Redamancy || Mert Hakan Yandaş

29

Ben nereden bileyim Mert Hakan'ın yemek yapmayı bilmediğini?

"Ciddi misin Mert?" Sorgularcasına ona bakıyordum. Kafasını salladı sırıtırken.

"Bak, bunu şöyle şöyle doğrayıp kavuracaksın."

Gösterdiğim şekilde yapmaya başladığında derin bir nefes verdim.

Ben diğer işlere devam ederken arkamdan belime dolanan elle irkildim.

"Çok güzeldin, duramadım."

Açıkta kalan omzuma kondurduğu öpücükle tüylerim diken diken olmuştu.

"Mert yapmasana." Huylandığımı anlamış olacaktı ki sırıttı.

"Benden çok mu etkileniyorsun?"

Sorgularcasına bakıyordu gözlerimin içine. Olduğum yerde kendimi ona doğru çevirmiştim.

"Bence sen benden etkileniyorsun."

Söylediğim şeyle sırıtması daha da büyümüştü.

Dudaklarını aniden dudaklarımla birleştirmesini beklemiyordum. Şaşkınlığım yüzümden okunuyordu muhtemelen.

Bir iki saniye karşılık vermediğimde dudağımda hissettiğim acıyla hafifçe mırıldandım.

Karşılık vermeye başladığımda bedenimin mutfak tezgahına çıktığını anlamam için birkaç saniye geçmesi gerekmişti.

Bu iş nereye gidiyordu bilmiyorum ama hoşuma gidiyordu.

Elleri tişörtüme geldiğinde ani gelen cızırtı ile ayrılmıştık birbirimizden, korkuyla.

Hızlıca tezgahtan atmıştım kendimi.

Yemeği hazırlamaya devam ederken Mert Hakan telefonunda bir şeylere bakıyordu.

"Biraz yardım lütfen!" Söylediğim şeyle sırıtıp söylediklerimi yaptı.

"Bu eve çok yakıştın." Bu dediğiyle gülümsedim.

"Başka nereye yakışırsın biliyor musun?" İmayla yaptığı şeyle omzuna sertçe vurdum.

"Aklın fikrin başka yerlerlerde Mert."

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Fenerbahçeliler ve bizimkiler Mert'in evinde toplanmıştık.

Yaptığımız - benim yaptığım - yemeği tabaklara koyduğumuzda herkes mutlu gözüküyordu. İrfan dışında.

"İrfan sen iyi misin?" Merakla ona baktığımda kafasını sallamıştı.

Sanki bana yapmaması gereken bir şey yapmış gibi, vicdan azabı işlemişti yüzüne.

Gözde de neler olduğunu anlayamamış gibiydi. Mert Hakan ve İrfan arasında ufak bir bakışma geçmişti. İrfan ayaklandı ve lavaboya doğru ilerledi.

Anlayamıyordum, neden bu kadar morali bozulmuştu.

"Valla yemekleri Efsa yapmış belli ki." Kerem'in söylediği şeyle gülümsedim.

"Neden tercümanlık, aşçı da olabilirmişsin." Altay'ın bu sorusuyla dudak büzdüm.

"O zamanki şartlar buna elverişliydi." Kafamı hafifçe öne eğmiştim.

Burada sadece iki kişi aslında futbolcu olmak istediğimi biliyordu.

Mert Hakan bir sürpriz hazırlamıştı evet ancak kimseye sebebini anlatmamıştı. Sadece eğleneceğiz diyerekten böylesine bir organizasyon hazırlamıştı.

Gülümseyerek ona bakıyordum. Arkadaşlarıyla şakalaşırken izlenmeye değerdi.

Kimse bizim şakalaşmamızı geçemezdi elbette.

"Efsa Abla, Ronaldo mu Messi mi?" Arda'nın sorusuyla masadaki herkesin bakışları bana dönmüştü.

Doğru cevap neydi bilmiyorum ancak benim tek doğrum Ronaldo'ydu.

"Ronaldo tabii oğlum."

"Peki süperlig'de oynamış kimlerle tanışmak isterdin?" Merakla bana bakıyordu.

"Valla... Hagi olabilir, Sneijder olabilir, Alex olabilir Fenerbahçe'den. Roberto Carlos veya RVP olabilir. Beşiktaş'tan Querasma ya da Mario Gomez olabilir."

Birbirlerinden farklı insanları saydığımda anladım anlamında kafasını sallamıştı Arda.

Yemeklerin ardından Mert her birimize çay dökmek için içeriye gitmişti ve İrfan da henüz gelmemişti.

Neler döndüğünü bilmeyi o kadar istiyordum ki.

"Su isteyen?"

Herkes olumsuzca kafasını sallamıştı. Mutfak kapısı neden kapalıydı ve içeride ne konuşuyorlardı?

Normalde kapıyı açar içeriye girerdim ancak İrfan'ın hâl ve davranışları beni şüpheye düşürmüştü.

"Düşündüğüm kadar kötü bir kız değilmiş Mert, iddia falan yok." Söylediği şeyle kaşlarım çatılmıştı.

"Saçmalama İrfan, çocuk gibi kaçacak mısın iddiadan?"

"Hiç üzülmeyecek misin? Kızı yatağa atacaksın ee? Sonra ne diyeceksin. Bunlar birer iddiaydı küçük hanım paran masanın üstünde mi? O kızın duygularını düşünmediğimiz için bizden nefret ediyorum."

Ne?

"İrfan, sadece küçük bir şaka."

"Mert, Efsa'yı hiç mi sevmedin?"

"Sevmedim."