Ayağa kalkıp göz yaşlarımı sildim. Gözlerim son kez baktı ardından. Son kez seslendim adını. Bana öyle bir yara bırakmıştı ki, asla affetmeyecektim onu. Asla. O benim için ölmüştü. Bende onu gömdüm. Ruhumu tamamladı sanıyordum. Meğer o kendine orada...
Yeni bir bölümle tekrardan merhaba... Gecenizi aydınlatan ay ışığı geldi! Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Çok uzatmadan bölümü okumanıziçim aradan çekiliyorum. Sizleri çok seviyorum kocaman kocaman öpüyorum. Bölüm sonunda görüşmeküzere...♡♡♡
Bölümü okumaya başlamadan önce yıldıza basında yollarımız aydınlansın.
YILDIZLAR GİBİ HEP PARLAYIN..☆☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gittiğim her yerde hayali peşimde! İster uyanıkolayım ister rüyagöreyim Fark etmiyor, ruhum tümüyle onunla kaplı..."
Goethe
"Romatizm katili"
"Seni seviyorum."
"Hıığğ?" Daren benim mal gibivermiş olduğum cevaba, sadece gülmüştü.
Hıığğ ne ya Hıığğ nee?
Bir dakika bir dakika. Şuan da konu bu değil. Daren bana ne dedi?
"Seni seviyorum işte." Dediğindeaynı kelimeler kafamıniçinde belki de binlerce kez yankılandı. Zaman durmuştu sanki o an. Ne diyeceğimi ne yapacağımı düşünemiyordum.
"Lavin." Daren kollarımdan tutup beni dürttüğünde kendimi toparlamayaçalışarakboğazımıtemizledim.
"Şey bu bir itiraf mı?" Daren gülümseyerek kafasını salladığında yanaklarım yanmaya başlamıştı. Domatese dönmüştüm kesin. Doğrusu daha ne kadar rezil olabilirdim ki? Çocuk beni salak sanıyor.
