Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın..
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN..☆☆
"Ben sensiz bin gece kan yuttum. Sen bir gece sensiz kalmadın, mâzursun.."
Ahmet Gazzali
Şarkılar;
• Göksel - Yalnız kuş"Kayıplar"
Yıllar önce
"Baba tekrar deneyelim mi?" Lavin babasının ona aldığı bisiklete hevesle bakıyor, sürmeyi öğrenmek için can atıyordu. Bir kaç kez denemişti ama ilk deneyimi olduğu için pek başarılı olamamıştı. Yinede pes etmek istemiyordu. Aklına koymuştu bir kere.
"Deneylim fıstığım. Gel bakalım." Lavin babasına tutunarak tekrar bisiklet koltuğuna geçtiğinde heyecanla kavradı direksiyonu.
Yavaşça pedalı çevirmeye çalıştığında bakışlarını babasını buldu."Beni tut olur mu baba?" Dediğinde Erdem gülümseyerek başını salladı.
"Tutacağım." Lavin artık daha da güveniyordu kendine. Çünkü biliyordu babasının onu tutacağını. Bu da rahat hissettiriyordu. Pedalı tekrardan yavaşça çevirip normal bir hızda ilerledi. Sarı saçları esen rüzgarla uçuştuğunda ağzı kulaklarına varmıştı.
"Baba bak sürebiliyorum, öğrendim." Dedi heyecanını dile getirerek.
"Evet öğrendin prensesim." Erdem Lavin'e hissettirmeden bisikleti tutan elini yavaşça çekti. Kendi başına öğrenmesini istiyordu. Lavin hiç tökezlemeden aynı heyecanla yavaşça ilerliyordu. Erdem, adımlarını bisikletin hızına göre ayarlayıp arkasından yürümeye başlamıştı. Kızının şuan tek başına sürüyor olması onu baya mutlu etmişti.
"Baba," Lavin arkasına doğru baktığında, babasının onu tutmadığını gördü. Bu da telaş yapmasına neden olmuştu. Dudaklarını büzdüğü sırada kontrolünü kaybetmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhların Düğümü
Teen FictionAyağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...