Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın..
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN..☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senin içindünyayıkarşıma almışım da, sen onlar daha kalabalıkdiye o tarafa geçmişsin gibi..."
Fuzuli
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Vedalar"
2 Gün Sonra;
Okul için yurt dışınagideceğimi söylediğim gün, Kerem yine bahçede bir telefon görüşmesi yaptı. Büyük ihtimalle Daren'e haber vermişti. Sonrasında zaten her şeyistediğim gibi ilerledi.
Kerem'ler o gün gitmedi.Sanırım benim gitmemi bekliyorlardı. Planları tam olarak neydi bilmiyorum ama artık umrumda da değildiaçıkçası. Ben kararımı vermiştim. Dönmeye de niyetim yoktu.
"Lavin gidelim mi?" Kerem yanımagelince zoraki bir gülümseme yerleştirdim yüzüme.
"Olur hazırım zaten."
Kerem beni Hakan abinin evine götürecekti. Telefonla arayıp ona da okul için gideceğimi ve yeni bir hayata başlayacağımı söylemiştim. O da bu duruma çoksevinmiş, beni desteklemişti. Keşke yalan söylemek zorunda kalmamış olsaydım diye çok kez düşündüm. Ama buna beni mecbur bırakmışlardı. Suçluolan ben değildim.
Şuançokfarklı bir hayatım ve yaşantım olabilirdi. Ben bunları çekmek zorunda kalmaya bilirdim. Ama madem bana da böyle bir son yazıldı ve ben madem bu son dan rahatsızım, o zaman savaşarak kendi sonumu kendim yazacağım. İnanın bu savaştakimincanı yanar, kim kayıplar verir, umrumda değil. Çünkü benim de canımyandı ve en ağır şekilde de kayıplarımı verdim. Bundan sonrasıumrumdadeğildi.
