Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın..
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN..☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben yine de ısrarla senin bahçende büyümek isteyen bir papatya olacağım. Susuz kalsam da büyümek için uğraşacağım..."
Reşat Nuri
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kanlı Mektup"
3 Hafta Sonra
Tam üç hafta oldu. Ailemsiz, annemsiz, babamsız geçirdiğim koca üç hafta... Hayatımın belkide en berbat günlerini, saatlerini, dakikalarınıgeçirdim. Evet ben bu üç hafta da tek bir yaşam belirtisi vermedim. Canım o kadar yanıyordu ki, nefes almak bile ağır geliyordu.
Bora'yla Hakan abinin evine döndüğümüzde onlar çoktan cenazeye gidip gelmişti. Benimle konuşmak istediklerini söyleyip bir köşeyeçektiler sonra da geleceğimiçin iki seçenek sundular. Ya anneannemle Fransa'ya gidip orada okuyacaktım. Ya da İstanbul da seçtiğim özel, yatılı bir okulda kalacaktım. Babaannem bu konuhakkında tek kelime bile etmemişti. Evet zaten bunu istemiyordum ama en azından beni sevdiğinde dair tek birşey belirtseydi. Belki o zaman babamdan kalan bir emanet olduğumu hatırlaya bilirdi. Bunu pek kafaya takmamıştım ama babam aklıma gelince çoküzülmüştüm. Babam mükemmel bir insandıböyle bir anneye sahip olmak nasıl hissettirmişti acaba ona? Ben bile bunlarıdüşünüp babama üzülürken babaannemin sadece sahte bir şekildegözyaşıdökmesicanımı yakıyordu. Ne kadar harika bir oğluolduğunubiliyor muydu acaba?
