Gold Class Fighter [BL Novel]

44. Bölüm

Ding Wen'in başı belaya girdi.(bilgisayarı olan çocuk)

Yang Lei, Ding Wen'in telefonunu Yan Ziyi'nin inşaat şirketinin ofisinde aldı. Ding Wen, Yang Lei'nin yalnızca ofis telefon numarasını biliyordu.

"Lei Ge..."
Ding Wen'in sesi çok anormaldi.

Yang Lei, bir şeylerin farklı olduğunu hissetti, "Sorun nedir?"

"...Ben... Gulou karakolundayım... Beni almaya gelir misin?"
Ding Wen çok zorlukla konuştu, zorlukla sordu.

"Hemen orada olacağım!"

Yang Lei ceketini aldı ve dışarı çıktı.
Fang Yu'nun başı belaya girdiğinden beri Yang Lei, Ding Wen'i bir daha görmemişti.

Ding Wen onu aramış ve birçok kez onu ziyarete gelmişti. Yang Lei özür dileyerek Ding Wen'e son zamanlarda çok fazla şey olduğunu ve Fang Yu'nun yaralandığını söylemişti. Onunla ilgilenmesi gerekiyordu, bu yüzden evine gidip bilgisayarda oynamaya fazla vakti yoktu.

Ding Wen çok hayal kırıklığına uğradı.

Yang Lei, Ding Wen'i incitmeye dayanamadı, "Gerçekten başka bir şey kastetmiyorum. Gerçekten zaman yaratamıyorum." 

"Beni görmek istiyorsan istediğin zaman gelebilirsin. Seni her zaman memnuniyetle karşılayacağım," diye ekledi Yang Lei.

Ancak Ding Wen, Yang Lei'nin o zamanlar olduğu gibi her gün evine gitmeyeceğini çok iyi biliyordu. Ve bir daha gitmeyecekti.
Ding Wen çok üzgündü. İlk kez kalbi kırılmıyordu ama bu onun kemiklerine ve kalbine kazınmıştı. Yang Lei'ye gerçekten aşık olmuştu.

Kalp kırıklığıyla eziyet çeken Ding Wen, Gulou Meydanı yakınlarındaki küçük bir parka gitti.

O yıllarda Gulou Meydanı'nda bir İngiliz köşesi vardı. O günlerden itibaren İngilizce öğrenmek ve konuşmak popüler olmaya başladı. Her hafta sonu bir grup insan Gulou Meydanı'nda toplanırdı. Oraya giden insanlar Çince bilmiyorlardı. İngilizce konuşmaları, birbirleriyle konuşma pratiği yapmaları ve arkadaş edinmeleri gerekiyordu.

Bu İngiliz köşesinden çok uzak olmayan küçük bir parkta, karanlık ve sessiz parkın içinde, bir grup insanın da toplandığı bir köşe vardı.
Ancak bu köşenin varlığından çok az kişi haberdardı. Sadece çemberin içindeki insanlar bilirdi.
Orası eşcinsellerin arkadaş bulduğu bir yerdi.

Ding Wen orada düzenli bir ziyaretçiydi. Duygusal bağları olmadığında Ding Wen oraya gider benzer insanları bulur ve ardından fizyolojik ihtiyaçlarını giderirdi. Elbette, o da bir zamanlar o yerde gerçekten sevdiği birini bulmayı umuyordu ama çok geçmeden bunun çok zor olduğunu anladı.

O zamanlar eşcinsellik bir tür korkunç hastalık olarak görülüyordu. Görünürde hiç ışık yoktu. Hiçbir şekilde bilinemezdi. Bildirilseydi, sanki gök çökmüştü. Yani gerçek eşcinsel olsalar bile çok azı bunu kamuoyuna duyurdu. Sadece umutsuzca kendilerini gizlerlerdi. Hua Mao gibi çok az insan vardı.

Bu tür bir ortamda, çok az eşcinsel erkeğin sabit ve uzun vadeli bir sevgilisi olurdu. Çoğu birbirini tanır, buluşur, gizlice bir otel odası tutar ve dışarı çıktıktan sonra birbirlerini tanımazlardı. Gerçek isimlerini bile bilmiyorlardı.

O zamanlar çevrede buna "balık tutmak" deniyordu.

O gece, Ding Wen balık tutmak için parka gitti. Heyecana ihtiyacı vardı ve Yang Lei'yi unutmak için oraya gitti.
Ding Wen yakışıklıydı ve bir arkadaş bulmak çok kolaydı. Parka gidip tenha bir banka oturduktan sadece birkaç dakika sonra yanına bir adam oturdu.
Otuz sekiz ya da otuz dokuz yaşlarında, orta yaşlı, iri ve olgun bir adamdı. Ding Wen ona birkaç kez baktı ve ayağa kalkmadı.