A DANGEROUS MAFIA BOOK1&2

CHAPTER FORTY THREE

I spend the whole night and day shopping online for baby stuff, tidying Blake's apartment, and doing laundry. Hindi naman lumalayo si Eian sakin pero nakatutok lang ito sa cellphone niya at hindi na mapakali. Kahit ako ay kinakabahan na dahil ang usapan namin ni Blake na babalik agad ito ng maaga ay hindi pa nangyayari.

At nong sumapit na muli ang pagkagabi ay doon na talaga ako binalot ng takot at pangamba para sakaniya. No, I just need to stay busy for a while longer. He promise, Isabella.

Huminga ako ng malalim at agad kinuha ang remote para buksan ang TV at napapikit ako dahil nanginginig na ang buong katawan ko sa kaba at pagaalala. God, this is stúpid. I can't focus. Nilapitan ko agad si Eian at nakatutok padin ito sa phone niya.

"Have you heard anything, Eian?" tanong ko at huminga to ng malalim saka umiling.

"Not a word." sagot nito at bakas nadin sa mukha nito ang pag-aalala.

"S–Should we call him and check in?" sabi ko naman at umiling ito.

"I don't think that would be a good idea, Isabella." sabi nito at napapitlag naman ako ng tumunog ang phone ko. Blake?

But it's a text from Veron.

[VERON] Hey, is everything okay?

[ME] Yes. Why?

[VERON] Punong-puno ang ospital ngayon. Lots of injuries. Gunshot wounds.

Para namang mahuhulog ang puso ko sa nabasa ko, pero agad akong umiling.

Hindi nako nakapagreply at agad tinawagan ang number ni Blake. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko at halos marinig ko na 'yon.

No answer! Dammit! Blake you should know how worried I am now?!! Tumunog muli ang phone ko at mula ito kay Veronica.

[VERON] There's a guy here. I think he's one of Blake's men. He looks familiar. But he's fine now.

[ME] Who? Can you send the pic?

Then... Three dots appear, followed by a photo. Muntik ko ng mabitawan ang phone ko ng makitang si Lucas 'yon. Magkasama sila ni Blake kahapon ng umalis ito.

[VERON] Blake is not here. Kanina ko pa siya hinahanap dahil alam kong nagaalala kana din pero diko talaga ito makita.

Hindi ko na kaya. I can't stay here waiting for him dahil baka atakihin ako sa pagaalala sa kaniya, nagdecide kaagad ako. Agad kong kinuha ang susi ng kotse at aalis na sana ako ng harangan ako ni Eian.

"Saan ka pupunta? Nangako ako kay Blake na hindi ko hahayaan na umalis ka ng bahay hanggang hindi ito bumabalik." saad nito at tiningnan ko siya ng deretso.

"Pupunta ako sa ospital. Veron texted and sinabi nitong madaming tauhan ni Blake ang andon.. baka andon siya, hahanapin ko lang ito, nakikiusap na ako sa'yo, Eian.. parang awa mo na." sabi ko at huminga ito ng malalim saka tumango pero kinuha niya ang susi sa kamay ko.

"Fine, but I'm driving, and you better be stuck to me like glue. This is dangerous." sabi niya at sunod-sunod na tumango ako.

"N–Naiintindihan ko." sabi ko at nauna na nga itong lumabas at sumunod kaagad ako sakaniya.

I race through the halls of the hospital to the ER, at nakita ko agad si Lucas. His face is contorted, and he's holding his hand to his side, pressing down, blood oozing out of his wound. What the fúck! Ang sabi ni Veronica ay stable lang ito. He doesn't look stable for me.

Agad kong nilapitan si Lucas at tinapik ng mahina ang balikat niya at minulat naman nito ang mga mata niya at tumingin saakin.

"Lucas, what happened? Nasaan si Blake?" tanong ko agad.