The special wolf-girl (voltooid)(herschrijven)

Hoofdstuk 27

POV Lynn
In mijn hoofd waren Kira en Shannon in discussie, Mira wilde dat ik aan Alice zou vertellen dat ik de maangodin ben, maar Shannon liever niet. "Kira, er zijn al te veel mensen die het weten" wat moet ze anders zeggen? Iets van: ja, eh, ik heb magische krachten en ben een half heks of zo? Heksen bestaan niet! "Dat weet ik, maar je kan haar ook vragen te zeggen dat ze... Eh... Een bijzondere wolf is en.." dat is ze ook "laat me uitpraten! Ík ben de wolf van de maangodin, en ík wil niet dat ze het vertelt! Punt uit!" Goed zo Kira, nu heb je haar boos gemaakt. Goed zo. En ik was niet van plan om Alice te vertellen dat ik de maangodin ben. Luister Kira, er zijn best veel mensen die het weten. Nikki, Dave, Sem, James en Nyls. En binnenkort ook Sylvia ook. Dat zijn dus 6 mensen. Dat is veel, eigenlijk een soort van te veel. Snap je? Ja... Maar wat ga je dan tegen Alice zeggen? Ik ben de Lune van de Silver Moon. Ik leg gewoon uit dat onze roedel vroeger de roedel was waar de maangodin deel van uit maakte, en dat de Alpha familie daardoor in elke generatie iemand heeft die iets van haar weg heeft. Dat verklaart ook mijn grote en zo. Ik liep naar Alice toe. 'Kom mee' zei ik via de link, en ik wenkte met mijn kop. Alice volgde me het struikgewas in. 'Kijk, de rest weet dit al, maar jij nog niet. Mijn roedel, de Silver Moon, was ooit de roedel van de maangodin. En in elke generatie in de Alpha familie is er dus iemand die een paar van haar eigenschappen heeft, en dat is meestal de oudste. Zoals ik dus. Ik heb geneeskrachtig, zeg maar, en ik ben groter en sterker. Vandaar dat... Die wonden sneller heelden enzo'. Het klonk nog geloofwaardig ook. 'Waarom vertelde je dat dan niet meteen?' 'Het is nogal een dingetje, he?' 'Ja, oke. Dat is waar. Ik snap het. Een ander onderwerp: er is nog een roedel die ik weet, maar verder, verder niet. Dus we gaan een soort van naar de laatste roedel toe, hier in Amerika. Daarna kunnen we naar Canada gaan?' 'Dat was ook het plan. Kom, dan vertellen we het aan de rest' ik liep weer terug, en Alice volgde me. Ik kreeg allemaal vragende blikken. 'Ik heb het haar verteld, over dat de maangodin mijn roedel stichtte en dat ik een paar van haar specialiteiten heb' zo. Hopelijk begrijpen ze wat ik bedoel. Aan Nikki en Dave te zien wel, dat is mooi. 'Ik weet een andere route naar een roedel' zei Alice, en ze begon te rennen. Ik en de anderen begonnen achter haar aan te rennen. We renden het bos uit, en langs een rivier renden we over een groot grasveld. Het moet er raar hebben uitgezien, denk ik. Zes grote wolven die heel hard rennen. Aan het eind van de middag liepen we een territorium op. Al snel werden we omsingeld. Waarom worden we altijd verwelkomt door een cirkel? Lynn... Dat weet je best ja, nou en? Laat maar. Ik negeer je gewoon. Dat lukte je nooit, wedden? Nee. Ik wed niet. Je negeert me niet hoor jawel niet wel niet wel niet wel niet hou op! Nee. Geen antwoord. Misschien negeert ze me wel echt, nu. Ja, dat doe ik o nee, toch niet. Je reageert. Kira bromde wat en sloot zich af van mij. Moet ze zelf weten. Er kwam een man van achter een boom tevoorschijn. Waarom is het altijd een man? Nooit een vrouw. 'Wat doen jullie hier? En wie zijn jullie?' 'Kijk. Dit is iemand die gewoon aardig dat vraagt. Zie je jongens, ze kunnen wel aardig zijn' zei ik via de midlink. Ik keek de man aan. Hij zuchtte 'oké, jullie kunnen veranderen, achter die bomen daar. Binnen tien seconden niet terug, en ik geef mijn mannen de opdracht jullie te doden'. Ik knikte en stoof naar de bomen toe waar ik snel veranderde. Daarna liep ik weet terug 'dank je. De meeste laten ons niet veranderen. Goed, wij zijn van de Silver Moon pack, en we zijn op zoek naar onze mate's. Tot nu toe heeft nog maar een van ons die gevonden'. De man knikte 'oke. Jullie zijn nu bij de Woods Wolves pack, en ik zal jullie naar de Alpha brengen'. Ik knikte dankbaar, en ik liep achter de man aan. De andere wolven bleven in een cirkel om ons heen lopen. Waarom is iedereen altijd zo vijandelijk? Hou op met dat soort vragen stellen! Je negeert me dus niet. Nee, dat is onmogelijk zei Kira dramatisch. Ik grinnikte, en wende me tot Nikki 'zeg, Nikki, ik moet wel binnenkort een kaart naar pap en mam sturen, die zullen zich vast afvragen waar we zijn en wanneer we terug komen, want ik ben natuurlijk bijna achttien. Dan moet ik de roedel overnemen, dus, heb jij nog postzegels?'. Nikki schudde haar hoofd 'nee, maar deze mensen hier waarschijnlijk wel'. Ik knikte. We kwamen aan bij het roedelhuis. 'Best snel, is dit territorium niet groot?' Vroeg ik. Deman schudde zijn hoofd 'het is wel groot, maar vooral langwerpig, het is niet heel erg breed. Kom mee, dan breng ik jullie naar de Alpha'.