YEİS (Düzenlenecek)

20.Bölüm

Nefes alıyorsak hala umut var demekti...Ve gün gelecek;Hayat,şu yorgun yüzümüze gülümseyerek bakacak ve diyecekki;Hazır ol güzel insan sıra sende.
Emir'in gittiği yollar hep Feride'nin gözlerinin içine doğmuştu.O çok sevdiğiniz insanı kaybetmemek için gösterdiğiniz çaba boşa çıkınca anlamıştı,genç kadın kimse için değmezdi.O gururunu ayaklar altına almıştı,onun yanında oldu,durdu o sevmişti Emir'i onun sevdiği kadar vardı aslında Emir,yoksa bir numarası yoktu...
Feride yavaşça kapıyı açtı,Toprağın ultrason kağıdı vardı komidinin üzerinde onu aldı eline gözleri doldu,onun için nelere katlandığı geldi aklına.Gururu bu aşkta yok olmuştu...

***

"Emir şimdi bana kızıyorsun ama,bebeği kucağına aldığında bana hak vereceksin.O yüzden bir an önce sözlüne söyle olurmu?Bizimde yapmamız gereken bir sürü şey var çünkü.Bebeğimizle birlikte bütün hayatımız değiştirilebilir."

Boş gözlerle baktı Emir karşısındaki kadına.

"Bu bencilce davranışların yüzünden hepimizin hayatını altüst ettin!Sakın beni tehdit etme!Ben kimseyle konuşmadanda sakın ağzını açma!"

Feride gözünü karartmıştı, sevdiği adamı kaybetmeye niyeti yoktu.Arabasına doğru ilerlerken cevap verdi;

"Sende,bugün yarın söyle o zaman.O kızda bir an önce köyüne dönsün.Bizde kaldığımız yerden devam edelim,en başından olması gerektiği gibi."

***

"Bunu bana nasıl yaparsın Emir!Bunu aşkıma nasıl yaparsın?Ben hala bizim için bir umut var beklerken,sen nasıl o kızla yoluna devam edersin?"

Sinirle baktı Feride'nin yeşil gözlerine,derin nefes alıp verdi.

"Başlamayalım yine!"

"Ben hiç bitirmedim ki Emir. Sana hayatımı verdim ya."

"Ben seninle yaşadığım ilişkiyi inkar etmedim ki Feride.Ama artık hayat benim karşıma Berna'yı çıkardı,onunla mutluyum,huzurluyum.Ve bunun bozulmasını istemiyorum.Feride...sende artık önüne bak,seni mutlu edecek sevecek birisini bul."

Feride sinirlendi bağırarak cevap verdi genç adama,Emir'den başkası yoktu Feride için...

"Ben başka kimseyi istemiyorum!Sana aşığım anlamadınmı hala?"

***

"Bu bebekle sen hepimizin hayatını değiştirdin.Ama artık bundan sonra kavga etmek istemiyorum,uzlaşmak istiyorum.Bu yüzden'de kimseyi üzmeyecek,yormayacak bir denge kurmalıyız.Sen,ben,bebek ve Berna."

Gülümseyerek karşısındaki adama bakan genç kadının Emir'in son cümlesini duymasıyla solmuştu gülümsemesi.Gözleri dolarak cevap verdi;

"Berna?Ayrılmayacakmısın onunla?Bu denklemde onun yeri yok!"

***

Feride hıçkırarak ağlıyordu,kafasını koltuğa dayamış bir şekilde kardeşine ağlıyordu.Bebeği söylemişti ama sevdiği adam sevinmemişti buna kalbi birisinin ellerinde sanki bir sünger gibi sıkılıyordu,nefes almakta zorlanıyordu.

"Yaşadığına sevinmedi bile Gamze...Umrundada değil zaten,bir gölge gibiyim onun için.Beni görmüyor,bana dokunmuyor bile.Canımın ne kadar yandığının farkında bile değil Gamze...O olmazsa onsuz öleceğimden haberi bile yok..."

***

Genç kadın bu yaşanılanları düşündükçe boş boşuna geçirdiği yıllara üzülüyordu.İnsan yerine koyulmamıştı resmen...Şimdi Batu, öyle iyi davranıyordu ki ona Toprağa karşı birisinin değer verdiğini görmek ne kadar güzel birşeymiş,bunu çoçukluğundan beri hiç hissetmemişti.O iyi bir insandı güveniyordu ona Her ne kadar Emir bunları ikna etsede,güveniyordu.