Genç kadın kendini uçurumun orada bıraktırınca taksici işgillenmişti hemen polisi aradı.Polis tabi gelirken ambulansda birlikte gelmişti. Uçurumdan atlamıştı genç kadın.Hemen ekipler devreye girmişti. Hali perişandı genç kadının birde 7 aylık civarları hamileydi hemen ilk müdahaleyi olay yerinde yaptılar ve uçurumun orada bıraktığı telefondan son arayan kişiyi aramışlardı.Ömer' di son arayan kişi i onu arayıp haber vermişlerdi Ömer hangi hastaneye götürülecek bilgisini alıp abisine de haber
vermişti onlar gelmeden hastanede olmuşlardı. İki gengç adam sedyedeki götürülen Feride' yi o halde görünce kanları donmuştu,gerçekten canına kıymıştı genç kadın. Emir sendeleyerek Ömer' in koluna tutundu. Tutunmasa düşecekti, yüzü gözü kan içindeydi. En son ağlayan bakışları geldi gözünün önüne ve içi dahada kötü oldu genç adamın.
Feride'yi hemen doğuma almışlardı,bebek daha çok küçüktü ama nasıl olacaktı... Biraz zaman geçtikten şokunu atlatıp Feride 'nin ailesinede kötü haberi vermişti.
Feride nin Emir'e olan aşkı denizleri bile tutuştururdu. Bin ümitle Emir'e kavuşacağı, günü beklemişti ama kader izin vermemişti.Sevdiği adamın gözlerinde baska kadını gören ,artık geleceğe dair umut görmediği ve herkes tarafından dışlandığı için canından vazgeçen bir genç kadın...Hayat ona karşı adil olmamıştı,sevdiklerinin ihanetiyle yaşamaya çalışmıştı ama başarılı olamamıştı hamileliğin verdiği duygusallıkla kendini bi fazlalık gibi görmüştü bu hayata.
"Beyefendi eşiniz kaç aylık hamile?"
Diye sormuştu doktor.
"Ben... bilmiyorum, yedi aylık civarları olmalı."
Emir'le Feride, diğer çiftler gibi bebeklerini bekleyen mutlu bir çift olmamıştı, bu bebek Emir için hep yapılan büyük bir hataydı.O yüzden kaç aylık olduğunuda tam bilmiyordu.
Kitlenmiş bir şekilde ameliyathanenin önündeki sandalyelere oturdu Emir kardeşi Ömer'in yanına.
"Bana son kez bakarken anlamam lazımdı.
üstüne gitmemem lazımdı.Bütün herşeyin suçunu ona yüklememem lazımdı..."
Donuk bakışlarla içinden gelenleri soylüyordu
Emir.
"Onlara bişey olucak diye korkuyorum...
Ölecek diye korkuyorum.Eğer bişey olursa ben devam edemem Ömer yapamam.."
Kardeşi Ömer'e köpek gibi korktuğunu anlatıyordu Emir. İntihar haberi bir bomba gibi düşmüştü hayatlarına, Feride'ninde bi kalbi olduğunu unutmuştu Emir her seferinde aşağılamaktan ,hakaret etmekten çekinmemişti... Simdi bunları düşününce susmuyordu vicdanı, yaşamaları lazımdı onların böyle gidemezlerdi...Sırf kendisini sevdiği için cezalandırmıştı onu.Ömer abisinin suçlu olduğunu biliyordu ne olursa olsun böyle davranmamalıydı. Ömer Feride yi herkesin aksine çok severdi coçukluktan beri bir abla edasıyla yaklaşmıştı genç kadın ona hep...
Feride'nin ailesi ağlayarak hastaneye giriş yaptı.Selma hanım,bir evladını kaybetme korkusuyla yüreği oynuyordu.Kemal bey'in Feride'ye son söyledikleri vicdan azabı çektiriyordu yaşlı adama Gamze,perişandı...
Selma hanım Emir ve ailesini burada görünce sinirlenmişti zaten herşey bu aile yüzünden olmamışmıydı?
Feride'nin annesi Selma hanım ates saçıyordu etrafa adeta.Sinirli bi sekilde bakıyordu Emir'e herşey onun yüzündendi, herseyin suçlusu oydu kızının bu halde olmasının sebebi oydu...
"Kızımın tek suçu sana olan aşkıydı, kimseyi gözü görmüyordu sen varken.Herşeyi yaktı yıktı...
ailesi, arkadaşları herkes karşısında durdu sana olan aşkı yüzünden.Hayatının en güzel yıllarında en iyi adamı hak ediyorken seninle olma umuduyla yaşadı hep.Mahf etti kendini,gençligini...Canından vazgeçecek kadar sevmiş seni.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Novela Juvenil"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
