I Married the Cold Hearted Billionaire ✔️

Chapter 56

Alisha's POV

Nagising ako na masakit parin ang balikat ko kung saan ako tinamaan ng bala. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata at ang nakakasilaw na puting ilaw ang bumungad sakin.

Kumurap-kurap ako para iadjust ang paningin ko hanggang sa tuluyan na itong luminaw. Nilibot ko ang paningin ko at purong puti lang ang nakikita ko idagdag mo pa ang amoy ng gamot, so nasa ospital pala ko.

Napatingin ako sa tabi ko at nakitang nakadukduk sa tabi ko si Axel at mukhang natutulog. Mabibigat kasi ang mga ginagawa niyang paghinga.

I smiled a bit dahil okay lang siya at mukhang hindi naman siya nasaktan. I'm willing to sacrifice myself para sa kanya dahil ganon ko siya kamahal. Pasalamat nalang ako at hindi naman ata malala ang pagkakatama sakin ng bala.

Marahan kong itinaas ang kamay ko at marahang hinaplos ang magulong buhok ng asawa ko. Akala ko hindi ito magigising pero mali ako dahil unti unti itong nagmulat ang tumingin sakin.

Nanlaki ang mga mata nito ng makita na gising na ko.

"Good morning husband." Nakangiti na bati ko dito. Pano ko nalaman na umaga na? Simple lang kasi nakita ko sa labas ng bintana nitong kwarto na kinaroroonan ko at ang taas na din ng sikat ng araw.

"W-wife y-your awake?" Masayang sabi niya at kinusot kusot pa ang mga mata niya. Mukang hindi siya makapaniwala na gising na ko.

"Bakit gusto mo bang hindi nalang ako nagising?" Nakataas na kilay na tanong ko.

Agaran naman siyang umiling kaya mahina akong natawa. Akala ko Cold hearted lang siya but i didn't know na may cute side din pala siya.

"Of course not wife. I'm just happy that your finally awake." Sabi niya at dumukwang sakin saka ako hinalikan sa noo pababa sa aking labi.

"Matagal ba kong natulog?" I ask at pinaglaruan ang mga daliri niya.

"Nope. Hindi naman just a few hours." Tumango naman ako. "Your hungry? What do you want to eat?" Tanong nito at pumunta sa isang table kung nasaan ang sandamakmak na prutas.

Sino naman kaya ang nagdala ng ganyang karaming prutas and take note ah iba't-ibang klase ng mga prutas.

"Apple will do. By the way sinong nagdala ng mga yan? Ang dami naman ata."

"My cousins and the 3 id*ots." Sagot niya at kumuha ng gusto ko saka bumalik sa pagkaka-upo sa tabi ko na may dala ng kutsilyo at platito.

"Uhm.. husband?" Tawag ko dito. Napatingin naman siya sakin at maya maya ay binalik din ang attensyon sa ginagawang pagbabalat sa mansanas.

"Hmm?"

"W.. what happen to C-Camille and Nina? A.. are they dead?" Tanong ko habang pinaglalaruan ang mga daliri ko.

Bumuntong hininga naman siya at ibinigay sakin ang isang slice ng apple kaya kinuha ko ito at kinain.

"Don't bother yourself about them. They're already in their grave and i promise you that starting today i won't let anyone hurt you." I just nod myself at hindi na nagtanong kaya naging tahimik na din ang buong kwarto.

It's been already in the afternoon yet Axel is still here beside me while holding his laptop. He's doing his work kasi. I already told him naman na he can go to his company to do his work but he insist na dito nalang niya gawin dahil ayaw niya daw akong iwan at baka kung ano na naman daw ang mangyare just what happen last time kaya pinabayaan ko nalang. It's his choice naman not mine.

I am just lying in my bed while Axel is beside me. Gusto ko sanang manood ng TV pero hindi naman niya ko pinayagan kaya hihiram na sana ako ng cellphone niya pero hindi rin niya ko pinayagan dahil kailangan ko daw munang irest ang sarili ko kaya ang ending ito ako at bored na bored sa buhay hayy..

Pinaglaruan ko nalang ang teddy bear na dala ni Axel nong natutulog pa ko. Ewan ko ba at ginawa naman akong bata ng asawa ko pero hindi ko rin maintindihan at nagustuhan ko din ang teddy bear pero mukhang hindi naman ako ang may gusto kundi ang baby ko.

I was busy with my teddy bear nang bumukas ang pintuan at sunod sunod na yapak ang pumasok kaya napatingin ako at napangiti ng makita kong ang mga pinsan, mga kaibigan at parents ni Axel ang pumasok pero may isa pa.. si.. si LOLO!!

"LOLO!!" Masayang tawag ko dito at agaran akong tumayo saka tumakbo palapit sa gawi ni Lolo at mahigpit siyang niyakap. Narinig ko pa nga ang pagmumura ni Axel pero hindi ko na pinansin.

"Apo ko namiss kita." Lumuluhang sabi ni Lolo at niyakap din ako.

"I miss you too lolo." Nakangiting sabi ko at kumalas na sa yakap. "When did you arrive Lo?" Tanong ko. Hinalikan naman niya ko sa noo at bahagyang ginulo ang buhok ko kaya napasimangot ako.

"After i've heard that you got shot ay agad akong nagpabook ng flight pauwe and luckily nakapagpabook agad ako kaya naka-uwe ako ngayon at sakto naman at gising na ang maganda kong apo." Napahagikgik naman ako sa sinabi niya.

"I'm so flattered naman sa sinabi mo Lo." Tumawa lang ito.

"How are your feeling, Apo? Are you already fine?"

"Yes naman Lo ako pa. Saka malakas kami ni baby e." Sabi ko at hinaplos ang tyan ko.

"Yeah right. You didn't even tell me na magkakaroon na pala ko nang apo sa tuhod. Hindi ko pa malalaman na buntis ka kung hindi pako umuwe ngayon. Really Alisha Mae? Kailan mo balak sabihin sakin?" Striktong sabi niya.

Oo nga pala. I forgot to tell him about my pregnancy kasi nawala na din sa isip ko yon.

"I'm sorry lo, nawala lang sa isip ko."

"Ikaw talagang bata ka."

After nang pag-uusap namin ni Lolo ay puro kwentuhan na din kami. They even asking kung maayos na ba ko at sabi ko naman i'm fine. Dumating din sina Shara kasama si Kuya Samuel at Linda para bumisita sakin.

Marami silang dalang pagkain like, sphagetti, carbonara, fried chicken, french fries, chicken curry, pansit and even sea foods ay may dala rin sila kaya naman pinagsalusaluhan namin ito. They even brought a milk and cookies for me.

Masaya namang natapos ang araw namin hanggang sa gumabi na at nag paalam na silang uuwe na at dadalaw nalang ulit bukas.

Ngayon nga ay nakahiga na kami ni Axel sa kama. Siya lang naman kasi ang hindi na umuuwe at ginawa nang bahay itong kwarto ko.

We're hugging each other at nakasiksik lang ako sa matipunong dibdib niya while he's combing my hair using his fingers.

"Sleep wife. Hindi ka pwedeng mapuyat. I'm just right here para bantayan ka." Napangiti ako dahil sa sinabi niya. Even though na malamig ang pakikitungo niya sakin noon ay tignan niyo naman ngayon he's sweet and carring husband and i'm lucky to have him as my husband.

"You sleep too husband. I love you." Sabi ko at pumikit na saka humigpit ang yakap sakanya. Agad din naman akong hinila ng antok at tuluyan nang nakatulog.