POYRAZ

BÖLÜM 25 YANIMDA OLUR MUSUN ÜSTEĞMENİM

Evettttt. Ben geldimm. 

Uzun zaman oldu. Özlediniz mi beni?

Böyle bir günde bölüm atmasam çok üzülürdüm. Büyük bir mutlulukla tarihi yazabilirim.

Tarih: 29.10.2023 🇹🇷🇹🇷
Saat:18.06

Nasılsınız? 

Hepinizin cumhuriyet bayramı kutlu olsun.

Bölümle aranıza daha fazla girmeyeyim.  

Ali Kağan Güral'dan:

Kardeş ne sizin için?

Aynı anne babadan olma sizin yan sanayiniz mi?

Annem ve babam vefat ettiğinde daha çok küçüktü Alin. Anne babasızlık bana da koysa da o daha çok küçüktü.

Zaten çok konuşkan biri olmamıştı hiçbir zaman. Yanıma gelir benim oyun oynadığım arabaları izlerdi. Oynamak istese bile söylemezdi Alin.

Bazen arabalarla oynardık. Bazende onun çay setinde çay içer evcilik oynardık.

Annem ve babamdan sonra ise herşey değişmişti.

Alin konuşmayı tamamen bırakmıştı. Bense yetimhaneye gitmemek için amcama yalvarmıştım. Ben çalışırım demiştim. Bakarım kardeşime.

Yetimhaneye gidersek olacak olanları o yaşta bile biliyordum. Kardeşimden ayırabilirlerdi.

Amcam zaten sizi kimseye vermem demişti.

O yaşımda başladım çalışmaya. Bakkalda çalışıyordum, mahalledeki marangoza yardım lazım olduğunda onun yanına gidiyordum. Paramı da tamamen amcama veriyordum.

Sonrasında Cihangir albayla tanıştık. Beni yanına almak istediğinde kabul etmedim. Alin'imi, göz bebeğimi bırakamazdım. Onu istediğim zaman görebileceğimi söylemişti. Asker olmayı ne kadar çok istesemde kabul etmemiştim.

Ama Alin'in seneler sonra sesini duyduğumda...

Yengeme sordurmuştum. Gidersem onu da alacaktım yanıma. Ama Alin benimle konuşmuyordu. Arada yengemle, Sıla'yla konuşuyordu.

Yengem Alin'le konuşacağı zaman hemen eve gelmiştim. Kapının ucundan dinlemiştim onları.

İstememişti işte beni.

Ben seneler sonra kardeşimin sesini duymuştum. Ama söylediği şeyler beni yanında istemediği ve beni sevmediğiydi.

Yıkılmıştım.

Benim ailem Alin'di.

Annem, babam yoktu ki benim. Bir tek göz bebeğim, kardeşim, Alin'im vardı.

O da istememişti beni.

Duramadım Adana'da.

Koca şehir bana dar geldi.

Ne annemin ne babamın mezarı rahatlattı beni.

Mülakatlara girdim. Kazandım. Ankara'ya gittim. Ama her iznimde uzaktan da olsa görmeye geldim Alin'i.

Ama Alin benden gelen hiçbirşeyi kabul etmedi. Ya çöpe attı ya Sıla'ya verdi.

Bende onun hayatında görünmez olmaya karar verdim.

Göreve çıktığım zamanlar Cihangir albaydan koruma istedim. Ona emanet ettim.

Senelerdir kokusuna özlem çektiğim kardeşim karşımdaydı şimdi.

"Beni neden bıraktın?" Dedi gözyaşları gözlerinden akarken.