Feride hıçkırarak ağlıyordu,genç adamın karşısında sakinleştirmek için kendi evine getirmişti onu.Sesli bir şekilde ağlıyordu ama genç kadın...Bütün herkes şok olmuştu bebeği aldırmadığını herkes öğrenmişti artık.
Acı gerçekle yıkılan Feride...Sevdiği adam ve en yakın arkadaşı...Nasıl olurdu böyle bişey? nasıl kıymışlardı ona hiçmi acımamışlardı...Emir onu sevmemişti evet ama bunu hak etmemişti en yakın arkadaşıyla olmasını hak etmemişti genç kadın...Feride nin bundan sonra yapacağı, kötülükleri onlar istemişti kötü olması için zorlamışlardı artık kimse neden diye sormamalıydı.İzin vermeyecekti, onun gözyaşları üzerine mutlu olmalarına izin vermeyecekti Ne sanmışlardı öğrenemeyeceğinimi zannetmişlerdi gerçekten...Canım dedikleri canını almışlardı.
"Evleneceğine izin verirmiyim sanıyorsun
Emir. Asla...asla seni paylaşmam başkasıyla."
Tüm kararlılığıyla konuştu Feride.Bu aşkta artık ne bir gurur nede kendisine saygısı hepsini yitirmişti lanet olası kalbi yüzünden.
"Artık çok geç, ne dersen de evlenicez Berna'yla buna alışsan iyi olur."
"Sen onun benim en yakın arkadaşım olduğunu biliyordun Emir...O kızın kahpeliğinide geçtim artık bunca yılın hatırına sana olan aşkıma saygısızlık etmeseydin bari.."
Feride o kadar sinirliydi ki öldürmek istiyordu o kızı.Emir'de kararlıydı bu konuda Feride eğer işleri yokuşa sürmeseydi yaşanmayacaktı böyle birşey.
"Ne dersen de,herşey için çok geç Feride...Onunla bir yola çıktık artık..."
"Biz olmadığımız halde başka birisine bakmayı bırak aklımdan bile geçirmiyordum, sanki sana ihanet edermişim gibi geliyordu... Ben heryerde herkeste senin yüzünü görüp senin sesini duyuyordum."
Her yeri yakıp yıktı genç kız bunu kaldıramazdı bu çok ağırdı Bernayla bi yola çıktık ne demekti? buna asla izin vermezdi kendisini hiçe saymalarını izin vermezdi.
"Nasıl yaptın he nasıl?ben hayallerimizi kurarken nasıl hayatına alırsın o kızı?"
Eline ne geldiyse fırlatıyordu genç kadın içindeki öfke öyle büyüktü ki hamile olduğunu bile görmüyordu.Oturdu ağlamaya başladı Emir'e bakarak.
"Ben...çoçuğumuzu doğuracakken nasıl gidersin bizden?"
Hiç birşey demedi genç kadın,onun böyle konuşlarına kendisi vermişti bu fırsatı.Daha fazla kalırsa daha kötü olacaktı genç kadın,Gamzeyi aradı ablasını gelsin alsın diye.Evden hızlıca çıktı Emir,Feride'nin karıştırdığı ortalığı düzeltmesi lazımdı.Eve geldiğinde annesi'nin tansiyonu çıkmıştı,ağlıyordu yaşlı kadın.Kafasını tutuyordu hemde söyleniyordu annesi.Ömer ile Pınar sakinleştirmeye çalışıyordu annelerini.
"Ay...Nedir bizim bu kızdan çektiğimiz.Birde bebek çıktı başımıza,Emir!hani aldırmıştınız,sen biliyormuydun o çocuğu?"
Emir etrafa bakınarak konuştu,babasıda ne diyeceğini bekliyordu oğlunun.
"Bende daha yeni öğrendim anne,Aldırmamış yalan söylemiş herkese.Demekki Berna'yla evleneceğimi duyunca söylemeye karar verdi herkese bu zamana kadar açıklamadığına göre..."
"Ne olacak şimdi?Nasıl olacak? Akrabalarımızın suratına nasıl bakacağız.Tam nişan arefesinde herşeyi maf etti bu kız!"
Yusuf bey sinirle söyledi içindekileri.Edepsiz ortalığı karıştırmıştı,zaten o çoçuğu aldırmaya ikna olduğuna nasıl inanmışlardı kendilerinde suçtu.
"Tamam siz sakin olun ben bir yolunu bulup halledeceğim herşeyi,Feride'ye istediğini vermeyeceğim."
***
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS (Düzenlenecek)
Jugendliteratur"Seni ailen bile sevmemiş benmi seveceğim..." Genç kadının beyninde dönen o cümle bütün herşeyi bitirmişti.Artık yaşamasının bir anlamı yoktu bu hayatta sevgisiz yaşamıştı doğruydu aşkı tarafından'da sevilmeyecekti bunu beynine vura vura anlatmıştı...
