Oturdu bir köseye, uzun uzun düşündü.
Kendisine acıdı. insan kendine acır mı? O acıdı.
Meğer ne çok ödün vermişti kendinden başkalarının mutluluğu için. Ne çok düşmüş dizlerinin üstüne, Ne çok susmuş, haklı olduğu halde.Ne yaptıysa kendisine yapmış,onlar vurmuş Feride ölmüş...Hiç ayrılmam sandığı kişiyle bir ömür girmişti arasına. Kalplerininin arasına kilometrelerle
ölçülemeyecek kadar uzun mesafeler girmişti,herkes farklı bir uca savrulmuştu. Zaman, birbirilerinde bırakılan bütün izleri usul usul siliyordu.
Emir'e ısrar eden İnci hanım torunu özlemişti,bir gün yanlarında kalması için Feride ile konuşmasını istemişti.Israrlara dayanamayan Feride izin vermişti,Ömer'le Pınarda çok ısrar edince kıramamıştı acılı aileyi,oğlundan ne kadar ayrı kalmak istemesede,kabul etmek istemesede Toprak Onlarında canındandı.Ve iyi geliyordu onlara.
Toprağın çantasını hazırlayıp mamalarını hazırlamıştı,sütü bırakmıştı Toprak yetmediği için.Ailesinin evindeydi Toprak bu gece gideceği için,
Kandemir kardeşler heyecanla bebeği almak için gelmişlerdi,Feride oğlunu öpüyordu bugün ayrı kalacaklardı içi el vermesede.Kemal bey henüz affetmiş değildi Emir'i ama Yusuf bey'in ölümünden sonra ses etmiyordu artık.
"Nasılsın Feride,oğlum nasıl?"
Oturduğu yerden soğuk bir şekilde cevap vermişti genç adama.
"İyim."diyip Toprağı ona uzattı.Kucağına alan genç adam alnından öptü oğlunun.Uzun uzun baktı Feride Toprağa,yanına yaklaştı Pınar gülümseyerek
Bebeğe bakıyordu,ona doğru uzattı oğlunu.
"Abla sen Toprağı al.Ben eşyalarını alayım."
Bebeği koklayan Pınar,
"Uu gel bakalım...Güzelim ne güzel bir bebeksin sen,mis gibi bebek kokuyor canım benim."
Çantayı alıp Emir'e uzattı Feride.Nedense içi bir tuhaftı.
"İhtiyacı olan herşey burada."
Pınar,kucağında olan Toprak'la konuştu kadının gözlerinin içine bakarak.
"Onun çok güzel bir oda hazırlamıştık zaten...Herşeyini almıştık."
"Olsun lazım olabilecek şeyler var çantada sevdiği şeyler..."
"Merak etme,gözümüz gibi bakacağız ona Feride."
Gülümseyerek cevap verdi genç kadına Pınar.
Araya girdi Ömer.
"Ee hadi gidelim artık,iyi akşamlar herkese."
Feride ve ailesi geçirdi,Toprak gittikten sonra babasına sarıldı Feride gözleri dolarak.
"Baba bu gece burada kalacağım ben."
Babası satılmasına karşılık vererek.
"Şşş...Yabancıya vermedin ki oğlunu.Babası o gözü gibi bakar."
Üzülen kızına teselli vermek istemişti.
Eve getirilen küçük bebek babaannesi tarafından neşeyle karşılanmıştı.
~
"Yakalanırsanız ne ben sizi tanıyorum,ne siz beni Tamammı?"
Adamlar kafasını olumlu şekilde sallamıştı.
"Tamam abi."
"Maskeniz yanınızda değilmi?"
"Evet abi."
"Varmı soracağınız başka birşey?"
"Bebeğin odası burası,gecede burada uyuyor olacak.Sizde sabaha karşı tam 3 te işi bitirirsiniz.Sakın odaları karıştırmayın he."
~
Genç kadın ailesiyle derin iç çekerek,
"Şimdiden özledim oğlumu...Kokusunu özledim...Kim bilir ne yapıyordur şimdi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Teen Fiction"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
