Asla sana ait olmamış bir şeyin peşinden koşarken gençliğini nasıl da heba etmişsin onu fark ediyorsun bir gün.O öyle birisi değil dediği günlerden utanıyordu.Batu mahkemede bombayı patlatıp gitmişti,elinden geleni yapmıştı Toprak ile Feride'nin ayrılmaması için.İçinde minnet duygusu olmuştu Batu'ya, bir kere daha vurulmuştu ona.
Ama şuan daha önemli birşey vardı Berna'nın canını okumalıydı.Lime lime doğrayacaktı etlerini.
Mahkeme sonuçlandıktan sonra herkes hakimin gitmesini bekliyordu,olaylar karşıcaktı birazdan çünkü.
Feride adliyenin kapısının önünde Toprağı annesi ve babasına teslim ederek eve göndermişti.birazdan olacaklara oğlunun şahit olmasını istemiyordu çünkü.Gamze ile kendisi kalmıştı Berna'nın çıkmasını bekliyordular iki kız kardeş.Kendini zor tutuyordu genç kadın dişlerini sıkıyordu sinirden.
Hakim gittikten sonra Emir öyle bir hışımla Berna'nın yanına yaklaşmıştı ki yer yerinden oynamıştı sanki.Bernayı korkudan titreme tutmuştu.Emir'in ailesi sadece izliyorlardı hepsi tiksinerek bakıyordu.İnci hanım utanıyordu bu kızı oğluyla evlendirdiği için.
Genç adam sinirle yanağına okkalı bir tokat geçirmişti Berna'nın,yere düşmüştü genç kadın.
"Emir be...ben...Suçsuzum...Yalan söylüyorlar bizi ayırmak için yapıyorlar." Yanağının acısıyla ağlayan kadın kendisini açıklamaya çalışıyordu başında duran adama.
Emir tiksinerek bakıyordu yerde olan kadına hiç birşeyi duymuyor görmüyordu.
Çenesinden tuttu Berna'nın bastırdı var gücüyle.
"Seni sürtük!Böyle birşeyi nasıl yaparsın he oğluma bunu nasıl yaparsın.Hala inkarmı edeceksin he?!"
Tiksinerek bağırıyordu genç kadının yüzüne.
"Emir...Açıklamama izin ver ne olur...Özür dilerim Emir.Ben naptıysam bizim için yaptım.Ben senin tekrar beni sevmen için yaptım."
Oda avazı çıktığı kadar bağırıyordu haykırarak ağlayarak.Emir bir tokat daha geçirdi hala yüzsüzce konuşan kadına.
"Kes!Bittin sen duydunmu hapishane köşelerinde sürüneceksin!Oradan çıkmaman için elimden geleni yapacağım!"
Berna duyduğu sözlerle hıçkırarak ağlayarak Emir'in ayaklarına yapıştı.Delirmiş bir şekilde kesik kesik konuştu.
"Hayır...Yapma Emir seni çok seviyorum yapma ne olur!Bak kim var yanında benden başka bir tek ben vazgeçmedim senden."
"Senin aşktan sevgiden anladığın insanların hayatını mahvetmek mi?!"
"Hayır!hayır o Feride bizim hayatımızı mahvetti!Bir dakika bile rahat vermedi bize!"
"Onun adını ağzına alma!"
İtti ayaklarına sarılan kadını hızla çıkışa ilerledi.
İnci hanım küçümseyici gözlerle baktı yerde olan kadına.Kendisinin bile kanına işlemişti,nasıl böyle birşeyi atlamıştı.Emir'in peşine yürüdü hepsi.
Berna ayağa kalkarak peşlerine yürüdü,hayır hayır böyle bitemezdi.
Kapının önüne gelen Berna'yı gördü Feride.Rüzgar gibiydi öyle hızlı yürüyordu ki yolda ona denk gelenler dönüp bir kere daha bakma ihtiyacı hissediyordu.Feride alev alev yanan yanakları ve hareketle inip kalkan göğsüyle yaklaştı korkuyla ona bakan kadına.Berna kaçmak için yön değiştirsede tuttu saçlarından,sürükledi yerde.
"Seni yılan!Nereye kaçıyorsun!"
Üstüne çıktı Berna'nın yüzüne sayısız tokat yapıştırdı adliyenin önü adeta karışmıştı ayıranlara gelenlerleri dinlemiyordu genç kadın,Gamzede ablasının bu hareketini destekliyordu vur abla diyerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Teen Fiction"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
