Hopes N' Dreams / Umutlar ve Hayaller

1- Dünya çirkin bir yer.

Daha önce hiç geleceğinizi sorguladınız mı?

Gelecekte ne olacağını tahmin edebiliriz, ancak asla kesin bir şekilde bilemeyiz. Gelecek acımısız da olabilir, insaflı da. Bu çoğumuz için böyledir.

Olayları değiştiremeyecek olsak da gelecek hakkında hayaller kurmak, umut etmek güzel olabilir. Bizleri geleceğe bağlayan şeylerden biri de bunlardır işte.

Bazı sahnelerin hiç gerçekleşmeyecek olmasını bilseniz de hayalini kurmak güzeldir. Bazı umutlarınızın karşılığını alamayacak olsanız bile umut etmek güzeldir. Gerçeklikten biraz olsun uzaklaşmak güzeldir.

Gelecek bunlar olmadan olmaz.

Eğer umutlarınız ve hayalleriniz tehlikedeyse geleceğiniz de tehlikededir.

Umutlarınız ve hayalleriniz yok olduğunda gerçekliğe bağlı kalmak zorunda olursunuz...

...Gerçek olmayan gerçekliğe.

Ya da sizin olmayan düşüncelere bağlı olmak zorunda kalırsınız. Sizi sömürürler, özgürlüğünüzü elinizden alırlar, benliğiniz kaybolur.

O yüzden umutlarınızın ve hayallerinizin peşini bırakmayın. Onların size ihtiyacı var.

Sizin de onlara ihtiyacınız var.

☆☆☆

13 Mart 2007'de, Scorpia sınırları içerisinde büyük bir savaş, daha doğrusu büyük bir soykırım gerçekleşti. 'Cadılar' olarak adlandırdığımız; fantastik güçlere sahip varlıklar, bizi sömürgeleştirmek için yaşadığımız bölgeye saldırdı. Savaşta sadece karanlık zehirliler değil, bir sürü sivil de öldü. Hayatta kalmayı başaranların bir çoğu ise ya sakat kalmış, ya da farklı gezegenlere götürülmüştü. İşte ben, annemi, babamı bu savaşta kaybettim. Kuzenim Carol ise cadılar tarafından kaçırıldı.
Adım Rocky. 18 yaşındayım. Bir Karanlık Zehirliyim. Aslında ailemi tam olarak kaybetmedim. Kardeşlerim, Rachel ve Rodney hâlâ yaşıyor. Savaştan beri içimde bir intikam isteği var ve sönmesini istemiyorum. Gördüğüm ve gördüğümüz şeyler, cezasız kalmamalı.
Fakat, beni destekleyebilecek bir takıma sahip değilim. Hazır olduğumu da düşünmüyorum. O yüzden burada, Scorpia'da normal bir hayat yaşıyorum maalesef. Aslında buralı değilim, Florida'da doğup Florida'da büyüdüm. Halis mulis Amerikanım yani. Sonradan babam sayesinde -babam da benim gibi karanlık zehirli- buraya yerleştik.

Evimizin bahçesindeki hamakta sallana sallana kitap okuyordum. Bahçedeki küçük şelaledeki su şarıl şarıl akıyordu. Okuduğum sayfayı çevirip yeni bir sayfa açtım. O sırada telefonum çaldı. Arayan Scorpia'nın yöneticisi, JJ'idi.
...
Yöneticisi mi?
Bu kulağa pek havalı gelmedi sanki.
Cumhurbaşkanı desek- Aahh! Bu daha boktan oldu. Siz anladınız işte ne olduğunu.
"Alo?"
"Rocky, müsait misin?"
"Evet, neden sordunuz?"
"Saraya gelebilme şansın var mıdır?Seninle bir şey konuşmalıyım.
"Kötü haberler mi var?"
Sakince gülümsedi. Yüzünü şu an göremiyor olsam bile gülümsemesi gözlerimin önünde canlandı.
"O kadar da kötü bir şey olduğunu düşünmüyorum. Yani, en azından senin için."
"Ah, peki. O zaman görüşürüz!"

~

Sohbete daldık sonra. JJ, beni çok sever ve takdir eder. Ben de onu takdir ederim. İyi adam, harbi.
Adam demek bile garip geliyor aslında. Çok genç gösteriyor çünkü. Eh, yani, o kadar da yaşlı değil zaten. 30'larının başlarında.