details.

KŁOPOTY

- Saro Brandon.

O kurwa, co tak formalnie?

- Tak?

- Prosze. - dał mi bordowe płaskie pudełko.

- Co to?

- Otwórz.

Otworzyłam. Otworzyłam buzię. Rozdziawiłam ją, Adrien się zaśmiał i musnął mój podbródek zgiętym palcem wskazującym, abym ją zamknęła. Posłuchałam się go.

- Co. To. Jest?

- Moja karta kredytowa.

- Po co mi ona?

- Musisz uczcić swoje urodziny, nie?

- Ale co ja mam z tym zrobić?

- Kupić sobie co chcesz.

- Ale ja nie chcę niczego, a jak ją zniszczę?

- Ja mam swoją.

Ona była przeźroczysta. Wyglądała jak ze szkła, ale...

- Z czego ona jest? A jak ją zbiję?

- Diament.

Znowu otworzyłam buzię.

- Cicho. - powiedział i znowu mi ją zamknął.

- Adrien, ja nic z niej nie wydam. A jak przesadzę?

- Nie przesadzisz.

- Nie, Adrien. - zamknęłam pudełko. - Nie mogę tego wziąć.

Wyciągnęłam pudełko w jego stronę. On moją rękę cofnął odpychając ją i powiedział;

- Pięćdziesiąt kafli.

- Co?

- Tyle masz wydać. Conajmniej.

- A mogę kupić noc w twoim hotelu?

- Nie.

- Dlaczego?

- Sto tysięcy.

- Nie, Adrien!

- Sto tysięcy, inaczej będziesz miała kłopoty.

I odszedł.

- Nie jedziesz ze mną? - zapytałam.

- Jadę, ale muszę się odświeżyć.

- Brałeś prysznic chwilę temu... Jak wróciliśmy do domu to zjedliśmy obiad i poszedłeś pod prysznic, od tego czesu minęło pół godziny.

- Ale przy takiej stokrotce muszę być pachnącym gentlemanem, nie?

- Ej, jakiej stokrotce?

- No wiesz, stokrotki są śliczne, delikatne, drobne i ładnie pachną.

Zarumieniłam się.

- No co? - podszedł do mnie.

Za blisko, żeby nie zrobiło mi się gorąco.

- Spadaj się myć. - powiedziałam.

Otrzymałam czuły pocałunek. Gdy się odwrócił strzelilam mu kopa w tyłek. Udał, że się tym nie przejął, a gdy juz zrezygnowałam gwałtownie zdjął marynarkę, rzucił ją na ziemię, odwrócił się do mnie i porwał mnie na ręce. Położył mnie na kanapie i zaczął swoje tortury.

Łaskotał mnie totalnie wszędzie. Spadłam z kanapy na podłogę na co raz bardziej sprawną nogę.

- Wszystko w porządku?