ចំណាំ ៖ រាល់សាច់រឿងដែលអ្នកនិព្ធបានតាក់តែងឡើងគ្រាន់តែជាការស្រមើស្រមៃ រួមទាំងឈ្មោះតួអង្គ និងទីកន្លែងផ្សេងៗគឺគ្រាន់តែជាការសន្មតឡើងតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានពាក់ព័ន្ធឬសំដៅទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់ឡើយ។ ដូច្នេះហើយ សូមអ្នកអានទាំងអស់មានវិចារណញ្ញាណក្នុងការអានទាំងអស់គ្នាផងចុះ ហើយក៏សូមអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងលើអក្ខរាវិរុទ្ធផ្សេងៗផងដែរ សូមអរគុណ 😊🙏
🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
《ភាគទី 22》 អន្លង់អារម្មណ៍
ខ្វាក!
ដៃមាំចាប់ហែកអាវយឺតចេញយ៉ាងងាយ អាវដែលពាក់បិទបាំងរាងកាយក្លាយជាកម្ទេចក្រណាត់គ្មានតម្លៃក្នុងមួយរំពេច។ សុនអ៊ូព្យាយាមរើបម្រាស់ម្ដងទៀតយ៉ាងអន្ទះសា ព្រោះលីណូកំពុងតែឱនមុខមកជិតសឹមៗ ព្រមទាំងញញិមយ៉ាងពិសពល។
ក៏ប៉ុន្តែកម្លាំងដែលនៅសេសសល់ពេលនេះ មិនអាចយកឈ្នះកម្លាំងមហាសាលរបស់បុរសកំលោះបានឡើយ។ រាងស្ដើងសម្រក់ទឹកភ្នែកយ៉ាងអស់សង្ឃឹម ខ្ពើមរអើមរាល់ការស្ទាបអង្អែលយ៉ាងអាសគ្រាមនៅលើរាងកាយ និងសម្លេងសើចចម្អកឲ្យយ៉ាងពេញចិត្តរបស់លីណូ...។
"ហ៊ឹក!... លីណូ សុំអង្វរ..."
"ហ៊ឹស! អង្វរឲ្យយើងធ្វើអី ហឺម?"
និយាយចប់ក៏ឱនមកឈ្មុលដើមករហង់យ៉ាងកំរោល និងខាំជញ្ជក់បង្កើតជាស្នាមជាំ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពអាប់ឱន គ្មានថ្ងៃលុបវាបាត់។ សុនអ៊ូបានត្រឹមស្រែកយំអណ្ដឺតអណ្ដកយ៉ាងស្លន់ស្លោ ខណៈដែលរាងកាយចាប់ផ្ដើមមានអាការក្ដៅរងាចម្លែកៗ រកថាមិនត្រូវ។
តែពេលនេះគេពិតជាមិនអាចទទួលយកបានទេ ចង់ឲ្យគ្រប់យ៉ាងត្រឹមជាសុបិនអាក្រក់ ពេលភ្ញាក់ឡើងអ្វីៗនឹងដូចដើមវិញ...។
YOU ARE READING
❌The Ambition Game❌ (SUNSUN) (ចប់)
Fanfictionល្បែងនេះត្រូវភ្នាល់ដោយជីវិត... បើចង់រួចខ្លួនត្រូវតែរកអ្នកការពារ
