නු ග්‍ර ව්.... 𓆸 [▪︎COMPLETED▪︎]

32.༊ කෝපි පාට ඇස්﹏࿐ ࿔

"සර් යහස්නාගෙ කකුල තාම අඩුවක් නෑනෙ. සතියකින් තරඟ. එයාට එන්න පුලුවන් වෙයිද සර්? "

එක ළමෙක් වැඳලා ඉවර වෙලා මගෙන් අහද්දි මට මතක් වුනේ කණ්ඩායමේ ඉස්සරහින්ම නටන ලස්සන සුදු ගෑණු ළමෙක්ව. කණ්ඩායමේ සේරම දොළහක් වුනත් එයා නැතිව ඉතිරි එකළොස් දෙනාම එයාගෙ තැන ඉතුරු කලා. කෙල්ල දක්ෂයි කියලා මටත් මතකයි. මේ එයාගෙ යාලුවෙක් වෙන්න ඕනි.මේ ළමයි මට වඩා අවුරුදු තුන හතරක් විතර බාල ඇති.මටත් වයස විසි හතරයි. නාරායන සර් කියන පුරුද්දට මමත් දරුවෝ කිව්වට මේ ළමයි මට වඩා එච්චර පොඩි නෑ.

"ම්.. බලමු දරුවො. එයා දක්ෂ ළමයෙක්.. දවසකින් දෙකකින් හොඳ වුනොත් වැඩේ අල්ල ගනීවි."

මම ලා හිනාවක් එක්ක කියද්දි ඒ කෙල්ල ඔලුව වනලා 'යන්නම් සර්' කියාන යන්න ගියා. ආයෙත් සිතූ පැත්තට මම හැරෙද්දි ඌ හිටියෙ මං දිහා බලන්. ඒත් මට කියන්න කියලා දෙයක් තිබුනෙ නෑ.

"ඕයි බඩගිනී බන්. මාව කන්න වගේ බලන් ඉන්නෙ උබටත් බඩගිනී නේහ්? "

මම මොකුත් වුනේ නෑ වගේ හිනා වෙලා බිම තිබුන තාලම්පොට අරන් බෙරේ එල්ලගත්තෙ ඇතුලේ රූම් එකෙන් තියන්න යන්න.

"කන්න නෙවෙයි ඔනෙලෝ ඉක්මනට යමන්.....අර මනුස්සයා...."

"අනේ මට බෑ බං. ආව එකෙන් යන්නෙ නැතෑ නර්මදා මිස්ට කතා කරලා"

මං කෑ ගහන් ගියෙ ආවේගයෙන්. සිතෙව් මං දිහා ලොකු වුන ඇස් වලින් බලන් හිටියා.

"ඕනිම වුන වෙලාවට නොලැබුන දේවල් පස්සෙ ලැබෙන්න යද්දි ඒවා වැඩක් නෑ බං.."

"ඈ මොකක්? "

මම එහෙම කියලා ගැට බෙරේ වගේම තාලම්පොට අරන් ඇතුළට යද්දි සිතෙව් කෑ ගහනවා මට ඇහුනා.මං ගණන් නොගෙන යන්න ගියෙ ඕවා තේරුම් කරන්න තරම් මානසිකත්වයක් නැති හින්දා.ඒත් එක්කම ඌ ආයෙත් කෑ ගැහුවා.

"ඒ ඒ බන් ඒ වුනාට මං උගෙ පෙනුමට නෙවෙයි චාල්ස් කුමාරයා කිව්වෙ අඩෝ.උබ දන්නවද ඇවිත් ඉන්න එකා? "

"උබ දන්නවද ඇවිත් ඉන්න කෙනා ගැන? " මම ඕනිවට එපාවට එකා දිහාට හැරුනේ ඒ අග්‍ර නෙවෙයිද එතකොට කියලාත් හිතෙද්දි.