Love Her To The Point of Madness (wlw)

Chapter 15

"Ma'am! Pwede po kahit kumain lang tayo sa labas" Ungot ng isa sa mga tangahanga ni LJ, dahil sa marami ang na late sa pagpapasa ng mga activities dina matutuloy yung outing na gusto nila.

Ewan ko kung bakit ang kulit nila, dito nga lang din ako naka kita ng pinipilit yung prof nila. Sa ibang class ko walang ganito, after din ng sem, kanya kanya na.

Sila lang yung talagang till sa pinaka last day, di a accept ng defeat.

"O sige na, para matigil na kayo" Nagka gulo sila ng pumayag sya sa wakas. "Pero walang iinom di ako sasama kung may alak na involve" Tumango sila.

"Promise ma'am"

"Kain lang ma'am"

"Pwede ba namin kayong tanungin ng personal noon ma'am?" Tanong ng isa.

"Basta yung may sense" Sagot nya, nag doodle ako at ilang beses sinubukan sa flames yung pangalan namin ni LJ. Wala kasi akong magawa.

Ilang minuto pa para na silang zombie na uhaw sa utak. Nag pulusan sila sa labas at maingay na nag kwentuhan about sa dinalang stress ng ilang araw na dumaan. Safe to say na bawat students ngayon, may eye bags at nakaka tulog nalang bigla kapag naiwang naka upo ng medyo matagal.

Kaya after nito ang mag inom ang balak nilang gawin.

Nilibot ko ang tingin saka siniguradong wala ng tao sa room ng tumayo at sinupin lahat ng gamit ko. May ngiti kong nilapitan si LJ na medyo nakaka takot. Intimidating talaga sya everytime na nandito kami sa environment na ito.

Then naisip kong i sarado yung pintuan. Gusto ko syang kausapin about sa mga sinabi nya nung isang gabi.

"So dimo nako pwedeng i tutor?" Naka sandal sya sa tabi ng board at naka taas ang isang kilay.

"Tapos naman na ang semester, mag enjoy ka sa bakasyon mo" Naupo ako sa edge ng table nya.

"Pero gusto ko ulit magpa tutor" Naka ngusong turan ko.

"Tutor, dika naman nakikinig eh" Tumalon ang puso ko sa pagiging playful ng boses nya.

"Nakikinig ako ah, akala mo lang hindi" Dahil diman obvious sa kanya lahat ng conversation naming dalawa ay laging tumatatak sa utak ko.

"Let yourself breathe Frances. Mag unwind kayo ng mga kaibigan mo tutal nakaka stress itong ilang weeks na dumaan" I opened my arms, seconds, minutes, eternity passed by and she just stared at me.

Narinig ko pa yung pag tick tock ng orasan sa pader. Pero diko ibinaba ang mga kamay.

"Come here... " Mahinang utos ko.

Mababasa yung labis na reluctance sa bawat tapak nya palapit. Ngumiti ako sa kanya para malaman nyang di nya kailangang maging cautious kapag ako ang kaharap.

Pag tapat sakin, hinalikan ko ang pisngi nya saka iniyakap ang dalawang kamay sa balakang nya. May stiffness sa balikat nya kaya hinaplos ko ang likuran nya.

"I'm here LJ, you can tell me anything if you want. I will never judge or question you. Pakikinggan lang kita" Ibinaon nya ang mukha sa leeg ko at ng may relief yung exhale na pinakawalan nya, lalo akong natuwa.

Hinayaan kong makulong kami sa mundong ito na kami lang ang nag e exist. I treasure every breathe I take in this second, isinara ko ang mga mata.

"Did I drunk dialed you the other night?" She said against my skin.

"I don't think so, baka nakulitan kalang kasi ilang beses kitang sinubukang tawagan" Balik ko.

"I'm sorry, did I said something weird?" Umiling ako.