POYRAZ

ÖZEL BÖLÜM

Ben geldimmmm.

Bu bölüm kitabın bölümleriyle alakalı değildir!!!!!

Tamamen bağımsız olarak yazdım. Yılbaşı içindi aslında ama o zamana yetiştiremedim.

Tarih:08.01.2023
Saat:17.26

Bol bol yorum ve oy bekliyorum.

Nasılsınız ?

Nasıl gidiyor 2024?

Okullar nasıl?

Bölümle aranıza daha fazla girmeyeyim.

🫖

Hayat insanın hayal ettiği gibi ilerlemez. İnişleri vardır. Durduramazsın. Çıkışları vardır hep orada kalamazsın.

Kader. Bize yazılan alın yazısı. İnsan kaderini yaşar. Ama kader birazda bizim elimizdedir.

Bir insana ecel, ölüm haktır. Ama gidipte intihar ederse buna kader denemez. O kendi ölümüne sebep olmuştur.

Kader bana hep ağır yaralar verse de o yaralara dayanmaya güç de vermişti. Düştüğümde elimden tutacak iki adam vermişti.

Biri abim diğeri ise sevdiğim adamdı.

Tabi abim daha sevdiğim adamla tanışmamıştı. O yüzdendi zaten şuan yüzünde olan bu huysuz ifade.

Çünkü Arslan komutan Bademini asla paylaşamazdı.

"Ne gerek vardı be güzelim. Biz kendi tuzumuzda kavruluyorduk. Elin adamını bulmuşsun bir de çağırmışsın eve." Dediğinde elimdeki tabakları masaya bırakarak abime döndüm.

Evet evet beni kesinlikle paylaşmak istemiyordu.

Yüzümdeki kocaman gülümsemeyle ona doğru hızlı adımlar atarak koltuğun izin verdiği kadarıyla abime sımsıkı sarıldım.

"Ali Kağan'ı sende seviyorsun abi." Dediğimde yüzünü buruşturdu.

"Bu lavuğu çok mu seviyorsun sen?" Dediğinde yanaklarımın kızardığını hissediyordum.

Her ne kadar abim benim herşeyim olsa da en nihayetinde bir abiydi, abimdi.

İster istemez utanıyordum.

"Seviyorum abi." Dedim yine de.

"Bu lavuğu benden fazla sevmiyorsun değil mi?" Dedi sekteye uğramış sesiyle. Cevabımdan korkar gibi sormuştu. Sanki vereceğim cevap onu yıkacak gibiydi.

Korkusunu anladığım için önce izinde olduğu için uzattığı sakallı yanağından öptüm. Sonra geri göğsüne yapışık halime geri dönerek daha sıkı sarıldım. "Sen benim herşeyimsin abi. Onu da seviyorum ama onun yeri ayrı senin yerin ayrı. Sen benim tek ailemsin." Dediğimde daha sıkı sarılmıştı.

"Heh be kızım. Yemin ederim adam sabahtan beri kalp krizi geçiriyordu. Sonunda güldürdün. Aldın gazını koca bebeğin." Diyen Fatih abiyle kahkaha attım.

"Kes lan sesini. Şerefsize bak. Koca bebekmiş. " Diyerek yaslandığı koltuk yastığını Fatih abiye fırlattı.

"Yusuf abi kocama yastık fırlatmaktan vazgeç." Diyerek Merve abla da odaya girdi. Elindeki tabakları masaya bıraktı.

"Merve kocanı susturmazsan bir kocan kalmayacak gülüm." Dedi abimde Merve ablaya takılarak.

"Fatih uğraşma Yusuf abimle. Yürü kalan tabakları getir mutfaktan." Dediğinde Fatih abi emir almış gibi kalkmıştı ayağa.