POYRAZ

BÖLÜM 18 HERŞEY

Ben geldimmm bebişlerrr.

Nasılsınız?

Okullar nasıl gidiyor?

Ay 50k yı geçmişizzz. Çok sevindim.

Ama yorumlar ve oylar düşük. Destek olursanız çok sevinirim.

Tarih: 16.09.2023
Saat:21.45

Ay ay bölüme geçelim bakalım.

🍂

Bazı anlar vardır hayatınızda. Ne ağlayabilirsiniz, ne gülebilirsiniz.

İçin için ağlamak istersiniz ama tek damla yaş düşmez gözünüzden.

Bade tam olarak o haldeydi. Günlerdir ayakta kalmaya çalışsa da çökmüştü. Herşey sanki onun üzerine geliyordu.

Bu lafın gelişi bir çöküş değildi.

Ankara. Hep acılar mı barındırır bir şehir? Hep terk edişler mi var eder içinde?

Bade için hep acı vermişti. Anne babası bu şehirde ayrıldılar. Babası bu şehirde onları hep yalnız bıraktı. En acısı bu şehirde canını, abisini toprağa verdi.

Ve günler önce yine anne demeye bin şahit istese de o kadın yine Bade'yi mahfedip arkasını dönerek gitmişti.

Tek güzel yanı abisinin burada olmasıydı.

Bir hafta. Tam bir haftadır Ankara'daydı Bade. O günün üzerinden de dört gün geçmişti.

İlk geldiği gün saatlerce soğuk mermer taşının üzerinde yağmurun altında kalmasının bedeliniyse çekiyordu.

İlk günler pek birşey olmasa da üç gündür kolunu kaldıracak gücü yoktu.

Gözleri batan güneşe kaydı. Ankara'nın bir tepesinde arabasına sırtını vermiş ayaklarını uzatmış elinde sigarasıyla saatlerini geçiriyordu.

Bugün.

Bu batan güneş.

Bu batan güneş seneler önce annesi ve babasının ayrıldığı günü sonlandırıyordu.

Çok yorgundu Bade.

Hem bedenen hem ruhen çok yorgundu.

Günlerdir abisinin yanında geçirmişti vaktini. Annesinin yüzüne vurduğu gibi babasının geldiğinden haberi bile yoktu.

Gün içerisinde bir kere imamla konuşmuştu sadece.

Zorla oturduğu yerden kalktı. Bedeni kalkmasıyla sanki omzuna yüz kilo yük almış gibi ağırdı.

Zorla arabasına attı kendini. Aylardan nisan olsa da Ankara soğuktu. Ama Bade donuyordu.

Ateşi vardı. Normal zamanda bunu farkedebilirdi.

Ama kafası o kadar doluydu ki üşüdüğünün, ellerinin direksiyonu tutarken bile titrediğinin farkında değildi.

Babası ve Dilara annesinin evine sürdü arabayı.

Geldiği iki katlı müstakil sevimli eve baktı.

Burayı evlendikleri sene almıştı babası.

Kapının zilini çalmak istemedi. Tek istediği odasına girip dinlenmekti.

Evin yan tarafına ilerledi. Arka taraftaki mutfak kapısı gündüzleri açık olurdu.

Ama yan tarafa gittiği gibi evin kapısı açılınca olduğu yerde durdu.