. "Ik ben de maangodin... De echte...... En ik heb je uitgekozen als de drager van mij, en dus de maangodin...." Een zij dus. En vandaar die stem. Plotseling viel me iets op. De schim zat doodstil op de grond. Nog meer creepy. "Leyla was de vorige maangodin die namens mij rondliep.... Zij zal je alles leren...." Oke, dus de schim is niet de echte maangodin, maar de vorige maangodin die namens de echte maangodin rondliep.... Dus, dan loop ik zometeen ook rond als postbode van de maangodin ofzo? "Ik mag die humor van jou wel..... Maar je bent geen postbode. Je loopt rond op de wereld als mij..... Je bent mij...... Shannon was mijn wolf....." oke, Shannon is dan duizenden jaren oud ofzo? "Shannon word alleen elke keer opnieuw geboren...... En ze weet niks meer van haar vorige leven..... Ze weet alleen alles van de maangodin en dat ze de wolf van de maangodin is....." Oke. Duidelijk. Misschien moet ik maar is hardop gaan praten, de maangodin hoeft niet alles te horen wat ik denk. "Je kan communiceren met mij......" Ja, dat had ik dan wel al door "en ik zal je nu alleen laten met leyla.....". Oke, what the huh? De schim stond op en liep naar me toe. Toen ze voor me stond, deed ze haar capuchon af die ze op had. Daar stond een vrouw van 90 jaar ofzo, met vrolijke ogen me aan te kijken. "Voordat je vragen gaat stellen: ja, ik ben dood," oke, hoe creepy kan het worden? "Maar ik leef hier met alle anderen die maangodin zijn geweest. Na de dood gaan we allemaal hierheen, en leiden we de volgende maangodin op. Je weet al hoe je kan krimpen, en kan groeien. Je moet wel weten dat je niet veder kan groeien dan je eigen originele formaat, zeg maar. Maar veder kan je de rest nog niet, en weet je ook niet hoe het werkt. Maar een belangrijk ding. Je bent net iets sterker dan de gemiddelde Alpha, en ook net jets groter. Dat valt heel erg op. Daarom moet je zoveel mogelijk als mens rondlopen, en als je als wolf rondloopt, dan moet je zorgen dan je naar het formaat krimpt van een gewone wolf van jou leeftijd. Tijdens een echt gevecht mag je je ware grote wel laten zien, maar veder graag zo min mogelijk. Begrepen?" Ik knikte, veel informatie in een keer, maar ja. Goed. "Je hebt verschillende gaves," ging ze veder "en we beginnen met de makkelijkste. Gedachten lezen. Je moet je concentreren op mij, en mijn gedachtes. Denk daar maar aan.ga zitten en sluit je ogen". Ik deed wat ze zei en samen met haar oefende ik de hele nacht door.