Konuşmuyor,
Anlatmıyor diye
Hissetmiyor sanmayın.
Kimisi içine atar çığlıklarını.
-Cemal Süreyya
2.Bölüm:"Katil mi oldum?"
☆
"Siz tanışıyormusunuz?" Diye sordu Özgür.
"Aslında tanışmıyoruz. Dün bir kaza sonucunda ben kendinisin nasıl bir öküz olduğunu anladım sadece. Başka bir şey yok yani." Dedim gülümseyerek. Tabi bunu dememle birlikte sert bakışlarını bana dikmişti. Umursamadan sırtımı geriye yasladım ve kollarımı birbirine bağladım.
"Öküz?" Dedi kaşlarını çatarak.
Ne o beğenemedin mi?
Rahat tavrım onu delirtmiş olacak ki bir anda kalkıp sıramın önünde durdu. "Dediklerine dikkat et. Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim." Dedi uyarır gibi. Bir tehdit etmediği kalmıştı zaten. Kendini ne sanıyordu bu aptal?
Bende ayağa kalkarak karşısına geçtim. Aramızdaki boy farkından dolayı yüz yüze gelmemiz biraz zordu ama altında kalamazdım bu sözlerin. Ona çaktırmadan çenemi dikleştirdim ve kaşlarımı çattım.
"Yalan mı, değil misin?" Dediğimde sabır çeker gibi gözlerini kapatıp açtı.
"Abi sakin, sakin ya!" Diye araya girdi Kerem. Üçü de şaşkın bir şekilde bize bakıyordu.
"Söyleyin ona çok konuşmasın." Diyip sırasına oturdu bay öküz. Ona gözlerimi devirip bakışlarımı etrafa çevirdim.
Sınıftaki herkes buraya bakıyordu.
Bora da dahil.
Kaşları çatılmıştı, olanları sorgular gibiydi. Ama şuan onu takamazdım bu yüzden de umursamadan bende sırama oturdum.
Bir sonraki teneffüste tuvalete gitmek için kalktım. Gülce de benimle geldi. Birlikte sınıftan çıkıp koridorda yürümeye başladık. Sohbet ediyorduk aynı zaman da da.
"Biz yıllardır beraberiz. Onlar benim her şeyim. " Dedi. Gülce onlardan bahs ederken gözlerinin içi gülüyordu. Ne kadar sevdiğini ordan bile anlardı insan.
"Ne güzel. Peki aileleriniz?" Diye sorduğumda, Gülce' nin yüz ifadesi değişti. Pek memnun kalmamıştı bu sorumdan. Bir pot mu kırdım acaba diyerek içimde kendi kendimle savaş veriyordum. Onu üzmek asla istemezdim çünkü.
"Onlarda iyi işte." Dedi geçiştirir gibi, yüzü düşmüştü. Rahatsız olduğunu anladığım için konuyu değiştirdim.
"Baksana, o öküzün sorunu ne? " Diye sordum bir anda. Gülce bu seferde kaşlarını çattı. Ne olduğunu anlayamamıştı tabi.
"Hangi öküzün?" Dediğinde kısa bir an düşündü ben cevap vermedim. Ki bulması da o kadar uzun sürmedi. Neyden bahs ettiğimi anladığında da alayla gülümsedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhların Düğümü
Teen FictionAyağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
