Okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın.
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN...☆☆
"Herkesin bir gideni vardır. İçinden bir türlü uğurlayamadığı..."|Turgut Uyar
Şarkı: Adamlar - Doldum
"Sigara Dumanı"
"Lavin, hadi gelsene seni bekliyoruz güzel kızım." Annemin sesini duyuyordum ama onu göremiyordum, her yer karanlıktı.
"Anne neredesin korkuyorum." Tüm vücudum titremeye başladı o an. Annemin yokluğunu bir kez daha iliklerime kadar hissetmiştim. Ve tek bu da değildi. Üşüyordum. Onun sıcaklığı olmadığı zaman ben hep üşürdüm zaten.
Annem gidince ben o rüzgarlı havada savrulmaya başlamıştım. Fırtınalar beni çok karanlık ve soğuk yerlere götürmüştü. Ben yolumu o karanlıkta kaybetmiştim.
"Kızım bak baban da seni çok özledi. Nerede kaldın?" Hiç bir şey görememe rağmen sesin geldiği yöne doğru koştum. Tek isteğim onları bulmaktı.
"Miniğim annen ve baban seni bekliyor. Ama sen hala oyun oynuyorsun." Dedi babam. Ama bu seferde ses arkamdan geldi. Yönümü değiştirip oraya gideceğim sırada;
"Lavin'im, mis kokulum hadi gel." Dedi annem. Onun sesi de sağ tarafımdaydı bu yüzden adımlarımı oraya yöneldirdim.
"Benim kızım çok zeki, bizi bulacak." Kafayı yemek üzereydim. Hangi yöne dönersem döneyim sesler sürekli farklı yerlerden geliyordu.
Göz yaşlarım yanaklarımdan firar eder gibi aktığında kendimi yere bıraktım. Sesler beynimin içinde yankılanıyordu. Onları duyuyordum ama yanlarına gidemiyordum, sarılamıyordum.
"Çok özledim sizi lütfen geri gelin." Dedim çaresizce. Yalvarırsam belki gelirler diye düşündüm. Oysaki zaten bunu her Allahın günü deniyordum ve işe yaramıyordu. Ama yinede umudum hep vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhların Düğümü
Ficção AdolescenteAyağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...