YEİS (Düzenlenecek)

9.Bölüm

Feride,Emir ile Berna'nın yarın nişanları olacağını öğrenmişti.Bu gerçekle hep kaçmıştı günlerdir ama o gün gelecekti,dayanazdı buna bugün konuşmalıydı Berna'yla.Gamze vasıtasıyla cafeye gelen Berna Feride'nin beklediğini görünce girmek istememişti ama Feride ısrar edince oturmak zorunda kalmıştı.
Feride ne kadar öfkelide olsa bu kadına bebeği için yapmalıydı,konuşmalıydı.

"Bak...Ben Emir'i çok seviyorum.Bana hayatımı geri ver Berna...Umutlarımı,hayallerimi,geleceğimi elimden alma.Eğer sen ondan ayrılırsan bebeğimde babasıyla büyür.Bize bir şans ver..."

Gözleri doldu Feride'nin,düşündüğü gerçekleri dile getirmeye devam etti,

"Biliyorum...beni hiç sevmedin.Senden bunu istemezdim ama söz konusu insanın çocuğu olunca,herşey daha başka oluyormuş...Ben şimdiye kadar bir tek kendim için savaştım,bir başkası hiçbir zaman Emir'den daha önemli olmadı.Ama hayatımda ilk defa çok korkuyorum,çoçuğum için korkuyorum."

Ellerini tuttu Berna'nın,ağlayarak gözlerine baktı.

"İstersen sana diz çöküp yalvarayım,bunu yapacağım aklıma bile gelmezdi ama,dedim ya çocuğum için bunu bile yapabilirim Berna...Ne olur izin ver biz bir aile olalım.İzin ver oğlum babasıyla beraber büyüsün..."
Ellerini çekti Berna'nın yanından hızlıca uzaklaştı biraz daha konuşursa hüngür ağlayacaktı çünkü.Berna Feride'nin bu haline üzülmüştü ama elinde birşey gelmezdi hem o ayrılsada Emir onunla evlenmezdi ki.
Genç kadın eve geldiğinde umuyordu ki bu konuşmaları işe yarasındı bugün umduğu güzel haberi alsın diye yalvarıyordu Allah'a.

***

Ve olmamıştı konuşması işe yaramamıştı,başaramamıştı.Selma hanım Gamze'yi Feride'nin yanına göndermişti sahip çıkması için,bir saçmalık yapıpta olay çıkarmaması için.
Gerçi kafasına koyduğu birşeyde Gamzeyimi dinleyecekti kızı,bi beklentiydi işte kendince.

Kız kardeşi ne kadar engel olmaya çalışsada dinlememişti Feride.O nişan olmayacaktı,izin vermeyecekti bu kadar acı içindeyken o kadına istediğini vermeyecekti. Bütün herşeyi göze almıştı ucunda ölüm bile olsa... Nişan yerlerine baktı onun mutsuzluğunun üzerine birde eğlence yapıyorlardı, yapacağı herşeyi hak etmişlerdi. Bir zamanlar en yakın arkadaşı olan kadına yalvarmıştı beni onsuz bırakma kabul etme,bebeğimi babasız bırakma.Demişti ama dinlememisti.Peki ya Emir...belkide oda bebeklerini bu kadın yüzünden istemiyordu,bir şeytandı o haindi herşeyi bildiği halde masum rolü oynamıştı. İçeriye göz gezdirdi genç kadın herkes gülüyordu en yakınları bile mutlulukla Emir' le Berna' yı izliyordu.Kimse ona böyle gülen gözlerle bakmamıştı,Emir'i sevmesi bir kıyametmiş gibi üstüne gelmişlerdi hep. Arabadan indi içeriye girdi Berna'nın yalnız olduğu bir zamanda karşısına çıktı,üstündeki nişanlığıyla,yapılmış saçları,makyajıyla çok mutlu duruyordu,elindeki kurdeleli nişan yüzüğüne baktı donuk bir şekilde.Genç kadın karşısında Feride'yi görünce korktu bağırmak istemişti ama ona karşı silah tutuyordu bağıramamıştı...

"Sana yalvardım...yapma dedim...Bizi ayırma dedim...çocuğumuz olucak bizim dedim onada acımadın, dinlemedin beni..."

Donuk bakışlarla bir zamanlar en yakın arkadaşı olan karşısındaki kadına öfkesini kusuyordu.
Ve devam etti sözlerine;
"Onu ilk ben gördüm,ilk ben aşık oldum ona,ilk ben sevdim onu, herşeyden herkesten çok sevdim onu ben,kendimden bile çok sevdim...belki sen olmasaydın oda beni sevicekti...Belkide yıllardır senin aptalca düşüncelerin yüzünden olamadık biz Emir'le.."

En sakin zamanda Berna'yı yakaladığı gibi kaçırmıştı, simdi ne yapacaklardı bakalım...Feride'nin kardeşi Gamze,Ömer'e haber verdiğinde herşey için çok geçti artık ortada ne Feride vardı ne Berna...
Nişan bozulmuştu,Feride yine yapmıştı yapacağını Yusuf bey adamlarına haber verip heryere bakmalarını söylemişti,Emir deliye dönmüştü,bu kadarmı delirmişti Feride.Her yerde ikisini arıyorlardı.Feride neresi olduğunu bilmeden bi yere gerirmişti Berna'yı.