Mafya Tutsağı +18

5: KIŞKIRTMA

Bölüm repliği: "Bundan sonrası çok kolay. Sen ve ben, başka kimse yok"

...

"Yaman bunlar harika! Zevkine hayran kaldım"

Cevap vermedi, ruhsuz. Havlusunu belden aşağısına doğru sarmıştı ve yatağının karşısındaki tekli koltuktan birine oturup telefonla uğraşıyordu.

Aldığı kıyafetler markaydı ve hayal bile edemeyeceğim markalar vardı.
Kutularda takı-makyaj ürünleri vardı. Bunları 2 saat içinde nasıl mükemmel bir şekilde almıştı?

Yarısını daha açmadan Yaman'ın yanına gidip teşekkür edecektim ve aklımdaki soruları soracaktım.
Yatağına oturdum ve üstümdeki havluyu düzenlerken konuşmaya başladım.

"Bunca şeyi bir gün içinde tanımadığın birine alman çok hızlı bir davranış değil mi? Dün gece ki halinden eser yok. Kimsin sen Yaman..."

Konuşmaya başlamadan önce derin bir nefes aldı ve telefonunu masanın üstüne koydu.

"Yaman Derenoğlu, 29 yaşındayım. İnşaat sektöründe şirketlerim var. Bu kadarını bilmen yeterli"

Evlilik programındaymış gibi tanıtmıştı kendini ve gülmemi engellemedim.

"Benim hakkımda merak ettiğin bişey var mı? Ve bundan sonra nasıl devam edeceğiz hayata?"

"Senin hakkında herşeyi biliyorum" Yanılıyor... Sırlarımı bilmiyorsun, krizlerimi, geçmişimi bilmiyorsun. Sadece anlatılan ve yansıttığım kadarını.

"Bundan sonrası çok kolay. Sen ve ben, başka kimse yok"

"Benim hakkımda herşeyi bilmiyorsun. Bundan sonra sen ve ben olamayız... Ailem var benim ve üniversitem... Bu günlük yaşadığımız yeter bence"

Çok mu kırıcı olmuştum? Yüzü düşmüştü... Az önce altında inliyordum ve şimdi onu istemiyor gibi davranıyordum.

"Seni paramla aldığımı hatırlatırım. Dün gece ki yalvarışını, krizini hatırla? Çok geçmişe gidemiyorsan 1 saat öncesinde altımaydın. Dediğim her şeyi yapıyorum farkında mısın?"

İnsanların yüzüne en zayıf anlarını vuracak kadar kötü biri miydi? Dediği her boku yapıyordu evet ama korkutucuydu bu durum.

Kaşlarım çatık bir şekilde yüzüne bakıyordum, daha doğrusu gözlerine.

Başıyla ve bakışlarıyla "kısasa kısas" Dercesine meydan okuyordu bana.

"Tarıkla ne konuştunuz? Burda mı?"

"Ailenle en son aylar önce konuşmuşsun ve üniversiteni dondurmuşsun. Geçmişin beni ilgilendirmez, herkesin karanlık tarafı vardır"

"Konuyu kapatmaya çalışıyorum ve sen halâ açıyorsun? Soruma cevap ver"

"Söylemediğim şeyleri merak etme"

"Rahat olmam gerek ya hani? Gelir gelmez "yakın davran" Diyen sendin. Ona göre davranacağım. Yoksa meraklısı değiliz "Tarık Saraç'" Bey'in"

"Meraklısı olma zaten. Bahçeye çıkmıştı en son, bilmiyorum"

"İlla zıtlaşıp kalp kırdıktan sonra mı söylemek zorundasın?"

"Giyin üstünü, yemek hazırmış"

Giyinme odasına girdi ve siyah eşofman ve beyaz tişört almıştı. Hani eşofman giymiyordu? Bana ne adamın evi.

Kendime uygun şeyler çıkarttım ve odama gitmiştim, hiç birşey dememişti "kal burda giy" Demesini ne yalan söyleyim beklemiştim. Saçmalıyordum, daha neyiz ki bana kal desin? İki ilgili gösteren kişilerden çok şey bekliyordum.