POYRAZ

BÖLÜM 27 SEVGİ ADASI

Ben geldimmmm.

Öncelikle şunu söylemek istiyorum. Oylarınız 400 lerden 300 lere düştü ve bu gerçekten beni çok üzüyor. Ben burada bir emek veriyorum. Lütfen destek olun.❤️

Nasılsınız?

Tatile çıktı çoğunuz. Nasıl gidiyor tatil?

Bu bölüm belki kitabın en çok kelime olan bölümü olabilir.

Siz ne kadar oy ve yorumla bana destek olursanız ben o kadar  hızlı bölüm yazabilirim.

Yorumlarda buluşalım.

Tarih:13.11.2023
Saat:17.27

💘

Hayatta her zaman yüzümüzü güldürecek şeyler olmaz.

Hayat bazen size büyük darbeler vurabilir.

Hayatınızı değiştirense bazen insanlardır.

Hayatımıza giren her insanın hayatımızda az da olsa bir etkisi olmuştur. İyi veya kötü illaki olmuştur.

Bize en büyük darbeleri vuranlarsa her zaman güvendiklerimizdir.

Benimse en büyük darbem annemdi.

Annem, babam, Şeref...

Hepsine hayatımı adamışlığım vardı.

Ama onların bende bıraktığı şeyler koca koca boşluklar, derin derin yaralardı.

Bundan aylar önce şöyle bir söz duymuştum.

Benim düşmanlarım uzakta değil. Hepsiyle oturup bir kahve içmişliğim var.

Bir kahve ne ki?

Ben senelerce beraberdim, yaptıkları herşeye bir sebep bulmaya çalışmıştım. Ama yanılan ben oldum.

Yanımdaki beden attığımız her adımda kaskatı kesiliyordu.

Adana'ya gelmiş, havaalanından çıkmak üzereydik. Uçağa binmeden önce gergin olan bedeni bu şehre yaklaştıkça daha da gerilmişti.

Şuan ise kaskatı kesilmişti.

Ne yüzündeki ifadeden birşey anlayabiliyordum, ne de arada bilerek temas ettiğim elinden bir sıcaklık hissedebiliyordum.

Ali Kağan'ın sol tarafında ben vardım. Benim yanımdaysa derin derin nefesler alan Alin.

Alin'de gergindi ancak daha çok korkuyor gibiydi.

"Birşeyler yiyelim mi?" Dediğimde Ali Kağan'ın bakışları sonunda bize döndü.

Bunu aç olduğum için değil Ali Kağan'ın biraz da olsa sakinleşmesi için vakit oluşturmak için söylemiştim.

"Ben acıktım." Dedi Alin çekingence.

Ali Kağan'ın dümdüz duvar gibi olan yüz ifadesinden dolayı çekindiği belliydi.

"Buraya kadar geldik. Bana bir kebap ısmarlarsınız herhalde." Dedim Alin'i rahatlatmak için. Bakışlarım Ali Kağan'a dönse de çoğunlukla Alin'in üzerindeydi.

"Abimin eskiden çalıştığı bir yer vardı. Oranın kebabı mükemmel. Oraya gider miyiz abi?" Dedi Alin istekli ama az öncekinden daha az bir çekingenlikle.

"Gideriz abim."

Alin etrafa bakarken Ali Kağan'a biraz daha yaklaştım. Benim yaklaşmamla boşta olan eli belimi sarmıştı.