Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Wattpad de ki sorun yüzünden çoğu kişide bölüm de, kitapta açılmadı. Bu yüzden tekrar attım. Umarım düzelir...
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın...
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN...☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Artık hiç bir şey eskisi gibi değil. Bende öyle..."
|Cahit Sıtkı Tarancı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karşılaşma"
5 Yıl Sonra
Daren Yalçın anlatımıyla;
Biz fırtınalara direnmemize rağmen dalından kopmuş bir yaprağız, savrulmaya devam edeceğiz...
Bakışlarımı karşımda duran duvara sabitlemiş, her zaman yaptığım gibi yaramı kanatıyordum. Bu yarayı kendim açmıştım. Hiç unutmamak için, hep hatırlamak için. Bu yüzden de her gün bu köşeye çekilip, yara kabuk bağlamadan tekrar kanatıyorum.
Biliyorum; bu yara asla kapanmaz. Bu yara benim bedenimde değil, ruhumda çünkü...
Ben ruhumu yaşatmak için daha fazla direnemiyorum, o yarım. Öyle bir boşluk açıldı ki, bir daha kapanmaz. Ve bende bir daha tamamlanamam.
Zaten böylede olmuştu. Ben bir türlü kendime gelememiştim, tam olamamıştım.
Büyük bir kayıp verdim ama kaybı yaşayan tek kişi ben olmadım. Bir rüzgar, bir fırtına misali herkesi savurdum. Onların hayatlarını, yaşamlarını, hayallerini, geleceklerini...
Olanların, yaşananların, her şeyin bir sebebi var, evet. Ama yinede kendime duyduğum nefrete engel olamıyorum. İğreniyorum her zerremden. Çünkü hiç bir sebep artık bana eskiyi iade etmeyecek. Ben kendi pisliğinde boğulmuş, iğrenç bir adam olarak kalmaya devam edeceğim.
