Evlerinden Emirler'in evlerine gelmişti genç kadın,konuşmalıydı Emir'le.Şansına Yusuf bey ile İnci hanım yoktu.Ömer kapıyı açmıştı,genç çoçuk Feride'yi bu halde görünce endişelenmişti onun için.
Yüzüne baktı darp edilmişti.
Koluna dokundu Feride'nin sordu ne olduğunu.
"Abla...bu halin ne? İyimisin? Ne oldu sana?
Bu aileden bir Ömer severdi Feride'yi yeğenini aldırdıklarına bile en çok o üzülmüştü.
"Ben iyim Ömer...Girebilirmiyim,Emir'le konuşmam lazım."
Ömer kenarıya çekilerek komut verdi içeriye doğru.
"Gir tabiki.Buyur.Feride abla sen iyimisin gerçekten.Kim yaptı sana bunu." Üzülerek sordu Ömer karşısındaki çaresiz kadına.
Genç kadın dudaklarını büzerek cevap verdi,gözlerinden şakır şakır yaşlar akıyordu.
"Babam...hamile olduğumu öğrenince kıyamet koptu."
"Ne...Hamilemisin sen...Aldırmamışmıydınız abla yani nasıl oluyor bu?"
"Herkes öyle bildi ama yapamadım ben...kıyamadım ona..."
Ömer içten içe sevindi yeğeni olacaktı,aldırmamıştı Feride ablası.Gülümsedi sarıldı ona,sırf bebek için babasından dayak yemişti içi parçalanıyordu genç kadına böyle birşey yaşamasını istemezdi,madem böyle birşey olmuştu abisinde sorumluluk alması lazımdı onunda çoçuğuydu.Ailesi bu haberi duyunca yeni bir kıyamet kopacaktı ama şuan düşünmek istemedi onları ailelerine yeni küçük bir ferd geliyordu,belki küçük bir kız çocuğu yada küçük bir erkek çocuğu.Bunları düşündükçe heyecanlanıyordu genç çocuk, amca olacaktı.
Feride'de Ömer'in bu haline gülümsedi,bu bebeğe sevinen birisini görmek gözlerini yaşartıyordu.
"Ben çok sevindim Feride abla,yani amca olacağım.Gel sen bir elini yüzünü yıka hatta istersen bir hastaneye gidelim gösterelim bebeğide,abim yok şuan evde zaten."
Feride ayağa kalktı,
"Yok Ömer iyiyim ben...Emir'le konuşmam lazım hemen, gelir herhalde birazdan.Ben elimi yüzümü yıkayayım."
Feride banyoya doğru ilerledi,biliyordu nerenin nerde olduğunu çoçukluğundan beri birlikteydi bu aileyle zaten,Berna,teyzesi gelince oda gelirdi bazen.En son vukuatsız olarak Pınar ablanın Batuyla olan nişanında gelmişti bu eve.Gerçi onların nişanlılığıda çok sürmemişti,Yusuf amca,Batuyu sevmediği için ayırmıştı onlarıda.
Elini yüzünü yıkadı Emir'in geldiğini duyunca hemen onun odasına geçip beklemeye başladı genç kadın.
Derlerki gurbetin alası varmak istediğin kalbe varamamakmış...Bu gurbeti dibine kadar yaşıyordu genç kız yıllardır... Babası evden atınca gidecek bi yeri kalmamıştı genç kadının.Karnı hafif şişmiş, yüzü gözü yara bir şekilde bekliyordu Emir'in gelmesini. Acınacak haldeydi haberi yoktu...
Genç adam odaya girdiğinde gördü perişan halini kadının.Artık oda yorulmuştu heryede yanında bitiyordu.
"Daha ne kadar devam edecek bu böyle?Ben yoruldum sen yorulmadm!Hayır bu kapıyı sana benmi açtım?Benmi aldım seni bu eve hiçmi gururun yok.Bu inadın yüzünden ne hale gelmişsin bir bak kendine şu haline bir bak..."
"Ben inandığım için buradayım Emir.Bir gün bizim olacağamıza inandığım için. Eğer inanmazsam zaten nefes almıyor oluyorumdur o gün."
Gözleri dolu şekilde tekrar söze girdi kadın;
"Babam beni evden kovdu.Sırf bebeği aldırmadığım için.Ben ne yapacağımı bilemedim,belki sen yardımcı olursun diye geldim..."
Emir,Gözlerini camdan alarak genç kadına döndü sinirle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Novela Juvenil"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
