YEİS (Düzenlenecek)

7.Bölüm

Feride,Uyandığında direkt kendisine kahvaltı hazırlamıştı,minik bebeği acıktırıyordu onu bu kadar yemeye şuanki formu iyi bileydi genç kadına göre.İştahla hazırladığı kahvaltıyı silip süpürmüştü.
Bugün biraz bu eve temizlik yapması gerekiyordu,kaç gündür buradaydı ama elini hiç birşeye sürmemişti.Gamze gelecekti yanına,birşeylerde hazırlamalıydı.Aynanın yanından geçerken karnına baktı gülümsedi oğlu artık kendisini belli ediyordu.Az kalmıştı 4 ay sonra kucağında olacaktı.Evi güzelcene temizledikten sonra Emir'le sürekli gittiği Feride'nin yedikten sonra alıştığı köfteciye gitti ondan alacaktı akşam yemeğine çok güzeldi tadı kardeşide yemeliydi,hem ağzıda sulanmıştı Feride'nin kısacası aşermişti sanki.
Geldiğinde Emir'i görmüştü burada Feride şaşırmamak gerekiyordu onu mekanıydı burası.

Emir şaşkınca yanındaki hamile kadını  izliyordu. Onuda yiyecek diye korkmuyor değildi bu nasıl iştahlı yemekti böyle sanki kıtlıktan çıkmıştı Feride. Nezaketen köfte ekmek yermisin dive sormuştu,sormaz olaydı.Köftecide köfte bırakmamıştı böyle yemeğe devam ederse doğuracağı çocuk tosun gibi bir bebek olacaktı herhalde, diye düşünmeden edemedi Emir.O kadar yemesine rağmen birde paket yaptırmıştı Feride,Şok içinde Feride'nin elindeki paketlerle gitmesini izlemişti genç adam burada yediği yetmezmiş gibi birde evdemi yiyecekti?
Eve gelen Feride,bu aralar hamilelik telaşından sevdiği adamın başkasıyla evleneceği gerçeğini bile unutmuştu.Belki birazda olsa böylesi daha iyiydi,başka birisiyle olması gerçeği çok canını yakıyordu evet,ama bebeği için aklına getirmemeliydi.Bunca pisliğin,yalanın,nankörlüğün döndüğü bir zamanda daha iyi birisi olması için çaba gösteriyordu,kendi yakışanı yapmaya çalışıyordu.Sonuç hayal kırıklığı olsa bile...

"Abla oğlan dayıya benzer derlermiş ya,belki Emre'ye benzer oda seninle Emre gibi yeşil gözlü olurdu.Küçüktüm öldüğünde ama hatırlıyorum çok güzel bir çocuktu Emre."
Gamze,yeğeninin kime benzeyeceğim merak ediyordu,ama emindiki çok güzel bir bebek olacaktı ablası çok güzel bir kadındı,iri yeşil gözlü,sarı saçları,küçük burnuyla adeta bir barbie bebek gibiyidi.Emir'in de hakkını yememek lazım Allah vardı güzel çocuktu oda,ikisinin karışımından çirkin bir çoçuk olacağını hiç tahmin etmiyordu genç kız.
Feride acıyla gülümsedi kardeşinin bu sözlerine,Emre'yi kaybetmeselerdi oğlunun bir dayısı olacaktı.Babasının en sevdiği çocuğuydu o aslında biliyordu,o doğunca gölgede kalmıştı iki kız kardeş babası onun üzerine titriyordu.Buna rağmen hiç kıskanmamıştı Feride Emre'yi hep çok sevmişti onu,ölmesi canını çok yakmıştı.Tabiki isterdi çoçuğununda ona benzemesini...

"Evet çok güzel bir çocuktu,hatta hatırlıyormusun anneme hep anne bu çoçuk aynı kıza benziyor çok güzel diyordun...İsterim benzemesini,bakalım doğduğunda belli olur herşey."

Hüzünlenmişlerdi abla kardeş,çocuklukları gelmişti akıllarına, herşeyin tozpembe olduğu zamanlar,çocukken mutlu oldukları zamanlar...
Zaten çocukken ağlamak bile dokunulmazdı sanki,evet ağlıyorduk ama hayatın gerçeğini bilmeden saçma şeylere ağlıyorduk...
Gamze yutkundu evet böyle seviniyorlardı bir taraftan ama bir bilinmemezliğe doğacaktı yeğeni,Emir istemiyordu o çocuğu ve Berna'yla evleneceklerdi yakın bir zamanda'da nişan yapacakları haberlerini duydu.Ablasının hiç birşeyden haberi yoktu,öğrenmesini istiyordu ama ne yapacağını kestiremediği için korkuyordu söylemeye,Emir onun en sevdiğiydi en zayıf noktasıydı biliyordu En yakın arkadaşıyla evleneceğini duyduğunda yıkılırdı Feride...

"Feride...Bebeği Emir'in ailesi biliyormu?"
Ciddi konularda abla demezdi hep Feride derdi kız kardeşi.
Genç kadın olumsuz anlamda kafasını salladı.

"Hayır bilmiyorlar bilmemeleri daha iyi benim için,birde onlarla uğraşamam.Ömer biliyor bir tek ama nasıl sevindi bir görsen o kadar mutlu oldum ki onun bu haline.Çok iyi bir amca olacak biliyorum..."