Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın.
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN...☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben, yine de vazgeçmedim seni sevmekten. Eskisi gibi değil ama, biraz buruk, biraz sitemkar seviyorum artık seni..."
||Cezmi Ersöz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karmaşık Duygular"
Yazarın anlatımıyla
"Sen gerçekten kafayı yemişsin!" Diyerek bağırdı Özgür. Ayakta durmuş bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu.
"Özgür bir sakin olur musun?" Gülce fısıltı gibi çıkan sesiyle Özgür'ü sakinleştirmeye çalışıyordu ama kendi ondan daha kötü haldeydi. Üzerindeki şoku hala atlatmış sayılmazdı. "Bırak da anlatsın Daren." Dedi kızarmış gözleriyle Daren'e dönerek.
"Neyi anlatacak ya, neyi? Görmediniz mi nasıl davrandı Lavin'e. Resmen hiç bir şey olmamış gibi kızla toplantı yaptı!" Özgür her saniye daha fazla yükseltiyordu sesini. Bu da artık Daren'in sabrını zorluyordu.
"Kes sesini!" Daren bir anda bağırıp hiddetle ayağa kalktığında Özgür o an duyduğu korkuyla birlikte geriye doğru sendeledi. Kerem ve Gülce de panikle ayaklanmıştı. Daren'in Özgür'e vereceği tepkiden endişe ediyorlardı.
"Daren sakin-" Kerem araya girmeye çalışsa da Daren onu umursamadan Özgür'ün üzerine yürümeye devam etti.
"Ne saçmalıyorsun sen ya! Hala nasıl böyle konuşabiliyorsun?" Daren'in kurduğu cümlelerden pekte bir şey anlamamıştı Özgür. "Ben o kızın yüzüne bakmaya utanırken, sen nasıl hala yüzsüzce konuşabiliyorsun!"
"Yüzsüz olan ben miyim?" Özgür az önceki halinin aksine daha sakin ama bir o kadar da ürkekti"Ben miyim yüzsüz?"
"Evet!" Daren bir saniye bile düşünmeden öfkeyle bağırdı. "Sensin, benim, biziz! Biziz oğlum biziz!" Sinirden yumruğunu kendine vura vura göstermişti Daren. Benim derken, elini göğsüne çarpa çarpa konuşmuştu. Canının acısı umrunda değildi. Çünkü asıl acıyan vurduğu yer değildi...
