ASLAN BEY

BÖLÜM 13: GECE GÖZLÜ SEVGİLİ

İnstagram – Tiktok: aysegulkalayzengin

Twitter: aysegulkalay_

***

Yeni bölümden herkese selamlar...

Umarım bölümü beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar!

***

"GECE GÖZLÜ SEVGİLİ"

Kartal'ın yaşadığı zor zamanlardan dolayı, üç arkadaş akşam buluştu. Kadehleri yuvarlarken, bir yandan Şahin diğer yandan Aslan, Kartal'a moral vermeye çabalıyordu. Ama pek başarılı oldukları söylenemezdi. Kartal, annesiyle yaşadığı atışma sonunda evden ayrılmıştı. Zeliş'le arası bozulmuştu. Kolayca toparlayacağı durumlar değildi.

Akşamın ilerleyen saatlerinde, Kartal kardeşi Dilşah'ı aradı. Onların nasıl olduğunu fazlaca merak ediyordu. Kısa bir süre sohbet ettikten sonra, Dilşah merakla sordu.

"Abi, sen şimdi nerede kalacaksın?" Kartal, omuz silkti. "Bilmem. Şahin yeni evli, şimdi evine gitmek olmaz. Belki Aslan'da kalırım. Tabii evine alırsa..." dediğinde, son cümlede sesini yükseltti. Aslan ise durumu anlayıp sırıttı. "Düşünmem gerek!"

"Neyi düşüneceksin lan? Kocaman çiftlik, verirsin bir oda!" Aslan, ciddiyetle düşünür gibiydi. "Şimdi Seyran ana benim Halide sultanı aramışsa ve dolduruşa getirmişse, evde kabul görmeyebilirsin."

İkili arasındaki diyalogu dinleyen Dilşah, hızla araya girdi.

"Abi, desen ya Dilşah çok ama çok rica ediyor diye." Kartal, Aslan'a imayla söylendi. "Dilşah, çok ama çok rica ediyormuş Aslan abisi..."

Abi lafıyla hem telefondaki Dilşah dondu kaldı hem de Aslan'ın kadehinden aldığı yudumlar boğazına dizildi. Bu durum, Kartal'ı eğlendirdi. Cin olmadan adam çarpıyordu dünkü çocuklar! Şahin ise olabildiğince meseleden uzak durmanın derdindeydi. Çünkü ona göre cinayet çıkması an meselesiydi.

"E abisi, yanıt?" Aslan, Kartal'a kaşlarını çatıp arkasını döndü. "İyi! Veririz bir oda!"

Dilşah, aldığı habere bile sevinemedi. Hayatında en çok sevdiği iki adam da onu kalpten götürmeye yemin etmiş gibiydi. Bunların arasında çok yaşamazdı!

"Dilşah..." diyen abisinin sesiyle, kendini toparlamaya çalıştı. "Söyle abim."

"Zeliş, nasıl?" Sonunda kalbini kemiren o ismi sorabilmişti. Dilşah ise onun bu hâline tebessüm etti. "Uyuyor. Yanımda."

"Yanında mı?"

"Evet. Akşam yanıma geldi, sohbet ettik, uyuyakaldı."

"Anladım. Dilşah..."

"Söyle abim..." Kartal, boynunu gergince ovdu ve çekinerek isteğini dile getirdi. "Telefonu Zeliş'in kulağına uzatsana."

Dilşah, abisinin isteğine gülümsedi ve telefonu uyuyan Zeliş'in kulağına uzattı. Telefonun içinden gelen ses, Zeliş'e o güne kadar duymadığı en güzel sözleri duyuruyordu. Ama Zeliş uyandığında, duyduğu her şeyi gerçek olmayan bir rüya zannedecekti. Ve belki de bir daha asla duyamayacaktı. Telefonun sessizleştiğini fark eden Dilşah, tekrar telefonu kendi kulağına dayayıp, konuşmaya başladı.

"Abi, döneceksin değil mi? Hem Zeliş seni affeder yakında, valla bak. Bir özür dilesen, bir gönlünü alsan, o sana dayanamaz!" Kartal, başını iki yana salladı. "Zeliş, bir özrün peşine düşecek kız değil. Bana kızgın olsa, şimdiye kafamı kırıp hıncını almıştı. O bana kırgın, ne kadar özür dilesem de işe yaramayacak."