YEİS (Düzenlenecek)

24.Bölüm

Feride...Kalbini büsbütün esir alan kadın.Batu'nun ağırlığı Feride'nin güzelliğiyle taçlanıyordu.Sesi kötü geldiğinde tüm işlerini bırakıp,ve en ufak küçük bir şeyde,acı çektiğinde dünyaları yakabilecek bir genç adam.Feride'den uzağa gidince gününü geçiremeyen bir adam,çoktan kalbi onun olmuştu bile.
Genç kadının yüreğinde çok acı birikmiş acı ona sarılmış o acısına,ama artık acı yerine onun var olduğunu hissettiren,dökülmüş yapraklarını yeniden yeşerten adama sarılmak istiyordu.Oğlu için heryeri seferber ettiren ve elleriyle getiren adama yenilmişti onunda kalbi.İnanıyordu,güveniyordu Batu'ya.
Emir ne kadar sorgulasada Batu bir yolunu bulup halletmişti.Birisini buldurup fidye için kaçırdıklarını söylettirmişti,Emir inanmıyordu.İnanmayacaktı ve bu işin yakasını kolay kolay bırakmayacaktı.
Toprak...Feride'nin bir parçasıydı genç kadını nasıl seviyorsa o bebeği de öyle seviyordu,düşmanının oğlu olduğuna bakmadan.

Dışarda buluşmak istemişti genç adam,Karşısında bebek arabasıyla gelen genç kadını gördüğünde yutkundu,derin bir nefes aldı.Her bakımdan güzel bir kadındı,adam fiziki güzelliğini kastetmiyordu.Yüreğini sevmişti,Hayatına karşılık duruşu asla pes etmeyişini.

"Çok bekletmedik değilmi?"Utangaç bir gülümsemeyle sordu genç kadın,artık bir ilişkiye başlamışlardı bu adamla.Onu görünce heyecanlanıyordu,utanıyordu.

Gülümsedi genç adam derince yeşil gözlerinin içine bakarak.
"Ben sizi bir ömür beklerim..."
Diyip Feride'ye sarıldı kokusunu içine çekti,genç kadında ellerini Batu'nun sırtına koyarak karşılık verdi.
Batu geri çekilip bebek arabasında etrafı izleyen Toprağa baktı,aldı onu kucağına.

"Gel bakalım aslan.Nasılsın bakalım?" Küçük çoçuğu koltuk altından tutup havaya kaldırmıştı,ona gülerek karşılık veriyordu Toprakta.Yaklaştırdı çocuğu ve öpücük kondurdu tombul yanaklarına.Bu çoçuğu öpmemek imkansızdı o kadar tatlı duruyordu ki kilolu haliyle.
Bir eliyle çoçuğu tutan bir eliylede Feride'nin omzundan tutup komut vermişti gidecekleri yere doğru.

"Bizim için çok güzel bir yer ayırttım hem oyun alanlarıda varmış Toprağa da iyi gelir diye düşündüm."
Feride minnetle baktı genç adama,gerçekten bu kadar inceliği hak ediyormuydu?Kendi kanından olmayan bir çoçuğu bile böyle düşünmesine hayran kalmamak mümkün değildi.

"Çok düşüncelisin...Teşekkür ederim."

Durdurdu yürüyen Feride'yi Batu.Toprağı arabasına koydu.Genç kadının yüzüne dokundu ve baş parmağıyla okşadı.Her geçen gün bu yeşil gözlere daha çok tutuluyordu,keşke...En başında onunla kesişseymiş yolları Pınar'la nişanladığı sıralar göz önündeydi ama fark edememişti.

"Oğlunun babası ben değilim ama seni seviyorum.Babası ben olmayabilirim ama inan senin kadar çok sevebilecek birisiyim..."

Feride gözlerine bakan adama gülümsedi,ellerini yüzünde olan ellerine götürdü,onun parmaklarını okşadı.

"Oğlumun babası olup olmaman önemli değil.Keşke senden olsaydı ama herşeyin bir olacağı varmış..."

Genç adam kadının bu sözleri karşısında kaşlarını kaldırdı,inanamayarak baktı ona.Toprağın babasının kendisi olmasını istemişti,senden olsaydı demişti.
Gözlerini kapattı ve genç kadının alnına uzuncana bir öpücük kondurmuştu.Bir kadına seni seviyorum demek zordu.Ama Feride bu zoru yıkıp duymayı başarmıştı.

"Sen o kadar güzel bir kadınsın ki..." demişti gözlerinin içine bakarak.

"Herşeyinle güzel bir kadınsın..."

Diyip elinden tuttu genç kadını parmaklarını parmaklarına mühürledi.Feride'de ona bakarak tutuyordu genç adamın elini.Ve gidecekleri mekana girip güzel bir vakit geçirmişlerdi.
Eve bırakmıştı genç kadın ve Toprağı.Oğluyla biraz vakit geçirdikten sonra uyumuştu Toprak kendini yatağa attı sırt üstü gülümseyerek.Aklına gelen şeylerle aptalca bir gülümseme oluyordu yüzünde.
Sabah,ailesinin evine gidecekti genç kadın bir kaç gün orada kalacaklardı,çıkmam zor olabilir biraz demişti adama.
Sabah oğlunun seslerine uyanan genç kadın hemen kahvaltılarını hazırlamıştı oğluna mamasını yedirdirirken kendiside çayını yudumluyordu.
Çalan zille,ayağa kalktı ve kapıyı açtı gelen Emir'di.