details.

SZMATA

- Ile ty masz? - zapytałam, gdy już dojeżdżaliśmy do domu.

- Co?

Spojrzałam na jego krocze.

- Aa.. um.. dwa dwa.

- ILE?

- Dwa dwa.

- Dwadzieścia dwa?

- Tak.

- O Boże, jaki potwór..

Adrien się zaśmiał.

- No nie śmiej się! - pisnęłam.

Uszczypnęłam go w udo.

- Ała, kurwa! - w odpowiedzi na impuls, który mu zadałam uderzył kolanem w kierownicę.

- He he, frajer. - gdy tylko zatrzymał auto, spierdoliłam z niego w tępie światła.

- SARA! - wrzasnął.

- Paaa!

- I tak mam klucze do domu, minikruszyno.

- A spadaj!

Podbiegłam do niego.

- Mogę? - zapytałam.

- Co możesz?

- Klucze?

- Nie.

- Czemu? - zapytałam z wyrzutem.

Nie odpowiedział. Otworzył drzwi i wskazał dłonią środek domu. Gdy chciałam wejść Adrien wziął mnie na ręce tym razem nie trzymając mojej spódniczki, zamknął drzwi i zaniósł mnie do salonu na kanapę.

Czy mi się teraz chciało z nim pieprzyć?

***

- Tak.

- Cieszę się, że ci się podobało. - powiedział wycierając mokrą podłogę. - Nie wolisz brać tabletek?

- Wolę. Ponoć są wygodniejsze. Możemy spróbować.

- No to jutro w nie zainwestujemy. - wstał z podłogi.

- Czy tak teraz będzie wyglądał każdy mój dzień? - starałam się uspokoić oddech.

Adrien wyrzucił mokry ręcznik papierowy.

- Się zobaczy.

- I tak dotąd wyglądało twoje życie?

- Zobaczymy. Nigdy nie pieprzyłem się z jedną dziewczyną więcej niż dwa razy.

- Dlaczego?

- Bo mi się nudziły. Były rozepchane. Doświadczone. A ty jesteś... Nowa. Nowa i nietknięta. Mogę cię wszystkiego nauczyć po swojemu.

Poczułam się.. dziwnie. Nie w tym pozytywnym sensie. W tym złym, dziwnym.

Adrien traktuje mnie jak psa.... A co jeśli mną też się znudzi?

- Adrien?

- Tak?

- Nie róbmy już tego nigdy więcej.

- Dlaczego?

- Bo co jak mną też się znudzisz?

- Nie znudzę się tobą.

- Na pewno? - zapytałam.

- Tak. Na pewno.

Popatrzyłam na niego z niemałymi wątpliwościami.

***

- Chodź tu. - twarz Adriena była w poduszce, odkrył z kołdry miejsce obok niego.

Poczłapałam posłusznie za jego gestem.