yeis, tayyip talha sanuç

3.4

"Sevgilim." Yanağıma kondurulan öpücükle kendimi ekrandan alıp tam arkamda duran Talha'ya gülümseyerek omzumun üstünden baktım.

"Hoş geldin."

Talha yorgun olduğu her halinden belli bedenini oturduğum koltuktaki boşluğa bıraktığında gözlerim onu takip etti.

"Dalmışım, geldiğini fark etmedim." diye mırıldandım ekrandaki film devam ederken.

Son birkaç aydır maçlara oldukça yoğun hazırlanıyorlardı ve bu yüzden pek fazla yan yana olamıyorduk.
Talha omzumdan tutup beni kendine çektiğinde başımı omzuna yasladım.

"Ben de eve nasıl geldiğimi bilmiyorum zaten." Cevabı ikimizi de güldürdükten sonra odanın içinde bir sessizlik oluştu aniden.
Talha'nın aldığı nefesle inip kalkan göğsünü izlerken kokusu burnuma doluyordu.

"Biz yine beraberiz, farkında mısın?"
Mırıldanarak söylediği sözcükler yüzümde bir tebessüm oluşturdu.

"Biz hiç ayrılmadık ki."

"Şakayıkları suladın mı bugün?"
Başımı aşağı yukarı sallarken onaylayan birkaç mırıltı çıkardım.

Şakayıklar artık bizimdi.
Bizim için çiçek açıyor, vakti gelince yaprakları soluyor bir süre sonra da yenileri çıkıyordu.

Biz uzun bir kışın ardından artık baharı yaşıyorduk. Müzik susmuyor ve dans ediyorduk. Biz mutluyduk ve herhangi bir şeyin getirdiği mutluluk buna eş değer olamazdı.

•

Hepinizden özür dileyerek; bu bölüm, final bölümü...
Aslında aklımda çok güzel bir senaryo vardı ancak devam edemeyeceğimi fark ettim.

Buraya kadar okuyan destek olan herkese çok ama çok teşekkür ederim💗💗