Adora

Chapter 14

LILLIAN

NAALIMPUNGATAN ako dahil sa naramdamang paghaplos sa buhok ko. I opened my eyes, rubbed it quickly and yawned. Unang bumungad sa akin ay si tatay na hanggang ngayon ay nakapikit pa rin. Akala ko pagdilat ko ay gising na si tatay pero napabuntong-hininga ako dahil hindi naman nangyari iyon.

"You're awake now, Lily. How's your sleep?" And of course, it's my brother, kuya Sam. Tumingala ako at nakitang nakaupo siya malapit sa ulo ko. He's the one caressing my hair. "Tumabi ka pala kay tatay. Sana tumabi rin ako."

I smiled. "Kakagising mo pa lang or nah?"

"Nah," Umiling siya. "Kanina pa kita binabantayan. Mas mahaba tulog mo kaysa sa akin."

"Did something happen?"

"Nope. We're safe."

Tumango ako at muling yumakap kay tatay. Bangag pa ako, kakagising pa lang kaya nanatili muna akong nakahiga habang nakatulala. Tahimik lang din ang paligid, may naririnig lang akong mga maliliit na usapan. I yawned as I rose up and sat with my hair all over my face.

"Ayusin mo mukha mo." I heard kuya chuckled. "Para kang multo, Lily."

"Kuya, sandali, bangag pa ako." I yawned and closed my eyes. Napakamot ako sa buhok at hinawi iyon mula sa mukha ko. I licked my lips as my head fell over my shoulders. "Inaantok pa pala ako, kuya. Tutulog ako ulit."

"Whatever you want. I'm just here."

Sumandal ako kay tatay at muling nahiga. But then, I half-opened my eyes only to see epal sitting across me, staring at me. Wala sa oras na nawala lahat ng antok sa katawan ko at agad na napabalikwas. I avoided his gaze while fixing my strangled hair.

"Oh, akala ko ba matutulog ka ulit?" Natatawa si kuya habang tinutulungan akong suklayin ang buhok ko. "Bakit parang bigla kang nasapian?"

"Wala. Parang nawala na lang bigla ang antok ko." Maayos-ayos na ang buhok ko. "Thanks."

"Muta mo. Check mo. Mapahiya ka pa sa crush mo." Sabi niya at ibinulong ang huling parte. My eyes widened and he just smirked at that. "C'mon, Lily. I'm your brother. I know you. May iniiwasan ka."

I rolled my eyes. "Shut up, kuya. Bangag pa ako, baka masipa kita."

"As if." He said, mimicking my voice.

Napasimangot na lang ako.

But I checked the corners of my eyes. May isang maliit na muta akong nakuha. I pouted as I accidentally darted my eyes at him again. Mabilis naman akong umiwas ulit. Because he's still staring at me! Bakit kaya?! Nagagandahan kaya siya sa akin? I really like my confidence. It's feeding my delusions more.

"Lillian?"

Sabay kaming napatingala ni kuya nang lumapit sa amin si Piero. Nakangiti siyang umupo sa harapan kaya naharangan na ang pagkakatitig sa akin ni epal. I breathed in relief.

"Bakit? Do you need something?" Tanong ko.

"Well, yes." He nodded. "Sabi ni goulno Kozan na kung maaari ba raw ay bigyan mo ng proteksyon ang pintuan ng bahay na ito? Can you do a protective barrier magic around this house? Pero kung hindi, maayos lamang---"

"Of course, of course." Pinutol ko na ang pagsasalita niya at agad na tumayo. Tumayo rin silang dalawa. "I'll do it right away. Or hindi pa? Ngayon na ba?"

"Maayos ba ang pagpapahinga mo? Buo ba ang enerhiya mo ngayon? It will be tiring, Lillian. So it's okay if tatanggi ka. We would definitely understand. Lalo pa't hindi mo pa masyadong gamay ang mahika mo."