POYRAZ

BÖLÜM 11 NİŞANCI

Ben geldimmmmm.

Tarih: 25.07.23
Saat:20.05

Nasılsınız bebeklerim?

Ben biraz kötüyüm. Biraz değil baya kötüyüm.

Benim aşkım canım ciğerim solmuş ölüme yüz tutmuş.

Kim mi o? Telefonum tabiki.

Tamire verecem birkaç güne ama lütfen sizde dua edin çiçeklerim.

Şu yazarcığınızın bir ıphone 13 ü olmasın mı?

Dün tam oluyordu ki abim denilen şahsiyet 'Senin benden yüksek model telefonun olamaz' diyerek babamın kanına girdi. Ve alamadım.

Neyse herkes birer amin yazsın da şu yazarcığınızın bir ıphone 13 ü olsun.

Bu bölümden sonra diğer bölüme hemen başlayacam. Ama bölüm sınırı 165 oy 300 yorum arkadaşlar.

Herkes lütfen destek olsun sizleri seviyorum.

Çokça kalppp. ❣️❣️❣️

"Neden diye soracaksın? Neden bana anlatıyor bu adam diyeceksin. Ben bugün seni kaybetmekle yüzleştim Bade. Yarınımızın garantisi yokken ben keşke demek istemiyorum. Net bir adamım ben. Hissettiklerimi bilmeyecek biri değilim. Aşık da değilim. Ama kolay kolay kimseye ailem de demem. Bu güveni veren sensin bana. Diğerleri de timden. Aileden. Ama bendeki yerin Eda'yla aynı değil. Bil istedim bunu. "

Dedikleriyle gözlerinin içine baktım. Gözler yalan söylemez diyen oydu.

Netti. Sözleri, davranışları gibi bakışları da netti.

"Aşık değilim, kolay kolay kimseye ailem demem diyorsunuz. Ama görevde rütbe varken güzelim diyorsunuz, ailem diyorsunuz yetmiyor bendeki yerin Eda'yla aynı değil diyorsunuz. Ne anlamam lazım?" dedim kuşkuyla bakarken gözlerine.

"Aşkı tatmadım Bade ben. Ama gördüm. Gözlerimle senelerce aşk diyebileceğim bir çifti izledim. Aşık değilim şuan. Ama olmayacağım kesin değil. Birşeyler var farkındayım. Ama adını koyamadım. Ama bu şeylerinde o roketten sonra senden ses alamadığımda çok daha fazla farkına vardım. "

Elimdeki bardaktan bir yudum alarak derin bir nefes aldım.

"Çok erken değil mi? Yani daha ne kadar oldu ki birbirimizi tanıyalı?"

"Beraberken tanırız Bade." dediğinde gözlerinden kaçırdım gözlerimi.

Kalbimin atışı düzenli olmasa da nefes hızımı düzende tutabiliyordum hala.

Allah'a şükür yani.

"Düşün Bade. Ben buradayım. Ama uzun sürmesin olur mu?" dedi gülümseyerek.

Anlamıştı halimi.

Tereddüt değildi bendeki. Sadece aynı timde nasıl olur sorusuydu kafamda gezen. Ya da timde gizli saklı olmasın diyen kendisiyken bir ilişkiye girdiğimizde herkese söyler miydi? Ya da Cihangir Albay öğrense birşey der miydi?

"Hadi gel. Seni bir yere götüreceğim." diyerek ayağa kalkıp önümde kalkmam için elini uzattı.

Elini gülümseyerek tutup beni kaldırmasına izin verdim.

Bilemezdim tuttuğum eli bir daha bırakmak istemeyeceğimi.

Bitmiş bardaklarımızı kenardaki çöp kutusuna atarak hala ayırmadığımız ellerimizle devam ettik yürümeye.