Bir düşünce ateşten daha çok ileriyi ısıtabilir.
Bu evliliğe ikna edilmişti Emir.Aslında daha kolay velayeti alma şansı vardı,Feride'nin vukuatlarına bakılınca ama o koz olarak kullanmayacaktı onları.
Çok acı,büyük şeyler yaşanmıştı gün yüzüne çıkararak velayeti kazanmak istemiyordu.
O adam ve Feride hazır ayrılmışken,Berna'yla evlenmesi artıracaktı kazanmasını.
Bu davayı sürdürmeyip,Toprağa birlikte yuva verelim demişti Feride'ye ama kabul etmemişti.Buna mecbur bırakmıştı.
Gün yeni ağarırken,elini şakağına dayamış bir şekilde saatin ilerlemesini bekliyordu Emir.Gözüne uyku girmemişti,Berna ile evlenince artık hiç birşey eskisi gibi olmayacaktı.
Lavabodan çıkan Ömer, abisini görünce afalladı.Bu saatte neden uyanıktı.
Sorgulayacı gözlerle araladı dudaklarını.
"Abi...Hayırdır bu saatte neden uyanıksın?"
Emir gelen kardeşine çevirdi bakışlarını.
"Uyku tuttmadı."
"Neden?"
Nefesini derincene dışarıya verdi Emir.
"Bugün evleniyorum,yarın evli bir adam olacağım..."
Ömer abisinin yanına oturdu,bu gerçeğin yaşanmasını hiç istemiyordu.Ne güzel vazgeçilmişti bu evlilikten şimdi tekrar böyle bir karar verilmişti.
"Abi...İyi düşündünmü?"
"Başka çare bırakmadı bana Ömer.Toprağı almak için herşeyi yaparım.Oğlumdan ayrı kalmak istemiyorum."
"Bir çocuğu annesinden ayırmak sence doğru bir kararmı abi?Annemin gazına gelip dahada kötü olmasın herşey?"
Emir kardeşine bakarak kafasını salladı iki yana.
"Napayım...Feride'ye bu davadan vazgeçelim.Ona birlikte bir yuva verelim dedim.Toprak'tan ayrı kalmak istemiyorum dedim ama net bir şekilde reddetti.Bana başka çare bırakmadı hem onun daha farklı planları varmış...Kazanırsa oğlumu bana göstermeyecekmiş..."
"Ya abi...Tamam o senin oğlun...Kızma bana ama Feride abladan almaya hakkın yok...O çoçuk için onca şeye sadece o katlanmışken şimdi onu ondan koparmak hiç doğru gelmiyor bana."
"Ömer...Hatamı anladım işte daha ne yapmam gerekiyor.Onun istediği zamanlarda oğlumu göremem ben kusura bakmasın."diye bastırdı cümlelerini.
Ömer teslimiyetle konuştu abisi çoktan annesini dolduruşuna gelmişti bile.
"Peki abi...Umarım herşey dahada kötü olmaz."
Kardeşiyle saatlerce süren konuşmasının ardından bir duş alıp kendine geldi.Gözleri uykusuzluktan kan çanağına dönmüştü ama umursamadı hazırlandı,salona indiğinde aileside hazırlanmıştı.
İnci hanımın ağzı kulaklarındaydı,keşke eşi Yusufda Emir'in mürvetini görseydi diye üzülmeden edemedi.
Kandemir ailesi arabalarına bindi,Berna'ların kapısının önüne geldi onu ve ailesini almak için.
Genç adam,Beyaz uzun bir elbiseyle,elinde çiçeğiyle kendisine gülümseyen Berna'yı görünce oda tebessüm etti ona.Berna genç adamın elini tuttu,arabaya gidecekken arabalarından inen Selma hanım ve Kemal bey'i görmüştü.
Yaşlı çift birkaç metre uzaklarında duran el ele duran çifti görünce şaşırmışlardı.
Emir,onların kendisine baktığını görünce kafasını eğdi yere ezilip büzülerek Berna'yla arabaya bindi.
Selma hanım ve Kemal bey,birşeyler olacağını anlamıştı ama tepki vermemişlerdi.Evlerine gittiler.
Selma,ablası Zehra'yı arayarak öğrenmişti Emir ile Berna'nın evleneceğini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
أدب المراهقين"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
