Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Bölümü okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın.
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN..☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onca sevgiye rağmen kalbi hala filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir..."
Cahit Zarifoğlu
"Tavuk pilav"
Yıllar önce
Daren gazeteye sarılmış olan bira şişesiyle evine doğru yürüyordu.
Kapının önüne geldiğinde, duyduğu çocuk sesleri, onu merakına yenik düşürmüştü. Bir süredurup düşünmüştü, acaba babası fark eder miydi onun evde olupolmamasını?
En sonunda karar verip elindeki birayı kapınınönünebıraktı ve koşarak seslerin geldiğisokağa girdi.
Bir sürüçocukvardı etrafta. Bazıları top oynuyordu, bazıları ip atlıyordu.
Daren onlardan uzak olan bir kaldırımınüzerineoturdu. Minik ellerini çenesineyerleştirippür dikkat karşısında top oynayançocuklarıizlemeye başladı.
Onlara katılmak ve eğlenmek istiyordu. Fakat o da farkındaydı ki şuan burada oturup izlemesi bile onun için tehlikeliydi, babasına yakalanabilirdi.
