Ben geldimmmmm.
Nasılsınız bebişler?
Okul nasıl gidiyor?
Cumalarınız mübarek olsun hepinizin.
63k olmuşuzzzz.
Tarih:22.09.2023
Saat:15.27Yorumlarda buluşalımmm.
İnsanı en çok ne yaralar?
Aşk acısı mı? Ailesinin verdiği acı mı? Kimsesiz hissetmek mi? Yalnız kalmak mı?
Bir insan da bunların hepsi barınır mı?
Barınmaz.
Barınmamalı.
Ben Bade Arslan. Üsteğmen Bade Arslan. Askerim evet. Elim silah tutar, vücudumda belki ona yakın kurşun yarası var. Belki beşe yakın bıçak izi var. Bunlar için eğitim aldım. Evet acıya dayanıklılığım normal birine göre yüksek.
Ama bende insanım be!
Benim de canım acıyor.
Bende acı çekiyorum.
Benimde kalbim var.
Kalp küser mi? Sanırım benimki küstü.
Bunca acıya dayanamadı.
Gözyaşları peki?
Bir insanı terk edebilir mi?
Ediyormuş.
Etmese günlerdir bir damla da olsa düşerdi ama dimi?
Hıçkıra hıçkıra ağlamak insanı rahatlatır. Yani en azından beni. Ama olmuyor.
Sanki gözyaşlarım bile bana acı çektirmek için ant içmiş.
Yorgunum.
Halim yok.
Kimsesizim.
Elimdeki kahve bardağını sehpaya bıraktım. Buz gibi olmuştu zaten.
Öylece camdan dışarı bakıyordum. Ama açıkçası gördüğüm birşey yoktu.
Düşünmemek için çözüm olarak pencereden izlemek gelmişti aklıma ama düşünmekten görmüyordum bile.
Hakkari'ye dönmüştüm. Göreve başlamamıştım ama buradayım.
İmam ve Oğuz biraz gezmek için Urfa'ya geçmişlerdir. Eda zaten ailesinin yanından dönmemişti daha.
Saate baktığımda sekiz olduğunu gördüm. Gün ayalı baya olmuştu.
Dün Alin'i aramıştım. Onu da burada yalnız bırakmak istemiyordum.
Bugün beraber kahvaltı yapacaktık.
Yerimden kalkıp odama geçtim. Kolumu kaldırmaya halim yokken üzerimi zorlukla değiştirdim.
Çantamı da aldığımda evden çıktım. Arabaya binerek Alin'i almam yarım saatimi almıştı.
Kahvaltı yapacağımız bir yere geldiğimde ikimizde sessizdik. Alin arabaya bindiğinde hoşgeldin faslı geçse de sonrasında ikimizde sessizdik.
Masaya geçtiğimiz de ikimizde birbirimize baktık. Alin'in de gece uyumadığı belliydi. Gözleri kıpkırmızı göz altları da mosmordu.
"Nasılsın abla?" Dedi tarazlı sesiyle.
Tamam uyumamıştı ama sabaha kadar ağlamış mıydı bu kız?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
POYRAZ
RomanceGözlerimi kapatmamak için güç sarfetmiyordum. Hayata tutunmak için bir çaba göstermiyordum. Sağımda bekleyen bedenin yere yığılması ve silah seslerinin çoğalmasıyla gülümsedim. Biz Türk'tük. Yeri gelince Koca Seyit olur 215 kilo mermi taşırız, yer...