A DANGEROUS MAFIA BOOK1&2

SPECIAL CHAPTER

Lumapit at may pagaalala sa mata si Papa, at mukhang hindi pa din nito inaasahan ang ginawa ko. “Isabella...ayos kalang ba?“ tanong nito at tumango ako habang yakap ng mahigpit si Blake.

“I’m fine. But Blake is not.” pinipilit kong maging matatag pero bigo ako. “Bakit ba ang tagal ng ambulansya?!” sigaw ko.

“Parating na anak.” sabi nito at tumingin kay Bill na nakahandusay. “Anong nangyari? P―Paano mo naga―”

“H―He was the one who kílled Papa Arthur, Lucas is also dead..” umiiyak kong sabi at napalingon ito kay Lucas at para din siyang nanghina ng makita ito sa sulok. “H―He wants to kíll Blake! Lahat balak niyang patayin! A―At kung hindi ko gagawin yon, maaaring hindi mo na din ako nakakausap ngayon.” sabi ko at napayuko ito pero lumapit din siya para yakapin ako.

“Magiging ayos lang ang lahat, gagawan namin ito ng paraan.” sabi nito at napapikit nalang ako at agad nitong hinawakan ang kamay ni Blake. “He‘s still okay.” sabi niya at hinaplos ang ulo ko.

Ilang sandali pa ay dumating na nga ang ambulansya, and two paramedics arrive with a stretcher, loading Blake up and treating his wound. My father tries to talk to me pero sadyang distracted ako kay Blake.

“Isabella!” tawag nito at napalingon ako sakaniya.

“You should go home and get some rest, doon ka muna sa bahay habang nagpapagaling si Blake sa ospital, andon ang Mama mo at maalagaan ka niya.” sabi nito.

“Ayoko po.” sabi ko at huminga ito ng malalim saka lumapit saakin saka hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

“Kailangan mo ding magpahinga, gusto mo bang may mangyari na masama sa anak niyo ni Blake? Sige na, ihahatid kita ngayon sa bahay, tas bukas susunduin kita para magbigay ng statement sa police station, naiintindihan mo ba ako?” sabi nito at tumango ako.

“Sige po.” sabi ko at niyakap pa muli ako ni Papa bago ito nagpaalam sa mga kasamahan niya para ihatid ako.

I have been waiting anxiously at home until the hospital number shows up on my phone.

“Hello.” mahina kong sabi.

“Dr. Montereal, it's Dr. Llanarez. Calling to let you know your husband is out of surgery...and everything will be just fine.” sabi nang nasa kabilang linya.

Napapikit naman ako. Thanks God he’s okay!

．．．．．

ONE MONTH LATER, Blake is finally discharge from the hospital.

“Welcome home, Capone.” Blake tries to mask his excitement coming through the front door, but he fails.

“I really missed this place!” sabi nito saka ito tumingin saakin.

“It felt empty without you in it. I’m glad you’re home.” sabi ko at niyakap naman niya ako.

Pero pareho kaming napalingon sa pintuan ng may kumatok at pumasok doon si Eian at kasunod si Veron na kinangiti ko.

“Surprise!” masayang sabi nito at napatingin naman ako sa magkahawak nilang kamay.

“Veron! Eian!” saad ni Blake saka ito ngumiti sakanila.

“Welcome home, boss.” A bright smile spreads across Blake’s face then he helds my hand.

“Thanks, everyone. It’s great to be back.” sabi nito saka lumapit kay Eian.

“So, aalis kana?” sabi nito at napalingon ako kina Eian at Veron pero tumango ito.

“Yeah. Gusto ko na din lumagay sa tahimik, kagaya mo.” nakangiti nitong sabi at lumapit naman si Veron saakin at niyakap ako.

“Nakakainis ka. Babalik ka pero aalis kadin pala.” sabi ko at hinilig naman nito ang ulo niya sa balikat ko.

“Tama ka. Take care Veronica always, and thanks for everything, Eian.” sabi nito at tumango ito.

“Wala ho ’yon boss.” sabi nito.

“Call me Blake, I’m not your boss anymore.” sabi pa nito at nagkamay pa sila bago lumapit si Veron dito.

“We’re thrilled for you. Now we’ll let you settle in. Take care!” saad ni Veron.

“Take care Blake!” sabi ni Eian bago sila umalis na Veron.

After they leave, I embrace Blake from behind, feeling his gentle hand squeeze my hands. “No more mafia. No more running. No more danger.” mahina kong sabi. “This is the real start of our happy family, right?” sabi ko at tumango ito.

“Just you and me.” sagot niya. At that moment, there is small kick from my belly. Blake feels it too, and he looks up at me in shock. “Was that?” natawa naman ako ng mahina.

“Our baby!” sabi ko habang hinahaplos ang tyan ko. Blake leans down and kisses my belly. “Our baby is really strong..kagaya ng Daddy nito.” sabi ko at tumingin siya sakin.

“Hindi siya bumitaw kahit anong nangyari saatin, patuloy itong kumapit.” sabi ko saka hinaplos ang buhok nito.

“Kung may Mommy ba naman na tulad mo, bakit ako bibitaw? And I’m sure our baby feels that too.” sabi nito saka niya hinalikan ang kamay ko.

“Let’s start now, Isabella. Let’s go to our beach house.” sabi nito at tumango ako.

“That sounds...perfect!” sabi ko at tumayo ito para hagkan ako.

THE END ♡