Yenildiğini,yıllar sonra fark edeceğin savaşı şimdi zafer saysa ne faydaydı ki...Kendisinden beklenilen aşkı artık başka insandan görünce üzülmüştü.Feride,onca insanın içinden Emir'i bulmuştu ama Emir aynı yerde Feride'yi kaybetmişti hemde çok kez...İlk Zehra hanımların bahçesinde toprakla oynarken başlamıştı herşey.Aralarında ki şey,yollar olsaydı aşarlardı,mesafeler olsaydı çözerlerdi,sorun olsaydı konuşur hallederdiler,aralarında bir dağ olsaydı tırmanır yine sarılırlardı.Onların mesele çocukluktan beri bambaşka bir şeydi.Bunu çözmeye bir ömür yetmezdi,sessiz bir vedayla bitmişti yaşananlar.
Feride'nin o düğüne gitmesi Emir'in içi içini yemişti,oğlunun yanına gitmiş ve annesini almaya gelmişlerdi ama gördüğü manzara hiçte hoş bir manzara değildi.Yeniden barışmışlarmıydı bu adamla evlenmekten vazgeçti diye sevinirken neydi bu şimdi?Sinirle boğazını temizledi genç adam.
Başkasının Feride'ye dokunmasına dayanamıyordu.
Batu ve Feride gelen sesle ayrılmıştı,Feride gözlerini kaçırmıştı.Utanmıştı kucağında oğluyla ona bakan adamın gördüğünü düşününce.
Emir,dişlerini gıcırdattı kaşları çatık bi şekilde baktı karşısındakilere.
"Neden geldiniz ki Emir siz?"
"Biz Toprakla annemizi almaya gelelim dedik ama yanlış bir zamanda geldik herhalde?"
Feride hemen Emir'in kucağında duran oğlunu aldı.
"Gerek yoktu."
"Bencede gerek yoktu gelmene Emir.Yanında ben varım sonuçta." Dedi Batu bastırarak.
"Senin olacağını bilsem hiç bırakmazdım ya Feride'yi?"
Batu gözlerini dikti adama,
"Pardon hangi suretle karışıyorsun sen Feride'ye?"
Feride araya girdi,yoksa yine bir rezillik çıkacaktı.
"Tamam yeter...Saçmalamayın.Biz gidiyoruz."
İki adamada baktı ve oğlunu alarak yanlarından ayrılıp arabasına binip gitmişti.
Emir,giden kadının arkasından bakan Batu'ya döndü.
"Sen Feride'yi gerçekten seviyormusun yoksa oyunun devammı ediyor?"
Yutkundu Batu.
"Ben hiç daha önce böyle olmamıştım...Feride ile Toprak benim Şuan ki tek gerçeğim Emir.Bırak sende artık kız mutlu olsun!Yeterince senin arkandan acı çekti zaten,gözünün önünde başkasıyla aşk yaşadın kızın karşısında.Hem bak senin onca şeyine rağmen oğlunu senden mahrum bırakmıyor.Toprağı nasıl sevdiğini görüyorum.
Bir adam eğer çoçuğunun mutluluğunu istiyorsa ilk annesini mutlu etmelidir."
Uzun bir derin nefes aldı Emir,bu adamla iyi bir geçmişleri olmasada söylediği sözler doğruydu.Feride'nin, Batu'yu sevdiği gerçeği içini acıtıyordu,kabullenmek istemesede artık o kalp ona ait değildi biliyordu.Bu adamında Feride'yi sevdiğine emindi artık ayrılmalarıyla çöktüğüne şahit olmuştu.Onun sevgisiyle bu zamana kadar gelmişti,alışmıştı ona şimdi başka birisine birşeyler hissetmesi öyle pişmanlık hissettiriyordu ki.Zamanı geri almak elinde olsaydı keşke insanoğlunun.Artık tek tek hatalarını anlayarak sevecekti onun aşkıyla yaşamamayı...
"Feride mutluluğu hak ediyor...Benim yapamadığımı sen yap aşkına sahip çık..." sesi titremişti Emir'in gözleri dolu dolu.Bu cümleyi kurarken o kadar zorlanmıştı ki.
Batu gülümsedi adama,
"Emin ol Toprakta Feride'de çok mutlu olacaklar."
Hiçbirşey demeden ayrıldılar bulundukları yerden.
Aylar günleri kovalarken Batu ile Feride barışmıştı.İlişkilerini hafif hafif işleyerek yürütüyorlardı,Emir onları gördükçe sinir olsada artık alışmıştı bu duruma.
Feride'nin babası Kemal bey torunu Toprak için sünnet düğünü yapmak istiyordu,Feride'yi de baskılıyırdu yaptıralım sünneti diye.Babasının ısrarlarına dayanamayan kadın sünnet yaptırmıştı oğlunu.Sünnet düğünü için güzel bir yer tutulmuştu Toprak bebek için,hem Kandemirlerin tek torunu hemde Kemal bey'in oğlu Emrede yaşamak istediği şeyleri torununda yaşamak istediği kişiydi.Şaşalı bir tören düzenlenecekti hazırlıklar son hızla devam ediyordu.Emir çoçuğun babası olarak,Batu'da Feride'nin hayatında ki adam olarak saf tutuyorlardı Kemal bey'in yanında.Herşeyle ilgileniyorlardı genç adamlar.Feride oğlunun kıyafetlerini diktirdiği yerden aldıktan sonra,Emir de oğlunun saç traşını yaptırıyordu.Herkeste bir heyecan vardı,herkesin ilk torunuydu Toprak.Doğan bey bile kabul etmişti artık Feride ve Toprağın hayatlarının bir parçası olduğunu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Teen Fiction"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
