Zorbam [Chanmin]

1.1!

Böyle bi durumun tam ortasında olmak benim suçum değildi. Her şeyi değiştirip en baştan yaratmak benimde hakkım, öyle değil mi?

Bu arada merhaba, ben Seungmin. 19 yaşındayım. Yeni bir güne daha lanet ederek uyandım ve okul için hazırlandım. Şimdi ise okuluma gidiyorum. Tek başıma hayatımı sürdürmeye çalışıyorum. Evet, tek başıma. Anne ve babam yok. Daha doğrusu benim için yok.

Katil bir anne, baba istemiyorum. Onun yerine tuttuğum evde kalıyorum. Yaptığım burs başvuruları onaylanınca hiç düşünmeden yurttan ayrılıp kendime bir ev tuttum. Ve tabiki okulumu değiştirdim.

Aslında kurtulduğumu düşünmüştüm o pisliklerden. Fakat sözleşmişler gibi bir başkaları yeni okulumda. Bu zorbalığı asla sonu gelmedi ve sanırım gelmeyecekte.

Kulaklığımı taktım ve son ses müzik açarak okuluma yürümeye başladım. Evim okula çok da uzak olmadığı için genellikle yürümeyi tercih ediyorum. Yaklaşık 20 dakikalık bir yürüyüşten sonra okula vardığımda derin bir nefes alarak içeri girdim. O sırada karşıdan bana doğru gelen Jisung ve Felix'i gördüm.

Onlar benim bu okuldaki tek arkadaşlarım. Gerçekten onlar için canımı bile verebilirim. Ikiside yanıma gelip, bana sarıldıklarında gülerek bende onlara karşılık verdim. Ayrıldığımızda kulaklığımı boynuma indirdim. Felix indirdiğim gibi konuşmaya başladı.

" Duydun mu? Sınıfa yeni birileri gelecekmiş."

" Gelsinler gelsinler de bu benim için pek de bir şey değiştirmeyecek."

" Olsun. Neyse hadi gelin sınıfa çıkalım."

Yutkunarak kafamı salladım. Yan yana ilerlemeye başladık. Sınıfa girdiğimde sıramın etrafında toplanıp gülüşenleri gördüm. Yavaş yavaş sırama ilerlediğimde oradaki kişiler beni görünce gülmeye devam ederek sıradan ayrıldılar.

Sıranın yanına geldiğimde pek fazla şaşırmadım. Yine yazılan bir sürü küfür ve beni aşağlıyan bir sürü cümle. Sırama oturup çantamı bıraktım. Her okuduğumda gözlerim doluyordu. Felix ve Jisung yanıma gelip sıranın üstündekileri hızlıca silmeye çalıştılar. Ama ben gördüm. Sıradan silinsede aklımdan silinmiyordu. Silerken Jisung kendi kendine konuşuyordu.

" Bir gün hepsini geberticem. Büyük bir zevkle hapishaneye giricem."

Bu cümlesiyle yüzümde ufak bi tebessüm belirdi. Sıranın çoğu silindiğinde kafamı kaldırıp yan tarafa baktım. Bana sırıtarak bakan Kai'yi fark ettim. Bi süre daha öyle baktıktan sonra yüzüne ciddi bir ifade takınıp önüne döndü.

Zil çoktan çalmıştı. Felix ve Jisung yerlerine geçip arada bana bakıyorlardı. Hoca içeriye girdiğinde bizi selamlayıp yerini aldı. Biraz ders anlattıktan sonra kapı alacaklı gibi çalınca çoğu kişi yerinden sıçradı. Kapı açılınca içeriye giren kişilerden biri yerimde donup kalmama neden olmuştu.

Bu o.

Eski zorbam.